ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ: Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Τί μάς λέει λοιπόν η καλή Κυρία; Οτι η αρετή τής διάκρισης είναι νά βρίσκουμε τίς ομοιότητες.  Ότι η ταύτιση φύσεως καί υποστάσεως δέν ανήκει στήν θεολογία παρότι είναι λάθος. Οτι ο μονοθελητισμός δέν γεννήθηκε από τόν μονοφυσιτισμό. Οτι η νέα εκκλησία στηρίζεται στόν Αλιβιζάτο, τόν Τρεμπέλα καί τόν Καρμίρη, οι οποίοι διάβασαν όλα τά πρακτικά καί βρήκαν ότι οι Πατέρες τής Εκκλησίας δέν είχαν τήν αρετή τής διακρίσεως νά τά βρίσκουν όλα όμοια καί η μεταπατερική θεολογία είναι απολύτως αναγκαία.

Καί τί έχει νά παρουσιάσει η ορθή τους πίστη στήν διάρκεια τόσων αιώνων κατά τούς οποίους όμως η ορθοδοξία έλαμψε δίπλα τους; 

Παρομοίως λοιπόν καί η αίρεση καί τό σχίσμα τών παπικών οφείλεται στά προβλήματα τής εκφράσεως καί τής γλώσσας.

Είμαστε όλοι λοιπόν, αιρετικοί, σχισματικοί, σατανιστές , άθεοι καί ανίεροι ομοιούσιοι. Φυσικά διότι πρώτος ο Εωσφόρος αναγνωρίζει τήν θεότητα τού Χριστού.

κακοδοξίας συνέχεια