ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ !

 

ΖΟΦΕΡΟ και μαύρο βλέπουμε το μέλλον αυτής της γης . Μα ο Θεός που του αρέσουν τα surpise  πάντα έχει ένα άλλο σχέδιο.

Θεωρούμε τις νέες γενιές ως αδιάρμιστες (ακατάστατες) και κακοκαμωμένες  και κλαίμε για αυτό που έρχεται.

Κι’όμως θωρείς  στους περισσοτέρους νέους μία ευαισθησία, μία απαλότητα, ένα πιο ταπεινό πνεύμα και μία ευαισθητοποίηση για τον πόνο των άλλων και όλης της κτίσεως.

Γνωρίσαμε και τις παλαιές γενιές των πιστών και αθώων μεν ανθρώπων μα επίσης και των σκληροκαρδίων, αμετάπειστων,απόλυτων,ξεροκέφαλων και σκληροτάτων ανθρώπων.

Προκρίνω το σήμερα. Με παιδιά τα «κουζουλά» και «απροσάρμοστα» που κάνουν μεν λάθη αλλά κρύβουν τόση ηπιότητα και γλυκάδα μες την καρδιά τους.

Σε πανήγυρι ευρισκόμενος πριν λίγες ημέρες, και ενώ καθόμουν μέσα στο Ιερό είχε συνωστιστεί δίπλα μου ένας όμιλος παιδιών και εφήβων  που φορούσαν πολύχρωμες παπαδακίστικες στολές. Τα γέλια, τα πειράγματα και τα πολλά τα λόγια δεν απόλειπαν. Κάποια στιγμή μία μεγάλη, παρδαλή και επικίνδυνη σφήκα μπήκε μέσα. Ένα παιδί στράφηκε ενστικτωδώς να την πατήσει ,όπως θα κάναμε όλοι στην θέση τους.

Μα τότε φώναξαν οι υπόλοιποι:

-Όχι βρε συ, μην την πατήσεις , άφησέ την να ζήσει .

Και λαμβάνοντας, ένα χαρτομάντηλο την έπιασαν και την άφησαν από το παραθύρι του Ιερού ν’ αναπετάξει στην φωλιά της.

Πριν μία εβδομάδα η Πέμπτη δημοτικού ενός κοντινού σχολείου επισκέφθηκε την Εκκλησία μας. Πήραν τα παιδιά να προσκυνούνε με δέος όλες τις Αγίες Εικόνες ώσπού ένα αγοράκι παραπάτησε στα σκαλοπάτια του Τέμπλου και κόντευσε να πέσει.

Αμέσως τότε ένα κοριτσάκι πήγε να βάλει τα γέλια.

Όμως ένας συμμαθητής  της  είχε άλλη άποψη.

-Είσαι καλά; Αν δηλαδή έπεφτε και χτύπαγε το κεφάλι του θα χαιρόσουν;

Στον γκισέ μίας δημόσιας υπηρεσίας  στέκονταν  βαριεστημένος ένας 65αρης.Του’χε προμηθεύσει η σύζυγός του όλα τα χαρτιά που έπρεπε .Όμως είχε λησμονήσει ένα δικαιολογητικό.

Τότε την παίρνει τηλέφωνο από το κινητό του.

-Μωρή… μη σου.. γιατί μωρή ξέχασες αυτό το χαρτί, μην έρθω  εκεί και σου…

Λίγο πιο μετά έφτασε στην ίδια υπηρεσία ένας 30αρης.

Και εκείνου είχε αποξεχάσει η γυναίκα του να του προμηθεύσει ένα από τα απαραίτητα έγγραφα.

Την καλεί  αμέσως στο τηλέφωνο και της λέει:

-Αγάπη μου ,συγνώμη ξέχασες  το τάδε χαρτί,σε παρακαλώ που το έχεις να πάω να το πάρω;

Δεν εμφανίστηκε ο Θεός στον Προφήτη Ηλία ούτε στον σεισμό ,ούτε στην φωτιά,ούτε στην θύελλα, μα στην γλυκιά και ήπια αύρα σαν τις ψυχές ετούτες των νέων γενεών που ήρθαν και έρχονται σε πείσμα των ερεβομανών ή και απέλπιδων λατρευτών της ζοφερής Κασσάνδρας.

π.Διονύσιος Ταμπάκης