Μήτε βίλλες θέλω,μήτε ψηλά κάγκελλα,μήτε πορτιέρηδες,μήτε γυαλιστερά πράγματα,μήτε τίποτα,απο τα τόσα που θέλουνε νάχουνε οι άνθρωποι,και που γι’ αυτά δεν βρίσκουνε ησυχία,μέρα και νύχτα.Πως τα σηκώνουνε,οι δύστυχοι,τέτοια βάρη ασήκωτα;Εγώ τρέμω με τη θυσία που κάνουνε στη ματαιοδοξία τους!Πολλές φορές στενοχωριέμαι πως κι εγώ έχω πολλά πράγματα,ενώ θα μπορούσα να ζήσω με πολύ λιγώτερα.

κυρ -Φώτης Κόντογλου