Ἐνῷ λοιπὸν ὁ Σωτήρας μας σαρκώθηκε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε, δίνοντας στὸν ἄνθρωπο δυνατότητα σωτηρίας, ἔρχεται τώρα ὁ διάβολος καὶ μὲ τὰ ὄργανά του, τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δίνουν μία ψεύτικη αἴσθηση τῆς μεγάλης ἑορτῆς, μὲ προβολὴ καὶ ἐπιβολὴ κοσμικῶν καὶ παγανιστικῶν -εἰδωλολατρικῶν- ἐκδηλώσεων, μὲ ἤθη καὶ ἔθιμα ἄσχετα μὲ τὴν Σωτήρια Ἑορτή, προκειμένου νὰ πετύχουν, ὅπως λένε, τὴ «μαγεία τῶν Χριστουγέννων», βάζοντας νὰ «λατρεύουμε» τὸ δένδρο μὲ τὰ παιχνίδια, τὰ φῶτα στὰ μπαλκόνια, τραγουδιστές, ἴσως ἀνθέλληνες καὶ ἀνήθικους, ὀργανώνοντας ρεβεγιόν, ἐκδρομές, ταξίδια, γλέντια μὲ ἄφθονο ἀλκοόλ, ψώνια πολλὰ γιὰ καλοφαγία, μὲ δάνεια ἀπὸ τὶς τράπεζες, ξενόφερτη μουσική, ἐνδυμασία προκλητική, διασκέδαση σὲ κλὰμπ καὶ μπαράκια, δημιουργώντας ἔτσι ἕναν ἀμερικάνικο τρόπο ζωῆς ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος παρὰ ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ σαλαμοποίηση – μαζοποίηση τῶν ἀνθρώπων.
Ὅλα αὐτὰ μᾶς τὰ σερβίρουν γιὰ νὰ χάσουμε τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς Σωτήριας Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καὶ νὰ μᾶς κάνουν ὑποχείρια της «Νέας Ἐποχῆς».
Καμμία ἀναφορὰ δὲν γίνεται στὴν πνευματικὴ προετοιμασία τῶν Χριστουγέννων, δηλαδὴ τὴν νηστεία, τὴν προετοιμασία μας γιὰ τὴν Χριστουγεννιάτικη θεία Λειτουργία καὶ τὴν ἀγάπη μας στὸ Θεό, στὸ συνάνθρωπό μας καὶ στὸν ἀσκητικότατο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Μέγα καὶ Θαυματουργὸ Ἅγιο Βασίλειο, τὸν πραγματικὰ φιλάνθρωπο.
Ἔτσι, ὅπως κατάντησε ἡ παγκοσμιοποίηση τὰ Χριστούγεννα, δὲν εἶναι τυχαῖο, γιατί ἡ πλειοψηφία τῶν μουσουλμάνων στὴ Γαλλία θεωρεῖ τὰ Χριστούγεννα ὡς τὴν σημαντικότερη γιορτὴ τοῦ χρόνου. Γιατί νὰ τοὺς πειράζει ἄλλωστε ἀφοῦ μία τέτοια ἑορτὴ δὲν ἔχει καμία θρησκευτικὴ ἀναφορὰ στὸν Σωτήρα μας Χριστό. Ἔγινε μία ἐντελῶς κοσμικὴ ἑορτή, ἀρεστὴ καὶ στοὺς ἀλλόθρησκους.
Στὸν ἐκφυλισμὸ τῆς ἑορτῆς, ἀκόμη καὶ στὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, τὰ μέγιστα συνετέλεσε τὸ ρεῦμα τῆς Πανθρησκείας, μᾶλλον ἡ θύελλα τῆς Πανθρησκείας, ποὺ πολὺ προβάλλεται ἐσχάτως ὡς τὸ θρησκευτικὸ κίνημα μίας δῆθεν ἀγάπης καὶ συναδέλφωσης τῶν λαῶν. Ἡ πρόοδος τέτοιων ἀντιλήψεων εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πτώσεως τῆς πνευματικότητας τῆς πλειοψηφίας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων.
Δὲν ὑπάρχει καλλίτερο παράδειγμα γιὰ νὰ ἀποδώσει τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ σημερινοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου. Ὁ κόσμος ἔφυγε ἀπὸ τὸ πατρικό του σπίτι, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ζεῖ ἁμαρτωλὰ καὶ πλανεμένα μὲ θεὸ τὴ σάρκα καὶ τὸ χρῆμα. Ἐνάρετοι ἄνθρωποι χαρακτηρίζουν τὶς ἡμέρες ὡς «ἡμέρες Νῶε», διότι τότε, ὅπως καὶ σήμερα, σκεφτόντουσαν οἱ ἄνθρωποι μόνο τὰ γήινα καὶ τὰ σαρκικά.
Σήμερα ὁ κατακλυσμὸς τῆς ἁμαρτίας παρασέρνει πολὺ κόσμο. Ἡ ἁμαρτία, ἡ πλάνη καὶ ἡ κοσμικότητα πλημμυρίζουν τὰ πάντα: δουλειά, σπίτι, σχολεῖο, στρατό, ψυχαγωγία, ἐνημέρωση. Τρία εἶναι τὰ μεγάλα παράθυρα, ἀπὸ τὰ ὁποία εἰσέρχεται τὸ σκοτάδι, ὁ βοῦρκος καὶ ἡ ἁμαρτία: ἡ Τηλεόραση, τὸ Διαδίκτυο καὶ τὸ φορητὸ τηλέφωνο. Ἂς μὴ κοροϊδευόμαστε, παρὰ τὴν χρησιμότητά τους, ἡ πνευματικὴ ζημιὰ ποὺ κάνουν εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη.
Ὅσο πᾶμε, τὰ πράγματα γίνονται καὶ πιὸ ἐπικίνδυνα. Οἱ μορφὲς τοῦ κακοῦ πληθαίνουν καὶ γίνονται πολλὲς φορὲς δυσδιάκριτες, διαφορετικὲς κάθε φορά. Ἄλλες εἶναι φανερές, ἄλλες πονηρὰ συγκαλυμμένες καὶ παραπλανητικές. Οἱ τελευταῖες εἶναι καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνες, διότι κάνουν τὸ μαῦρο ἄσπρο, τὸ ψέμα ἀλήθεια καὶ τὸ κακὸ καλό. Ὁ Χριστὸς μᾶς προειδοποίησε: «βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήση».
Στὸν καιρό μας, πιὸ μεγάλο συγκαλυμμένο ψέμα ἀπὸ τὴν Πανθρησκεία δὲν ὑπάρχει. Τρώει ὕπουλα τὶς σάρκες τῆς μόνης ἀλήθειας, τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανισμοῦ.
Πανθρησκεία δὲν εἶναι νὰ ἑνωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες σὲ μία. Αὐτὸ δὲν γίνεται εὔκολα ἀποδεκτό. Εἶναι κάτι πολὺ πιὸ πονηρό: Ὅλες θρησκεῖες σώζουν, ὅλες ἔχουν τὴν ἀλήθεια, καμία δὲν εἶναι ἡ ἀποκλειστικὴ ὁδὸς σωτηρίας. Σὲ ὅποια καὶ ἂν πιστεύεις, ἡ ὁδός της θὰ σὲ σώσει. Ἂν αὐτὸ ἦταν ἀλήθεια καὶ ὅλες οἱ θρησκεῖες σώζουν, ποιὸς ὁ λόγος νὰ σαρκωθεῖ ὁ Κύριός μας, νὰ προσλάβει τὸ φύραμά μας, νὰ σταυρωθεῖ ἑκουσίως καὶ μὲ τὸ αἷμα Του νά παράσχει στόν πετωκότα ἄνθρωπο δυνατότητα σωτηρίας; Ἡ Πανθρησκεία ἀκυρώνει τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Διαψεύδει τὸ Εὐαγγέλιο.
Καὶ δικαιολογοῦν τὴν προώθηση τῆς Πανθρησκείας, ἀκόμη καὶ χριστιανοί, βασιζόμενοι (ἐπιφανειακὰ καὶ ψεύτικα) στὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος λέγει ὅτι στὸ τέλος τῆς Ἱστορίας μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς μέχρι τώρα ὑπάρχοντες Χριστιανούς, θὰ πιστέψουν καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ θὰ γίνει «μία ποίμνη, ἕνας ποιμένας», δηλ. ὁ Χριστός.
Ἡ Πανθρησκεία ὅμως δὲν λέγει ὅτι οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ πιστέψουν στὸ Χριστό. Λέγει ὅτι ὁ καθένας θὰ πιστεύει ὅπου θέλει καὶ ὅλοι οἱ δρόμοι, δήλ. ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ ὅλοι οἱ θρησκευτικοὶ ἀρχηγοί, θὰ ὁδηγοῦν στὸν Παράδεισο πιασμένοι χέρι-χέρι.
Γιὰ τὴν Πανθρησκεία, τῆς ὁποίας πνευματικοὶ γόνοι εἶναι ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ ὁ διαθρησκειακὸς συγκρητισμός, δὲν ὑπάρχει καλὸ καὶ κακό, σατανᾶς καὶ θεός, Βούδας καὶ Μωάμεθ, Χριστὸς καὶ Δωδεκάθεο. Ὅλοι εἶναι καλοί. Καμία θρησκεία δὲν εἶναι τέλεια. Ἡ μία συμπληρώνει τὴν ἄλλη. Μὴ βάζετε λοιπὸν – μᾶς λένε – ταμπέλες στοὺς ἀνθρώπους.
Δυστυχῶς ἀποκρυφιστές, παπικοί, βουδιστὲς καὶ ἄλλοι (ἀκόμη καὶ «ὀρθόδοξοι») ὑποστηρίζουν αὐτὰ τὰ ἀπαράδεκτα. Ποιὸς θὰ σωθεῖ τελικὰ καὶ τί σημαίνει σωτηρία δὲν τὸ λένε. Φτάνει μόνο λένε νὰ εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ ὄχι κριτὴς σὲ βάρος τῶν ἄλλων.
Ἡ Πανθρησκεία εἶναι ἔργο τοῦ Πονηροῦ. Προετοιμάζει τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἀντιχρίστου. Πρὶν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θὰ ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θὰ καταργήσει τὸν οἰκουμενισμό, θὰ καταργήσει ὅλες τὶς θρησκεῖες, ὥστε σὲ αὐτὸν τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, σὰν θεὸς θὰ καθήσει καὶ θὰ πεῖ: «Ἐγὼ εἶμαι θεός, δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θὰ ἀποδεικνύει μὲ ψευδοθαύματα τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεὸς» (Ἠσαΐας, ὁμιλία 9η).
Ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ἱερομόναχος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: «Ὁ οἰκουμενισμός, νὰ ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θὰ γίνει μία ἰσοπέδωση θρησκευτικὴ καὶ πολιτικὴ-κυβερνητική, θὰ ὑπάρξει ἕνας μόνο, ποῦ θὰ κυβερνήσει τὸν κόσμο. Αὐτὸς ὁ ἕνας, κατὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, θὰ εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρὶς περιστροφές, ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε «ἀντίχριστο σύστημα».
Χρέος ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι νὰ διαφυλάξουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τὴν Ἀλήθεια. Νὰ μείνουμε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.
Νὰ ξέρουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλο Ὄνομα κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, ποὺ ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ Πατέρα στοὺς ἀνθρώπους καὶ μὲ τὸ Ὁποῖο πρέπει νὰ σωθοῦμε, παρὰ μόνο ἕνα: τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (ἀπ. Πέτρος).
Νὰ εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι ὑπάρχουν μὲν πολλὲς θρησκεῖες, ἀλλὰ Μία μόνο Ἀλήθεια ποὺ σώζει, Ἕνας Θεός, Ἕνας Μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, Μία Πίστη, Ἕνα Βάπτισμα, Ἕνα Εὐαγγέλιο, Μία Ἐκκλησία.
Δὲν θὰ σωθοῦνε ὅλοι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι ἀνὰ τὸν κόσμο. Πῶς θὰ τοὺς κρίνει αὐτοὺς ὁ Θεός, εἶναι δική Του δουλειά. Ξέρουμε ὅμως καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε ὅτι «ὅποιος πιστεύσει καὶ βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτὸς θὰ σωθεῖ».
Ναί, πρέπει νὰ εἴμαστε ἀπόλυτοι (καὶ ἂς μᾶς λένε φονταμενταλιστές):
1.- Γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἱδρυτὴς μία θρησκείας, ὅπως ὁ Βούδας, ὁ Μωάμεθ. Ὁ Χριστὸς εἶναι Θεάνθρωπος. Τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος Ἄνθρωπος. Ἅγιος καὶ Ἀναμάρτητος.
2.- Γιὰ τὸ πῶς σώζεται ὁ ἄνθρωπος. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἂν δὲν πιστέψει στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἂν δὲν βαπτισθεῖ, ἂν δὲν μετανοήσει καὶ δὲν ἐξομολογηθεῖ καὶ ὁπωσδήποτε ἂν δὲν κοινωνεῖ συχνὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, δὲν σώζεται.
3.- Γιὰ τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχουν πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ ὁπωσδήποτε δὲν εἴμαστε τὸ ἴδιο μὲ τοὺς παπικούς, προτεστάντες, εὐαγγελικούς, πεντηκοστιανούς, ἀγγλικανούς, μορμόνους, ἑβραίους, ἰνδουϊστὲς καὶ βουδιστές. Οἱ μὲν εἶναι ἑτερόδοξοι – αἱρετικοί, οἱ δὲ ἀλλόθρησκοι – εἰδωλολάτρες ἢ καὶ δαιμονολάτρες.
4.- Μία εἶναι ἡ Ὁδὸς (Χριστός), δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ δρόμοι γιὰ τὸν Οὐρανό. Ὁ Χριστὸς μόνον εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή». Αὐτὸς σταυρώθηκε γιά μας. Αὐτὸν ἀληθινὸ καὶ ζωντανὸ Χριστὸ τὸν ἔχει μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ τὰ τόσα θαύματα καὶ τὴν τόση ἁγιότητα.
5.- Γιὰ τὸ ὅτι δὲν συμμετέχουμε σὲ Μυστήρια αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν. Δὲν κάνουμε Γιόγκα καὶ Διαλογισμό. Δὲν εἶναι γυμναστικὲς αὐτά, ἀλλὰ θρησκευτικές πράξεις. Δὲν πηγαίνουμε σὲ τζαμὶ καὶ δὲν βγάζουμε τὰ ὑποδήματα. Δὲν παντρευόμαστε ἀλλοθρήσκους καὶ ἀλλοδόξους, ποὺ δὲν εἶναι μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
6.- Γιὰ τὸ ὅτι δὲν προσκυνᾶμε κανέναν ἄλλον. Τὴν Παναγία μας, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ἀγγέλους προσκυνᾶμε τιμητικὰ καὶ ὄχι λατρευτικά, πράγμα ποὺ προσφέρουμε μόνο στὸ Θεό.
7.- Γιὰ τὸ ὅτι χρειάζεται νὰ μὴ ἀρνηθοῦμε τὴν Φίλη Ὀρθοδοξία καὶ γιά μᾶς καὶ γιὰ νὰ ὑπάρχει λιμάνι ἀλήθειας καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους.
Νὰ θυμάστε, ἡ Πανθρησκεία εἶναι φαινόμενο τῶν ἐσχάτων καὶ προϊὸν τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος. Ἔχουν δυστυχῶς παρασυρθεῖ καὶ μεγαλόσχημοι πνευματικοὶ ταγοί. «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήση» (Ματθ. κδ΄ 4). «Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε» (Λουκ. κα΄ 8) μᾶς συνιστᾶ ὁ Κύριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου