Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ένας διαπρύσιος πoλέμιος τού οικουμενισμού

 Όπως είναι σε όλους γνωστό, οι θιασώτες του οικουμενισμού εδώ και πολλές δεκαετίες εργάσθηκαν και εργάζονται για την καθιέρωση και εμπέδωση της παναιρέσεως αυτής με πολλούς τρόπους και σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Αφού κατόρθωσαν μέσω της «Συνόδου» της Κρήτης να δώσουν  δογματική και συνοδική νομιμοποίηση στην παναίρεση, προσπάθησαν παράλληλα να την θεμελιώσουν και να την κατοχυρώσουν σε λόγους των αγίων της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους επεχείρησαν να διαστρεβλώσουν λόγους νεοφανών αγίων, οι οποίοι πρόσφατα έχουν αγιοκαταταχθεί και να τους παρουσιάσουν ως έχοντες δήθεν οικουμενιστικές ιδέες και αντιλήψεις και προωθούντες τον Οικουμενισμό.

Ωστόσο όλοι οι νεοφανείς άγιοι της Εκκλησίας μας, υπήρξαν φανερά και ξεκάθαρα αντίθετοι με τις γνωστές οικουμενιστικές θεωρίες, ιδιαιτέρως με την αναγνώριση και αποδοχή των ετεροδόξων αιρετικών  ως «Εκκλησιών», και κατ’ επέκταση με τις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Αυτό τουλάχιστον συνάγεται ξεκάθαρα από γραπτά κείμενα τους, είτε από σωζόμενες μαγνητοφωνημένες ομιλίες τους, είτε από προφορικές μαρτυρίες πνευματικών τέκνων τους, που επιζούν μέχρι σήμερα, είτε τέλος από βιογραφίες που συνέταξαν αξιόπιστα και υπεύθυνα πρόσωπα, τα οποία απέδωσαν, (κατά το δυνατόν), με πιστότητα και συνέπεια, την στάση που κράτησαν οι εν λόγω άγιοι απέναντι στους ετεροδόξους αιρετικούς, τους αλλοθρήσκους, και σε όσους προωθούν τον Οικουμενισμό. 

Για παράδειγμα οι άγιοι Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ιουστίνος Πόποβιτς, Νικόλαος Αχρίδος, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παΐσιος Αγιορείτης, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος Τσαλίκης, κ.α., εξέφρασαν με τον δικό τους ο καθένας τρόπο, ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο που είχαν, την ίδια αλήθεια. Ότι δηλαδή μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η  Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και ότι εκτός Αυτής δεν υπάρχουν άλλες «Εκκλησίες», παρά μόνον αιρέσεις. Επίσης, ότι σε καμιά από τις θρησκείες του κόσμου δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά όλες οδηγούν στην απώλεια. 

Από του αγίους που έζησαν τις τελευταίες δεκαετίες, δύο κυρίως επικαλούνται οι οικουμενιστές, τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη και τον άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Τον μεν πρώτο προκειμένου να στηρίξουν την οικουμενιστική τους ιδεολογία χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους γραπτά κείμενα  και επιστολές του, όπου ο άγιος εκφράζεται σαφέστατα κατά του Οικουμενισμού και προ παντός το γεγονός της αποτειχίσεώς του από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη κυρό Αθηναγόρα, εξ’ αιτίας της άρσεως των αναθεμάτων. Επικαλούνται επίσης και τον άγιο Πορφύριο και μάλιστα την τελευταία προσευχή του, λίγο πριν από την προς Κύριον εκδημία του, κατά την οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες πενυματικών του τέκνων, «ψέλιζε στα χείλη την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές, το ‘ίνα ώσιν έν’, αδιαλείπτως. Μ’ αυτή την ευχή πήγε στον αγαπημένο του Χριστό. Προσευχόταν για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ενότητα όλου του κόσμου», (Ιερομ. Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης, Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιεράς Σκήτης Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους).

Με τον άγιο Πορφύριο και τις δήθεν οικουμενιστικές αντιλήψεις του, έχουμε ήδη ασχοληθεί σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Ο ‘Οικουμενισμός’ του άγιου Πορφυρίου και η εικόνα της ‘Παναγίας της Πατριώτισσας’», (30.3.2017). Θεωρήσαμε ωστόσο σκόπιμο να επανέλθουμε στον άγιο Πορφύριο, παίρνοντας τώρα αφορμή από κάποια απομαγνητοφωνημένη ομιλία του, η οποία πρόσφατα έφθασε στο Γραφείο μας, διότι η  οικουμενιστική προπαγάνδα και η προσπάθεια των οικουμενιστών να «καπελώσουν» τον άγιο Πορφύριο υπέρ του Οικουμενισμού, έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις με αποτέλεσμα να προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό σε πολλούς. Είναι αλήθεια πως ο θεοφώτιστος αυτός άγιος ήταν ολιγογράμματος και ελάχιστα γνώριζε από ακαδημαϊκή Θεολογία, και από συστηματική Δογματική. Επίσης δεν είχε τη δυνατότητα συγγραφής και ο προφορικός του λόγος ήταν απλός. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν είχε αξιωθεί να λάβει θείο φωτισμό, ότι δεν καταλάβαινε με το δικό του απλοϊκό τρόπο τις μεγάλες αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεώς μας, ή ότι δεν εξέφραζε με ακρίβεια την Ορθόδοξη πίστη.

Μεταφέρουμε στη συνέχεια ορισμένα αποσπάσματα από την εν λόγω ομιλία του: «Αυτόν να πιστεύουμε... (σ.σ. εννοούσε το Χριστό). Λοιπόν, μέσα στη θρησκεία, λέει ότι: ‘Αυτός είναι’. Ο ιδρυτής της Ορθοδόξου πίστεως και ότι όλες οι άλλες θρησκείες, δεν είναι όσο είναι αυτή η θρησκεία. Μία θρησκεία μόνο είναι, η Ορθόδοξος χριστιανική Θρησκεία. Και το πνεύμα αυτό το Ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες τους είναι μπερδεμένες. Εδώ στο σταυρό ο Θεός της Ορθοδόξου πίστεως είναι Θεός που αν το πούμε και ‘αγάπη’, όπως τον λέει η Γραφή, πάλι το ίδιο είπαμε. Ο Θεός λέγεται αγάπη». Εδώ δεν αφήνει κανένα περιθώριο ο άγιος για  να σκεπάσει η αγάπη  την αλήθεια. Ενώ από τη μια μεριά τονίζει ότι ο Θεός είναι αγάπη, από την άλλη δεν παραλείπει να διακηρύξει ξεκάθαρα την μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενώ παράλληλα αποφαίνεται πως οι άλλες θρησκευτικές πίστεις, αιρετικών και αλλοθρήσκων, είναι πνεύματα πλάνης, δηλαδή δαιμονικά κατασκευάσματα!

Παρά κάτω λέει: «Όλος ο κόσμος, εδώ στο τηλέφωνό μου, να έρθεις, από όλα τα Βασίλεια του κόσμου τηλεφωνούν. Τη νύχτα, ό,τι ώρα να ’ναι. Από όλα τα Βασίλεια. Από την Νότια Αφρική, Κεϊπτάουν, Γιοχάνεσμπουργκ, Αμερική, Καναδά... ξέρω κι εγώ; Από όλο τον κόσμο. Και να ακουστεί ότι είμαι κι εγώ, έχω ελεύθερο πνεύμα και παραδέχομαι όλες τις θρησκείες; Όχι! Δεν παραδέχομαι. Όποιος και αν έρθει να μου πει και ένας άγγελος να έρθει να μου πει: ‘Όχι’ θα του πω. Λες ψέματα. Δεν είσαι πνεύμα αγαθό. Είσαι πονηρό πνεύμα και λες αυτό! Έτσι θα του πω εγώ του αγγέλου. Δεν θα τον πιστέψω. Λάβετε τα μέτρα σας…Πρέπει έτσι να φυλάγεστε, επειδή έρχεστε σε μένα. Αν δεν ερχόσασταν, μπορούσατε να κάνετε ότι θέλετε. Δεν το θέλω, βέβαια, να προπαγανδίζετε στον έναν και στον άλλον και να λέτε... οι θρησκείες όλες, είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Του Θεού είναι όλες. Σε όποια θέλεις, πηγαίνεις. Και όποιο Θεό θέλεις προσκυνάς. Δεν... δεν... δεν τα θέλω εγώ αυτά. Δεν τα μπορώ. Είναι έτσι το πνεύμα μου. Εγώ έχω κάνει στην έρημο. Έχω αγωνιστεί. Έχω νηστείες, κακουχίες, αγρυπνίες, γυμνότητα, με παλιόρουχα... Και όλα αυτά, για την αγάπη του Χριστού. Και ζούσα μέσα σε αγίους ανθρώπους. Αλλά Ορθόδοξους Χριστιανούς. Κατάλαβες; Δεν μπορώ. Εγώ, έχω καταλάβει την Ορθοδοξία. Έτσι είναι!». Και παρά κάτω: «Και όλοι οι γκουρούδες και οι φακίροι και οι μάγοι και οι επαοιδοί, είναι του Θεού. Ναι, του Θεού είναι ως άνθρωποι, αλλά τα έργα τους, είναι του διαβόλου. Συγχώρα με που μιλάω έτσι». Φαίνεται ότι κάποιοι, προφανώς επηρεασμένοι από την οικουμενιστική ιδεολογία, προσπαθούσαν να παρασύρουν τον Γέροντα στην αντίληψη ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο και ότι στην σύγχρονη εποχή μας πρέπει να έχουμε «ελεύθερο πνεύμα» και να παραδεχόμαστε όλες τις θρησκείες. Μια τέτοια αντίληψη όμως ο άγιος την απορρίπτει κατηγορηματικά, έστω και αν έρθει και του την πει άγγελος από τον ουρανό. Επίσης απαγορεύει στα πνευματικά του παιδιά να «προπαγανδίζουν στον έναν και στον άλλον και να λένε... οι θρησκείες όλες, είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Του Θεού είναι όλες». 

Στη συνέχεια ο Γέροντας δίνει σαφή απάντηση σε όσους εκφράζονται με περιφρόνηση και συκοφαντούν ως φονταμενταλιστές και φανατικούς όλους εκείνους, οι οποίοι δεν συμμερίζονται την οικουμενιστική τους ιδεολογία: «Ο Σάϊ Μπάμπα, ο τάδε, ο τάδε... όλοι είναι καλοί. Κι ο Μωάμεθ καλός και ετούτος καλός κι εκείνος καλός. Κατάλαβες; Μα θα πεις θα τους μαχώμαστε; Μα ποιός τους μάχεται, βρε; Η θρησκεία μας, κανέναν δεν μάχεται. Δεν βλέπεις, που εμείς τόσο πολύ, έτσι ούτε πάμε να ψηφίσουμε, ούτε έχουμε κόμματα. Προσευχόμαστε για όλους»! Εδώ ο άγιος χρησιμοποιεί τη λέξη «καλός» με την έννοια ότι όλους αυτούς τους αγαπούμε και τους συμπαθούμε ως εικόνες του Θεού. Ο συνειδητός χριστιανός δεν μπορεί να μισεί τον αιρετικό, τον αλλόθρησκο, τον άπιστο, αλλά την πλάνη. Αγαπάμε τον πλανεμένο, μισούμε την πλάνη.  

Κλείνοντας καλούμε για μια ακόμη φορά όλους εκείνους οι οποίοι, επηρεασμένοι από την οικουμενιστική ιδεολογία, διακηρύσσουν ευκαίρως ακαίρως, γραπτώς και προφορικώς, δημοσίως και κατ’ ιδίαν, εν επιγνώσει, ή ανεπιγνώστως, ότι όλες οι θρησκείες είναι δήθεν το ίδιο και ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχει σωτηρία. Να καθρεφτίσουν τα λεγόμενα και γραφόμενά τους στο γνήσια Ορθόδοξο φρόνημα και στη διδασκαλία του αγίου Πορφυρίου, όπως αυτή συνάγεται από το παρά πάνω ηχογραφημένο ντοκουμέντο. Ιδιαιτέρως καλούμε όλους εκείνους, οι οποίοι με τόσο ζήλο πρωτοστάτησαν στην αγιοκατάταξη του αγίου, να ερευνήσουν τη συνείδησή τους, εάν και κατά πόσον ο άγιος συμφωνεί με τις πεποιθήσεις τους σχετικά με τις άλλες θρησκείες. Τέλος καλούμε τον πιστό λαό του Θεού να μελετά τα συναξάρια των αγίων μας και να δίδει ιδιαίτερη προσοχή και βαρύτητα σ’ εκείνα τα λεγόμενά τους, με τα οποία οι άγιοι εκφράζουν την Ορθόδοξη δογματική τους συνείδηση. Και τούτο διότι η «Νέα Εποχή του Υδροχόου», η οποία εκφράζει το πνεύμα του Οικουμενισμού, έχει διαβρώσει επικίνδυνα πολλούς «Ορθόδοξους» Πατριάρχες, Επίσκοπους, κληρικούς, μοναχούς, θεολόγους, και λαϊκούς, οι οποίοι διαδίδουν ότι και στις άλλες θρησκείες υπάρχει η σωτηρία.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς