Αδερφέ μπαχαλάκια, δεν ξέρω για ποιο Θεό μιλάς. Πάντως σίγουρα όχι για τον Θεό που πιστεύουμε 'μεις, που σαν παπάς ανάξια τον λειτουργώ κάθε μέρα. Δεν ξέρω τι σχέση έχεις με τον Θεό αυτόν, πως τονε βλέπεις ούτε το πως επίσης κάποιοι τον βλέπουνε και τον παρουσιάζουνε στον κόσμο. Ξέρω να σου πω για τον Θεό που πιστεύουμε 'μεις: φτωχός, ανυπόδητος, πάνω στο γαϊδούρι. Εσύ βλέπεις κάποιους λειτουργούς του να έχουνε μερσεντές. Αυτό σου δείχνει η τηλεόραση, αυτό νομίζεις ότι παντού συμβαίνει. Ξέρω να σου πω και για άλλους λειτουργούς του Θεού αυτού, τους παπάδες στις γειτονιές και στα χωριά, που σήμερα -τώρα που μιλάμε- είναι στα συσσίτια, τρέχουνε στα σούπερ μάρκετ και ζητιανεύουν για τον πόνο του άλλου, τους διώχνουν πλέον απ' τα μαγαζιά και τους λεν "δώσαμε πάτερ, δώσαμε- φύγε από δω πέρα", άλλοι τώρα που μιλάμε, στην ύπαιθρο μαζεύουνε ελιές, με σηκωμένα τα ράσα στις τσέπες, άλλοι κάνουν μεροκάματα -για τους συναδέρφους μου πλέον φόβος πολύς υπάρχει αν αύριο θα έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους.
Αδελφέ, που τα κάνεις μπάχαλο στη σχολή, στα γράφω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να σου πω για τ' άλλα, τα πνευματικά, σ' αυτή τη φάση. Βλέπεις κάτι, κι ίσως να έχεις και κάπου δίκιο που έτσι το κρίνεις κι έχεις κάθε δικαίωμα να κράξεις όσο θες, να με βρίσεις, να με φτύσεις στο δρόμο, να εκφράσεις την οργή σου. Η σχολή τι σου φταίει; Για κάποιους είν' το σπίτι τους... Για ποια ελευθερία μιλάμε έπειτα κι εσύ κι εγώ και όλοι μας; Ξέρεις όμως ρε αδερφέ -κι εγώ άνθρωπος σαν κι εσένα είμαι- και με τις εξουσίες καλά δεν τα πάω, κι ο Θεός που πιστεύω μου λέει να μην σκύβω το κεφάλι στους άρχοντες τούτου του κόσμου: κάθε εξουσία μυρίζει θάνατο απ' την στιγμή που εμφανίζεται στον κόσμο, κάθε εξουσία είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
Συμφωνούμε λοιπόν, τα άγχη μας ίδια, κι οι ίδιες ανησυχίες. Μπορεί λοιπόν κι εγώ που γράφω αν δεν είχα κάποτε γνωρίσει δυο ανθρώπους να με πάρουνε από το χέρι να μου δείξουν τον Θεό, να 'μουν τώρα στη θέση τη δική σου, μ' ένα σπρέυ στο χέρι, ν' ακυρώνω την ελευθερία των άλλων, την έκφραση, την αλήθεια. Ο Θεός ο δικός μου δεν μυρίζει εξουσία. Σχώρα με ρε αδερφέ αλλά κάπως -πιστεύω- ότι τον Θεό αυτό που λες ότι 'μυρίζει εξουσία' να τονε ξέρω καλύτερα από σένα. Κάθε μέρα τον λειτουργάω κι ανάξια στους άλλους τονε διδάσκω. Εμένα μ' ελευθερώνει. Τους αδελφούς μου το ίδιο. Θα τον παρακαλάμε από σήμερα και για σένα. Ούτε συ, ούτε μεις τα πάμε καλά με τις εξουσίες του κόσμου τούτου. Κι ίσως αυτό να 'ναι η αρχή. Αυτές οι εξουσίες τον Θεό αυτόν -που λες- σε θάνατο δικάσαν.
π.Ι.
τοστειλε το mail
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου