Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δέσμιος προκαταλήψεων και μύθων (συχνά αποτέλεσμα προπαγάνδας), που διαιωνίζονται γύρω από την Ορθοδοξία και την Ορθόδοξη Εκκλησία, εμποδίζοντάς τον να δει κάτω από την επιφάνεια. Τέτοιοι μύθοι είναι:
Ότι η ύπαρξη του Θεού «δεν αποδεικνύεται», ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν αποδεικνύεται με τις μεθόδους των φυσικών επιστημών, ανακαλύπτεται όμως πέρα από κάθε αμφιβολία, όταν ο άνθρωπος ενωθεί μαζί Του με την αγιότητα.
Ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, ενώ στην πραγματικότητα έχουν χαώδεις διαφορές, όχι μόνο οι θρησκείες μεταξύ τους, αλλά και η Ορθοδοξία από τον Καθολικισμό και τον Προτεσταντισμό.
Ότι η νεότερη επιστήμη έχει καταρρίψει τη θρησκεία, αποδεικνύοντας πως η διήγηση της Αγίας Γραφής για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου είναι ένας από τους πολλούς πρωτόγονους μύθους. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο έχει συμβεί. Κατ’ αρχάς, οι μορφωμένοι και άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, που ερμήνευσαν επιστημονικά τη δημιουργία του κόσμου ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, που τους ακολούθησαν και άλλοι), τόνισαν ότι κάθε ανθρωπομορφική έκφραση της Αγίας Γραφής για το Θεό και τις πράξεις Του πρέπει να ερμηνευτεί συμβολικά. Εξήγησαν ότι η Αγ. Γραφή διδάσκει θεολογία, όχι βιολογία ή φυσική. Δίδαξαν ότι η επιστήμη (τότε την ονόμαζαν «φιλοσοφία») γνωρίζει τον κόσμο, ενώ το Θεό τον γνωρίζει ο άνθρωπος όταν ενώνεται προσωπικά με Αυτόν, καθώς γίνεται άγιος. Σήμερα, σοβαροί επιστήμονες, όπως ο βιολόγος Άντριου Πάρκερ («Το Αίνιγμα της Γενέσεως»), παραδέχονται ότι η θεωρία της εξέλιξης των ειδών επιβεβαιώνει την Αγία Γραφή, δεν την καταρρίπτει. Και το ίδιο συμβαίνει με τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) και τις ανακαλύψεις της σύγχρονης φυσικής, που έχουν καταρρίψει τις ορθολογιστικές βεβαιότητες του παρελθόντος. Βέβαια, έξω από την Ορθοδοξία, οι θετικοί επιστήμονες δεν ξέρουν ότι μπορούν να ενωθούν με το Θεό και να Τον γνωρίσουν προσωπικά – νομίζουν πως η περί Θεού ιδέα είναι μια φιλοσοφική θεωρία, όπως έχει διδάξει εσφαλμένα η μεσαιωνική ρωμαιοκαθολική θεολογία. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η ορθόδοξη ιεραποστολή στον ταλαιπωρημένο με πολλούς τρόπους δυτικό κόσμο…
Ότι οι παπάδες είναι διεφθαρμένοι (καιροσκόποι, παραδόπιστοι, αλλά και παιδεραστές κ.τ.λ.), άρα αυτό που πρεσβεύουν είναι ψέμα. Όμως οι πραγματικά διεφθαρμένοι παπάδες είναι λίγοι. Οι περισσότεροι είναι έντιμοι, πολλοί είναι καλοί, ενώ υπάρχουν και άγιοι παπάδες. Ας ακολουθήσουμε τους μη διεφθαρμένους, όπως κάνουμε με τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους εργολάβους κ.ο.κ.
Ότι η διδασκαλία του Χριστού και των αρχαίων αγίων δεν είναι μεν ψέμα, αλλά (α) η Ορθόδοξη Εκκλησία την έχει παραμορφώσει, για να ασκεί εξουσία στο λαό. Οπότε (β) μπορεί κάποιος να είναι χριστιανός («καλός άνθρωπος», που «να αγαπά όλους τους ανθρώπους») χωρίς να συνδέεται με την Εκκλησία και χωρίς να πλησιάζει τους παπάδες, που τους αντιπαθεί. Στην πραγματικότητα, ούτε το α ισχύει ούτε το β.
Ότι η Εκκλησία έχει αμύθητη περιουσία, που την κατακρατεί εγωιστικά, ενώ, αν την παραχωρούσε στο λαό, θα λυνόταν ως εκ θαύματος η οικονομική κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία διατηρεί μόνο το 4% της ακίνητης περιουσίας που είχε επί Τουρκοκρατίας, το άλλο 96% το έχει κατά καιρούς παραχωρήσει στο κράτος (γι’ αυτό και οι ιερείς πληρώνονται απ’ το κράτος), ενώ απ’ αυτό το 4% τα περισσότερα είναι δάση κ.τ.λ., δηλ. μη αξιοποιήσιμα. Από δε τα χρήματά της, η Εκκλησία διατηρεί εκατοντάδες ανθρωπιστικά ιδρύματα κάθε μορφής, που ανακουφίζουν την κοινωνία αναπληρώνοντας τις εγκληματικές ελλείψεις του κράτους.
-Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου