Ἄκουσα τὸν διάλογο:
(Γιατρὸς χειρουργός, θορυβημένος, αὐστηρὰ)
— Οἱ ἀμυγδαλές της εἶναι χάλια, πρέπει νὰ βγοῦν ἀμέσως, ἐλᾶτε αὔριο, Σάββατο, στὶς 7:30 τὸ πρωί.
(Μαθήτρια Γ’ Λυκείου, ἐνοχλημένη, ἀναιδής, φωνὴ ἔνρινη)
— 7:30 τὸ πρωί;… Δὲν μπορῶ τόσο νωρίς, δὲν γίνεται ἄλλην ὥρα;
(ἔλειπε ἕνα «καλὲ» ἢ ἕνα «μωρέ», ἐναρμονισμένα στὸν τόνο, τὸ ὕφος καὶ τὰ λόγια της)
Θέλω νὰ πῶ δύο πράγματα:
1. Δὲν καταδικάζω τὴν βία ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχεται.
2.
Γονεῖς ποὺ ἄφησαν παιδιὰ νὰ φθάσουν σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, καὶ δὲν τοὺς
ἄναψαν τὰ χαστούκια ποὺ ἔπρεπε, μεταφορικὰ ἢ κυριολεκτικά, ὅταν ἔπρεπε,
ἔχουν προσφέρη κακίστη ὑπηρεσία στὰ παιδιά τους.
Μαθιόπουλος Χαράλαμπος
2 σχόλια:
Πόσες φορές μας έχει έρθει νά τους φέρουμε χαστούκια και άς μάς είναι άγνωστα ! Στο λεωφορείο , στο τραίνο , στον δρόμο ! Το θράσος , η κακοήθεια , η αναίδεια , η ξεδιαντροπιά δεν έχουν όρια ! Συναντάς κάπου ένα ευγενικό παιδί και παρηγορείσαι !
Τα χαστούκια στην εφηβεία ειδικά, θέλουν..τρόπο. Αλλιώς γίνονται χειρότερα όλα κι ακόμα πιο δύσκολο να μαζευτεί η κατάσταση μετά. Οι γονείς θέλουν χαστούκια όχι τα παιδιά, έλεος. Τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα σαν σφουγγάρι, αν μαθαίνουν λάθος μεγαλώνοντας, αν αντί για υποστήριξη ανάλογα με τον χαρακτήρα τους και τις ευαισθησίες τους βρίσκουν αδιαφορία και ψυχρότητα δεν φταίνε αυτά. Κι ένα ζώο να απομονώσεις θα γίνει περίεργο και επιθετικό, κι ένα φυτό να παραμελήσεις σε λίγο θα αρχίσει να κατσουφιάζει ή αν το ποτίζεις μπλέ νερό πχ θα αρχίσει να γίνεται μπλε, τόσο απλά.
Το μάθημα που μας κάνει όλους να συνειδητοποιούμε και να βλέπουμε αυτό που δεν μπορούσαμε να δούμε πριν, αυτό να γίνεται χαστούκι.
Με αγάπη όλα γίνονται, ο θυμός είναι φόβος, με φοβέρες δεν λύνονται τα θέματα.
Ανθρώπινα όλα βέβαια αλλά υπάρχει και Χριστός που μας δείχνει πάντα πως και που να πάμε, αρκεί να τον ακούμε καμιά φορά.
Δημοσίευση σχολίου