Η Ουκρανική Εκκλησία προς Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος

Προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη… 

Σεβασμιώτατε!

Σας χαιρετώ ευχόμενος ο Θεός να Σας ενδυναμώνει στην αρχιερατεία Σας. Διά του παρόντος θα ήθελα να Σας γνωστοποιήσω τα πιό σημαντικά γεγονότα της ζωής της καθ΄ἡμᾶς Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της τελευταίας πενταετίας, όπως και τις συνθήκες, μέσα στις οποίες κινείται σήμερα και ασκεί την διακονία της. Η Ουκρανική Ορθόδοξος Εκκλησία, της οποίας ηγείται ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Ονούφριος, αριθμεί σε όλη την επικράτειά μας 53 επαρχίες, 90 αρχιερείς, 12 500 ενορίες, 250 Ιερές Μονές, περίπου 5 000 μονάζοντας, εκατομμύρια πιστούς.

Παράλληλα, στην Ουκρανία δραστηριοποιούνται δύο σχισματικές ομάδες (οι ούτως λεγόμενες Ουκρανική Ορθόδοξος Εκκλησία Πατριαρχείου Κιέβου και Ουκρανική Αυτοκέφαλος Ορθόδοξος Εκκλησία), οι οποίες αριθμούν συνολικά περίπου 4 000 ενορίες. Από το 2014, δηλαδή μετά την αλλαγή της κυβερνήσεως στη χώρα μας, με αποτέλεσμα την έναρξη του πολέμου στην Ανατολική Ουκρανία, η καθ’ἡμᾶς Εκκλησία δέχεται πίεση εκ μέρους της νέας εξουσίας και των σχισματικών παραφυάδων. Τυπικό πρόσχημα για τις κατηγορίες και επιθέσεις σε βάρος της καθ’ἡμᾶς Εκκλησίας ήταν οι κανονικοί και πνευματικοί δεσμοί, τις οποίες έχουμε με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, διατηρώντας τα δικαιώματα αυτοδιαχειρήσεως και ευρείας αυτονομίας.

Όμως, επειδή σήμερα η Ρωσία θεωρείται από πολιτικής απόψεως εχθρός της Ουκρανίας, την ίδια θεώρηση προσπαθούν να την επεκτείνουν και στην καθ’ἡμᾶς Εκκλησία, πολιτικοποιώντας επομένως και τον εκκλησιαστικό τομέα της Ουκρανίας.

Κατά την περίοδο 2014 2018 οι σχισματικοί του «Πατριαρχείου Κιέβου» μας άρπαξαν με βία περίπου 50 Ιερούς Ναούς.

Αναλυτικότερες πληροφορίες επί του θέματος επισυνάπτονται συνημμένα στον ειδικό τόμο στη Αγγλική γλώσσα με τίτλο «Facts, Evidence and Claims Regarding Violation of the Rights of Believers and Religios Organizations of the Ukrainian Orthodox Church in 2014-2016. Collection of Information Materials and Documents » (βλ.Παράρτημα № 1).

Όμως, σχεδόν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι ιερείς και οι κοινότητές μας δεν προσχώρησαν στο σχίσμα παραμένοντας στην κανονική Εκκλησία, στερούμενοι μόνο του κτηρίου του Ιερού Ναού, το οποίο παρανόμως μεταδίδετο στους σχισματικούς. Σε πολλά τέτοια χωριά οι κοινότητές μας κατάφεραν, αντί των κατειλημμένων, να οικοδομήσουν νέους Ναούς.

Η καθ΄ἡμᾶς Εκκλησία κατέθεσε αγωγές στα δικαστήρια και σε πολλές περιπτώσεις κέρδισε. Αφού κατάλαβαν οι σχισματικοί ότι δεν θα μπορούσαν νομίμως να συνεχίσουν τις καταλήψεις των Ναών μας, μέσω των συμπαθούντων προς αυτούς βουλευτές στην Ανώτατη Βουλή άρχισαν να προωθήσουν τροποποιήσεις στην ισχύουσα νομοθεσία, η οποία διέπει την λειτουργία των θρησκευτικών οργανισμών της χώρας. Το αποτέλεσμα των ενεργειών τους κατέστη ο ὑπ’αριθμ. 4128 Νόμος, ο οποίος υπερψηφίσθηκε από την Ανώτατη Βουλή της Ουκρανίας στις 17 Ιανουαρίου 2019 και διευκολύνει τη διαδικασία της αλλαγής της δικαιοδοσιακής υπαγωγής των ενοριών.

Ο ἐν λόγῳ Νόμος προκάλεσε ολόκληρο κύμα κριτικής όχι μόνο εκ μέρους της καθ΄ἡμᾶς Εκκλησίας, αλλά και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικών τε και εκπροσώπων των άλλων ομολογιών και θρησκευτικών σωμαείων. Επομένως, στο επίπεδο νομοθεσίας πλέον ασκείται όχι μόνο η πίεση, αλλά διαπράττονται και οι αρπαγές των ενοριών μας σε όλη την επικράτεια.

Όπως Σας τυγχάνει γνωστό, κατά το παρελθόν έτος το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως νομιμοποίησε τους Ουκρανούς σχισματικούς και στις 15 Δεκεμβρίου 2018 οργάνωσε και διεξήγαγε τη λεγόμενη «Ενωτική Σύνοδο» στο Κίεβο, με αποτέλεσμα να συγκροτηθεί ένα νέο παρεκκλησιαστικό μόρφωμα υπό την ονομασία «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας». Και όλα αυτά διεδραματίσθησαν όχι απλά με την ενίσχυση, αλλά με την τεράστια πίεση του κράτους. Η Ουκρανική Ορθόδοξος Εκκλησία αρνήθηκε κατηγορηματικά να λάβει μέρος στην ὡς άνω «σύνοδο». Οι αιτίες της αρνήσεως εκθέτονται στην απόφαση της Συνόδου της Ιεραρχίας της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της 13ης Νοεμβρίου 2018 και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της καθ΄ἡμᾶς Εκκλησίας της 7ης Δεκεμβρίου 2018 (βλ. Παράρτημα №2).

Στους αρχιερείς και κληρικούς της καθ΄ἡμᾶς Εκκλησίας ασκήθηκε μεγάλη πίεση. Την παραμονή της «συνόδου» η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας αποπειράθηκε με βία να φέρει στην «σύνοδο» κάποιους αρχιερείς μας. Συγκεκριμένα, αυτό το έζησε ο Μητροπολίτης Μογιλίβ- Ποδίλσκ και Σάργοροδ κ. Αγαπητός, ο οποίος, αφού έφθασε στο Κίεβο, κατάφερε να γλιτώσει από την εποπτεία των εκπροσώπων του κράτους κα να φθάσει στην καθ΄ἡμᾶς Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

Έναν άλλο Ιεράρχη, τον Μητροπολίτη Ρίβνε και Οστρόγ κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος την ημέρα της «συνόδου» έφευγε αεροπορικώς στο εξωτερικό για θεραπευτικούς λόγους, στο αεροδρόμιο “Boryspil ” αντιπρόσωποι των κρατικών οργανισμών προσπάθησαν να τον μεταπείσουν να πάει στην «σύνοδο» και μόνο, αφού εισπράξουν την κατηγορηματική άρνησή του, τον άφησαν να επιβιβασθεί στο αεροσκάφος είκοσι λεπτά προ απογειώσεώς του. Πολλοί άλλοι αρχιερείς της καθ΄ἡμᾶς Εκκλησίας αναγκάσθησαν σε εκείνες τις ημέρες να εγκαταλείψουν τις έδρες των Μητροπόλέων τους, να απενεργοποιήσουν τα προσωπικά τους μέσα επικοινωνίας, προκειμένου να αποφύγουν την πίεση εκ μέρους των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας.

Η καθ΄ἡμᾶς Εκκλησία δεν αναγνωρίζει τη νεοσύστατη οντότητα, τη θεωρεί σχισματική και για ένα επιπλέον λόγο, επειδή ο επικεφαλής αυτής της «εκκλησίας» Επιφάνιος, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των «αρχιερέων» αυτής, «χειροτονήθηκαν» από τον αναθεματισμένο από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πρωτεργάτη του σχίσματος Φιλάρετο Ντενισένκο και άλλους τυχοδιώκτες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε κανονική ιερωσύνη, αλλά ούτε και κανονική αρχιερωσύνη, λαϊκοί τυγχάνοντες στην ουσία. Για αναλυτικότερες σχετικές πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στα ακόλουθα κείμενα: α) «Περί κανονικής διαδικασίας εκπτώσεως του Φιλαρέτου (Μ. Α. Ντενισένκο)» (βλ. Παράρτημα №3) και β) «Περί ιεραρχίας των μη κανονικών Ορθοδόξων ομολογιών της Ουκρανίας» (βλ. Παράρτημα №4), τα οποία επίσης επισυνάπτονται στο παρόν γράμμα. Μετά τη λήξη της ἐν λόγω «συνόδου» και της παραλαβής του «τόμου» η πίεση στην Εκκλησία μας εντάθηκε ακόμη περισσότερο. Υπό την επιρροή της προπαγάνδας, η οποία διοχετεύεται από τις τηλεοπτικές οθόνες, με την πίεση των δημοσίων υπαλλήλων, τον τελευταίο μήνα κατελήφθησαν με βία περίπου 30 ενορίες της καθ΄ἡμᾶς Εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι καθ΄ἡμᾶς κοινότητες να στερηθούν των Ναών αυτών.

Αυτό γίνεται κυρίως στα χωριά με βοήθεια των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι οργανώνουν ψηφοφορίες όλων των κατοίκων του χωριού για να πετύχουν την προσχώρηση στο σχίσμα, χωρίς να λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν η γνώμη της τοπικής ορθόδοξης κοινότητας, δηλαδή των ανθρώπων, οι οποίοι πραγματικά εκκλησιάζονται.

Φθάνει μέχρι το σημείο που, ενώ προσεύχεται η ορθόδοξη κοινότητα στο Ιερό Ναό της κατά την Λειτουργία της Κυριακής, ο πρόεδρος του χωριού συγκεντρώνει άλλους κατοίκους, οι οποίοι όχι απλά δεν εκκλησιάζονται, αλλά ενίοτε ούτε ορθόδοξοι χριστιανοί τυγχάνουν, και οργανώνει ψηφοφορία με σκοπό την μετάβαση της κοινότητας στην «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας». Κατόπιν λήξεως της Λειτουργίας μόλις εξέρχονται του Ναού οι καθ΄ἡμᾶς πιστοί μαθαίνουν, ότι ο Ναός δεν τους ανήκει πλέον. Τέτοια περιστατικά σήμερα διαδραματίζονται πολύ συχνά. Ένα από τα τελευταία και πλέον χαρακτηριστικά καταγράφηκε στο χωριό Σανδροβέτς του δήμου Τούρκας, νομού Λβίβ.

Όμως, δεν σταματούν εδώ οι μεθοδεύσεις των εχθρών της Εκκλησίας. Μετά τη λεγόμενη «ενωτική σύνοδο» η Ανώτατη Βουλή της Ουκρανίας ψήφησε τον Νόμο №5309, ο οποίος υποχρεώνει την καθ΄ἡμᾶς Εκκλησία να αλλάξει το όνομα της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε «Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία».

Κάθε μέρα στα ουκρανικά ΜΜΕ δημοσιεύονται κείμενα, τα οποία όχι απλά κατακρίνουν, αλλά δυσφημίζουν και συκοφαντούν την καθ΄ἡμᾶς Εκκλησία. Τό να γράφει κανείς αρνητικά για την καθ΄ἡμᾶς Εκκλησία καθίσταται πλέον κανόνας του καλού ύφους για έναν μεσαίο δημοσιογράφο. Φθάνει ήδη μέχρι απολύσεις των δημοσιογράφων εάν αυτοί αρθρογραφούν θετικά για τα της Ουκρανικής Ορθοδόξου

πηγή