Ο έλεγχος της σκέψης μέσα από την καταστροφή της γλώσσας: Ο εφιάλτης του Big Brother

Γράφει ο Δημήτριος Ρωμανός
Το Newspeak “Νέα Ομιλία” είναι η πλασματική γλώσσα που περιγράφεται στο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας του George Orwell «1984». Πρόκειται για μια ελεγχόμενη γλώσσα που δημιουργήθηκε από το ολοκληρωτικό κράτος του «Μεγάλου Αδελφού» ως ένα εργαλείο για να περιορίσει την ελεύθερη σκέψη και τις έννοιες που για το καθεστώς αποτελούν «απειλή», όπως η ελευθερία, η ατομικότητα, η ειρήνη κλπ. Οποιαδήποτε μορφή διαφορετικής σκέψης από αυτήν που κατασκεύασε το «κόμμα» ταξινομείται ως «thoughtcrime», δηλαδή «έγκλημα σκέψης». Σκεφτείτε τώρα όλη αυτή την κατευθυνόμενη σκέψη την οποία μας επιβάλλουν υπό την απειλή της νομικής μάχαιρας και θα διαπιστώσετε που μας οδηγούν. Γιατί όταν τα όποια ιδανικά επιβάλλονται ετσιθελικά, αυτομάτως τότε παύουν να είναι ιδανικά. Έχουν μετατραπεί σε τυφλό όργανο της καθεστωτικής επιβολής…
«Δίνουμε στη γλώσσα την τελική της μορφή, τη μορφή που θα έχει όταν κανείς δε θα μιλάει άλλη γλώσσα. Όταν τελειώσουμε, οι άνθρωποι σαν εσένα θα πρέπει να τη μάθουν απ’ αρχής. Πιστεύεις, φαντάζομαι, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφεύρουμε νέες λέξεις. Αλλά δε συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο! Καταστρέφουμε λέξεις – εικοσάδες, εκατοντάδες κάθε μέρα. Πετσοκόβουμε τη γλώσσα ως το κόκκαλο…
Δε βλέπεις ότι ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης; Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δε θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς. Κάθε γενική έννοια που μπορεί ποτέ να εκφραστεί θα καλύπτεται με μια μόνο λέξη, που το νόημά της θα είναι αυστηρά καθορισμένο και όλες οι παραπλήσιες έννοιές της θα έχουν εκλείψει και ξεχαστεί. Η Παλαιά Ομιλία θα εκτοπιστεί μια για πάντα και θα έσπαζε και ο τελευταίος κρίκος με το παρελθόν…
Στον κόσμο μας δεν θα υπάρχουν άλλες συγκινήσεις παρά μόνο ο φόβος, η λύσσα, ο θρίαμβος και ο αυτοεξευτελισμός. Όλα τα άλλα θα τα καταστρέψουμε. Όλα. Ήδη συντρίβουμε τους τρόπους του σκέπτεσθαι, όσους απόμειναν από την προεπαναστατική εποχή. Συντρίψαμε πια τους δεσμούς της πατρικής, μητρικής και υιικής στοργής, της φιλίας και του έρωτα. Κανείς δεν μπορεί πια να εμπιστευθεί το παιδί του, τον φίλο του, την γυναίκα του. Τα παιδιά αφαιρούνται από τις γυναίκες αμέσως μόλις γεννιούνται, όπως τ’ αυγά από τις κότες. Δεν θα υπάρχει άλλη πίστη από την πίστη προς το Κόμμα. Ούτε γέλιο άλλο από τον καγχασμό μας που θα συνοδεύει κάθε ηττημένο εχθρό. Δεν θα υπάρχουν ούτε Τέχνη, ούτε Λογοτεχνία, ούτε Επιστήμη. Δεν θα υπάρχει άσχημο και ωραίο. Αν θέλετε μια εικόνα της ζωής, φαντασθείτε ένα τεράστιο πέλμα που θα συντρίβει την μορφή του ανθρώπου για πάντα.»
πηγή