ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

"Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον.
Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν.
Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού· και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών." Ησαϊας

Και ακολουθώντας τον Κύριο ο π. Γεράσιμος εσήκωνε δυσβάστακτα βάρη από τα παιδιά του.
Αυτό δείχνει και η μαρτυρία της Αιμιλίας Βουκελάτου:
Έπαιρνε όλες τις αμαρτίες μας πάνω του.....
Το ξέρετε, δεν γράφω κάτι καινούριο....Δυστυχώς την ένταση με την οποία το έκανε δεν μπορώ να βρω λέξεις να την περιγράψω....Δεν έπαιρνε μόνο τις αμαρτίες των πνευματικών του παιδιών, αλλά κ ανθρώπων που δεν ήξερε, δεν είχε δει ποτέ, δεν είχε μιλήσει καν μαζί τους.....
Καθώς μιλούσα μια φορά με έναν καλό φίλο, μού εκμυστηρεύτηκε πως ο πνευματικός του, τού είχε βάλει κανόνα αποχής από την Θεία Κοινωνία για ένα χρόνο. Μέσα σ' αυτόν τον χρόνο θα έπρεπε να τακτοποιήσει ένα προσωπικό του ζήτημα....Είχε στεναχωρηθεί πολύ, γιατί πίστευε πως δεν θα μπορούσε να το τακτοποιήσει και άρα αυτό θα τον κρατούσε μακριά από το Αγιο Δισκοπότηρο για πολύ πολύ καιρό!!!!!! Οπότε, για να τον κάνω να αισθανθεί λίγο καλύτερα, μαντέψτε ποιον πήρα τηλέφωνο!!!!!!
Εξήγησα στον Γέροντά μας την κατάσταση και έγινε "ταύρος εν υαλοπωλείο"!!! Δεν διενοείτο να μένει άνθρωπος μακριά από την Θεία Κοινωνία, πόσο μάλλον νέα παιδιά!!!!!
"Γιατί παιδάκι μου αυτός ο ιερέας είπε αυτή την κουβέντα στον θησαυρό μου; (δεν το ήξερε το παιδί) Είναι πάντα τέλεια προετοιμασμένος κάθε εβδομάδα να παίρνει το σώμα και το αίμα του Χριστού."
Σιωπούσα ακούγοντάς τον να μουρμουράει πως αυτό δεν είναι σωστο...,οπότε μου λέει ορθά κοφτα:
"Θα πείς στο παιδί την Κυριακή να πάει να κοινωνήσει"!!!!
"Και ο κανόνας παπα Γεράσιμε";;;
"Τον λύνω! Κοντά στην Παναγία παιδάκια μου...Μην φευγετε από κοντά Της".....
Εγώ πιστεύω ότι το παιδί το είδε από μακρυά. Είδε την καρδιά του, την πνευματική του κατάσταση, την στεναχώρια του που θα έμενε χωρίς τη Θεία Κοινωνία για τόσο καιρό και για αυτό αντέδρασε και πήρε πάνω του το βάρος. Υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.