Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,
ο Θεός ο σωτήρας μου,
η ανέκφραστη ηδονή,
το σωτήριο όνομα,
δώρισε σ’ εμένα τον ανάξιο δούλο σου
κατάνυξη και φωτισμό της καρδιάς,
ώστε με φωτισμένη την καρδιά
να αναβλύζω με γλυκύτητα δάκρυα,
προσευχόμενος με καθαρή προσευχή,
για να εξαλείψεις το κατάστιχο των αμαρτιών μου με λίγα δάκρυα,
και να σβήσεις για χάρη μου με λίγο κλάμα τη φωτιά που καίει·
διότι, αν δώσεις εδώ να κλάψω,Δέσποτα,
θα με απαλλάξεις εκεί από την άσβεστη φωτιά.
Και ξέρω βέβαια, ξέρω,
μακρόθυμε, φιλάνθρωπε Κύριε,
ότι κάθε μέρα και κάθε ώρα σε παροξύνω και σε παροργίζω αμέτρητες φορές,
αλλά η καλοσύνη της μακροθυμίας σου
θα νικήσει τη δική μου κακία και σκληρότητα.
Διότι, αν μια μητέρα που προσβάλλεται από το παιδί της,
δεν υποφέρει να δείξει αδιαφορία γι’ αυτό,
επειδή νικιέται από την ευσπλαχνία της,
πόσο περισσότερο η χάρη σου και η καλοσύνη σου,
εύσπλαχνε και μακρόθυμε Κύριε,
κινούμενη από την άπειρη ευσπλαχνία σου,
μπορεί να νικήσει την κακία μου και να με ελεήσει;
Ναι, φιλάγαθε Κύριε,
Θεέ του ελέους και της ευσπλαχνίας,
γλύτωσέ με από τις πονηρές ενέργειες του αχρείου και φοβερού Εχθρού
που κάθε ώρα στενοχωρεί και θλίβει την ψυχή μου
με πονηρούς και σιχαμερούς λογισμούς.
Η ανέκφραστη δύναμή σου, Χριστέ,
που επιτίμησε τα κύματα της θάλασσας,
ας τον επιτιμήσει,
και ας τον καταργήσει,
και ας τον ρίξει μακριά από μένα, τον δούλο σου·
διότι καθημερινά ανανεώνει τις πανουργίες του εναντίον μου,
και σπεύδει να εξουσιάσει τη χαύνη διάνοιά μου,
και να με χωρίσει από σένα και από τις θείες εντολές σου.
Αλλά στείλε, Δέσποτα, πολυέλεε Κύριε,
γρήγορα τη βοήθειά σου,
και διώξε τον μεγάλο Δράκοντα,
μαζί με όλους τους πονηρούς και ρυπαρούς λογισμούς του,
μακριά από μένα τον αχρείο δούλο σου,
για να σε ανυμνώ και να σε δοξολογώ με καθαρότητα,
μαζί με τον άναρχο Πατέρα σου
και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό σου Πνεύμα,
συνεχώς, τώρα και πάντοτε,
και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Γίνε βοηθός μου, Δέσποτα των απάντων Χριστέ,
προστάτευσε την ψυχική μου αδυναμία.
Ας απαλλαγώ από αυτή την ασεβή και αμαρτητική φθορά.
Ας ελευθερωθώ από τα δεσμά της αμαρτίας.
Ας μην ενεργεί σ’ εμένα η κυριαρχία της κακίας,
ούτε να με εξουσιάζει ο εχθρικός Δαίμονας με την αμαρτία, σαν αιχμάλωτο,
αλλά ας έρθει σ’ εμένα η βασιλεία του θείου και προσκυνητού Πνεύματός σου,
για να απομακρυνθούν τα βδελυρά πάθη
που τώρα με εξουσιάζουν και βασιλεύουν σ’ εμένα.
Διότι εσύ είσαι ο Θεός του ελέους
και της φιλανθρωπίας και της ευσπλαχνίας,
και σ’ εσένα αναπέμπουμε τη δόξα,
μαζί με τον άναρχο Πατέρα σου
και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό σου Πνεύμα·
τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Κύριε, σπλαχνίσου αυτούς που με μισούν
και με φθονούν και με χλευάζουν,
επίσης και αυτούς που με κακολογούν·
και κανείς από αυτούς να μην πάθει τίποτε εντελώς
για μένα τον ακάθαρτο και πονηρό,
ούτε στην παρούσα ζωή, ούτε στη μέλλουσα,
αλλά αγίασέ τους με το έλεός σου,
και σκέπασέ τους με την καλοσύνη σου, Πανάγαθε. Αμήν.
Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. ΣΤ’, «Προσευχές». Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 269, 275, 276.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου