ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Στὴ μνήμη τοῦ Σπύρου Θωμᾶ,
τοῦ Εὔζωνα τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς,
ποὺ κοιμήθηκε ξαφνικὰ.

«Κρίμα τὸ παλικάρι, πῆγε ἄδικα.
Κρύο, κάματος, ὀρθοστασία, γιατί;
Γιὰ τὸ τίποτα,
γιὰ νὰ βγάζουν φωτογραφίες οἱ τουρίστες,
καὶ νὰ συντηροῦνται
τὰ ἐθνικιστικὰ ἀντανακλαστικά,
μὲ τὶς φουστανέλες καὶ τὰ τσαρούχια»,
θὰ μᾶς διαβεβαιώσουν κάποιοι «σοφοί».

Κι ὅμως τοῦτα τὰ παιδιά,
στέκονται ακίνητα καὶ σιωπηλὰ
μπροστὰ στὸ μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου,
ὅταν ἐμεῖς τρέχουμε κι ἀσχημονοῦμε
παραζαλισμένοι ἀπὸ ἐπιδιώξεις
ταπεινές καὶ ἀσήμαντες,
γιὰ νὰ μὴν χαθεῖ κανεὶς στὴ λήθη,
γιὰ νὰ μείνουν ὅλοι ζωντανοί,
ἐκεῖνοι, ποὺ αἷμα ἔδωσαν γιὰ τὴν ἐλευθερία·
ἐκεῖνοι, ποὺ θυσία ἔγιναν γιὰ τὴν ἀλήθεια.

Ὄχι λοιπόν,
δὲν στέκονται τὰ παλικάρια ἐκεῖ
γιὰ τὸ τίποτα,
στέκονται γιὰ τὰ πάντα.

π. Μιλτιάδης Ζέρβας