Τα κάλαντα και οι αληθινοί αντάρτες των πόλεων

 Κάλαντα είναι νάχεις κάτι να πεις και να βρεις κάτι πολύτιμο για τη ζωή σου και να καίγεσαι να το μοιρασθείς. 

Κάλαντα είναι μια διάθεση συνάντησης σε μια ακοινώνητη κοινωνία. 

Κάλαντα είναι ν’ ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να ξεχυθείς στους δρόμους να αναζητήσεις τον άλλο, να του χτυπήσεις την πόρτα και ν’ αποζητήσεις το πρόσωπο του. 

Κάλαντα είναι να μετατρέψεις τις πόρτες από ταφόπλακες σε ανοίγματα ζωής. 

Κάλαντα είναι η προσκόμιση μιας είδησης..........
Το έχετε προσέξει; 

Δεν υπάρχουν ξεχωριστά κάλαντα για άρχοντες και χωριστά για το λαό. 

Όλοι αποκαλούνται άρχοντες και το σπίτι τους αποκαλείται «αρχοντικό». 

Τα κάλαντα κομίζουν ένα όραμα, μια κοινωνία αρχοντάδων δίχως υποτελείς, δούλους και εξαθλιωμένους. 

Είναι ένα όραμα εμπνευσμένο από το μεδούλι της Εκκλησίας, από ένα Θεό που προσφέρει τον ίδιο τον εαυτό Του σε όλους χωρίς να μονιμοποιεί την ταξική αδικία. 

Αυτή την προσφορά Του εμείς τη λέμε Θ. Ευχαριστία. 

Και όταν τραγουδάμε «Χριστός γεννάται σήμερον» κυριολεκτούμε.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η αναπόληση ενός μακρινού παρελθόντος. 

Είναι η δυνατότητα του σημερινού ανθρώπου να γίνει μέτοχος της Βηθλεέμ σήμερα, να μεταμορφωθούν οι πρώτες ύλες της ζωής μας, το ψωμί και το κρασί, σε Σώμα και Αίμα Αυτού που γεννήθηκε «εν Βηθλεέμ τη πόλει»...
Όταν θα κτυπήσουν την πόρτα μας τα παιδιά των καλάντων, ας μην τα αποπάρουμε. 

Είναι θελητά ή αθέλητα τους, αληθινοί αντάρτες των πόλεων σήμερα. 

Μπορεί κίνητρο τους να είναι η παραξενιά κι η χαρά του εθίμου, μπορεί και το χαρτζιλίκι που αποκομίζουν. 

Το θέμα είναι ότι στα χέρια τους κρατιέται μια υπόθεση που μακάρι να βιωθεί κάποτε σε όλες της τις διαστάσεις. 

Διότι όσο ακόμη παίρνει τους δρόμους η αλήθεια των καλάντων κι’ όσο αντηχεί το κάλεσμα τους σε ένα αλλιώτικο αγαπητικό τρόπο ζωής, οι άχαρες πόλεις μας δεν έχουν πάρει ακόμη διαζύγιο από την ελπίδα...

Θανάσης  Παναθανασίου
πηγή