Από μία ταινία (China Girl) του ….1942 που βλέπω.
Για να μην λέτε κόθωνες, ότι δεν τα έχουν πεί όλα οι «σοφοί».
«Πόσο μικροί είμαστε δίπλα στον βασιλιάῬούσσης Νῖκος
Πόσο μικρό είναι το χέρι μας, για να το υψώσουμε ενάντια στην συμμορία των αχρείων, που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Πόσο αδύναμη είναι η φωνή μας, ενάντια στο τρομερό σάλπισμα του τυράννου.
Πόσο ασθενικό είναι το βογκητό που βγάζουμε, μέσα στην μεγάλη απελπισία μας.
Είμαστε εύκολα θύματα, ο θάνατος μας καλεί συνέχεια κοντά του.
Κι’ όμως το χέρι μας κρατάει ψηλά το φως, που κανείς δεν μπορεί να θαμπώσει.»