9 Δεκεμβρίου Σύλληψη Αγίας Άννας: Οι Άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο Ζευγάρι

Η εορτή της σύλληψης εν μήτρα της Αγίας Άννης, έχει άμεση σχέση με την γέννηση της Παναγίας. Και η Παναγία έχει άμεση σχέση με την γέννηση τού Χριστού. Κάθε γέννηση είναι ήττα τού θανάτου και νίκη τής ζωής επί τού θανάτου. Η γέννηση τού Χριστού είναι η οριστική νίκη τής ζωής επί τού θανάτου. Ας μή ξεχνάμε ότι στην φάτνη έχουμε μια γέννηση πού δεν θα καταλήξει οριστικά στον θάνατο άλλα θα καταλήξει στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Από το Χριστός γεννάται στο Χριστός Ανέστη! Από την μήτρα στο κενό ζωφόρο μνήμα!

9 Σεπτεμβρίου Μνήμη των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης: Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική, παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου , για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους. 

Αγία Άννα, η Γιαγιά του Χριστού (25 Ιουλίου)

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τρεις φορές την Αγία Άννα κατά τη διάρκεια του εορταστικού κύκλου: Στις 9 Δεκεμβρίου τη Σύλληψή της, στις 25 Ιουλίου την Κοίμησή της και στις 9 Σεπτεμβρίου σύναξη των δικαίων γονέων, μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ. Η Δυτική Θεολογία τιμά την Αγία Άννα στις 26 Ιουλίου.

Στις 25 Ιουλίου είναι η κανονική γιορτή της αγίας Άννας (η κοίμησή της), ενώ στις 9 Δεκεμβρίου είναι δευτερεύουσα γιορτή της (η σύλληψη της Θεοτόκου - 9 μήνες πριν το γενέθλιο της Θεοτόκου, 8 Σεπτέμβρη). 

Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι οι γονείς της Παναγίας. Την απόχτησαν σε μεγάλη ηλικία, μετά από πολλή προσευχή. Είναι γνωστή η ιστορία τους. Όταν η Παναγία έγινε τριών ετών, οι γονείς της την πήγαν στο Ναό των Ιεροσολύμων και την παρέδωσαν στην προστασία του ιερέα και συγγενή τους αγίου Ζαχαρία, που αργότερα έγινε ο πατέρας του αγ. Ιωάννη του Προδρόμου. Έτσι η Παναγία έμεινε στο ναό μέχρι 15 ετών, όπου έγινε ο Ευαγγελισμός και έμεινε έγκυος στο Χριστό (χωρίς κρίνο – ο κρίνος είναι μύθος, δεν αναφέρεται στο ευαγγέλιο).

Οι γονείς της, που ήταν ηλικιωμένοι όταν γεννήθηκε, δε ζούσαν όταν έγινε ο Ευαγγελισμός. Άρα η αγία Άννα είναι η γιαγιά του Χριστού. Ιωακείμ και Άννα θεωρούνται προστάτες άγιοι των ζευγαριών που δε μπορούν να κάνουν παιδιά. Λείψανο της αγίας υπάρχει στο Άγιο Όρος, στο μικρό μοναστηράκι (σκήτη) που υπάρχει εκεί προς τιμήν της.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται· τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης εἰσακούων Θεός, παρ᾽ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτοὺς σαφῶς, ὑπισχνεῖται θεόπαιδα· ἐξ ἧς αὐτὸς ἐτέχθη ὁ ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, δι᾽ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο Ζευγάρι 

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Άγιος Παΐσιος: «Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παι­δί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό. Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.»

- Γέροντα, πέστε μας για την Άγια Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ, τους Θεοπάτορες.

– Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.

Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς. Άλλα μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ο Χριστός. Μού λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ο Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα, άλλα γεννήθηκε όπως ήθελε ο Θεός να γεννιούνται οι άνθρωποι μετά την δημιουργία. Ήταν πάναγνη, γιατί η σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή. Οι Άγιοι Θεοπάτορες μετά από θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική επιθυμία, άλλα από υπακοή στον Θεό. Aυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο Σινά.

Βιβλιογραφία: από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ , Οικογενειακή Ζωή, σ.61.

Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν πάναγνη», γιατί, όπως γράφει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο του «Εἰς τό Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου και Ἀει- παρθένου Μαρίας», συνελήφθη «σωφρόνως» (βλ. ΡG 96, 669Α), αλλά και αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της, απο­κρούοντας «πάντα λογισμόν περιττόν καὶ ψυχοβλαβῆ πρὶν γεύσασθαι» (αυτόθι 676Β).

Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των αγίων Επιστήμης και Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964. Το γεγονός αυτό δεν μας το απεκάλυψε.

εικ.: Ο ασπασμός των Θεοπατόρων, 

τοιχογραφία στην Μονή Χώρας στην ΚωνΠολη.

Στην Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση το θέμα της Συλλήψεως της Θεοτόκου παριστάνεται με τον εναγκαλισμό και τον ασπασμό των γονέων της Παρθένου. Η παράσταση προέρχεται από το Πρωτευαγγέλιο, σύμφωνα με το οποίο η Αγία Άννα όταν είδε ερχόμενο τον Άγιο Ιωακείμ «έδραμε και εκρεμάσθη εις τον τράχηλον αυτού λέγουσα. Νύν οίδα ότι ο Κύριος ο Θεός ηυλόγησέ μερ σφόδρα και η άτεκνος εν γαστρί λήψομαι.»

Δυσκολίες στην τεκνοποιΐα

Μερικές φορές ό Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ό Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ό Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη;

Βιβλιογραφία: από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ', Οικογενειακή Ζωή, σ.69.

Η Αγία Άννα, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, ήταν η μητέρα της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού Χριστού. Το εξελληνισμένο όνομα Άννα προέρχεται από το εβραϊκό Χάνα που σημαίνει «εύνοια, χάρη». Το όνομα της Αγίας Άννας καθώς και του συζύγου της Ιωακείμ αναφέρονται μόνο σε απόκρυφα ευαγγέλια όπως για παράδειγμα το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου.

Σύμφωνα με τις αντίστοιχες πηγές, η Αγία Άννα, η μητέρα της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού Χριστού, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.

Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.

Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.

Περικαλλή ναό προς τιμήν της αγίας Άννας, έκτισε στην Κωνσταντινούπολη περί το 550 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Λείψανο της Αγίας υπάρχει στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας Άννας, στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννης Κατερίνης, καθώς και αλλού. Η σύλληψη της Αγίας Άννας γιορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 9 Δεκεμβρίου και η κοίμησή της στις 25 Ιουλίου. «Apocrypha of the Bible: James». www.myriobiblos.gr.

• Στον εορταστικό κύκλο τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας η Αγία Άννα έχει μία ιδιαίτερα τιμητική θέση. Τρεις φορές το χρόνο εορτάζεται η μνήμη της:

α) Στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον θεοπροπάτορα Ιωακείμ, την επομένη των γενεθλίων τής Θεοτόκου, για να τιμηθούν οι γεννήτορες τής Υπεραγίας Μητρός του Κυρίου,

β) Στις 9 Δεκεμβρίου εορτάζεται «η παρ' ελπίδα σύλληψις», τής Αγίας Άννας, και

γ) Στις 25 Ιουλίου εορτάζεται ἡ οσία κοίμησής της. Άξιον σημειώσεως είναι ότι στο Άγιον Όρος, το περιβόλι, όπως λέγεται, τής Παναγίας έχει και η Αγία Άννα μία ξεχωριστή θέση τιμής. (εδώ)

«Οὐχ ὥσπερ Εὔα σὺ τίκτεις ἐν λύπαις 

χαρὰν γὰρ ἔνδον Ἄννα κοιλίας φέρεις»

εικ.: «Η Ευλόγησις της Θεοτόκου υπό των Ααρωνιτών Ιερέων» Ψηφιδωτό του 

Εσωνάρθηκα της Ι.Μ. Χώρας του Αχωρήτου Κωνσταντινουπόλεως 1315 - 1321

Η θαυματουργή βυζαντινή εικόνα της 

Αγίας Άννας από την Μονή Μπίστριτσα

Την εικόνα της Αγίας Άννας την δώρησε ο Μανουήλ Β' Παλαιολόγος (1350 - 1425) και η σύζυγός του Άννα στον ηγεμόνα Αλέξανδρο τον Αγαθό, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία του υιού τους, Ανδρόνικου στην Μολδαβία. Η εικόνα έχει κάνει πολλά θαύματα.

Η εικόνα της Αγίας Άννας γλύτωσε τον ηγεμόνα Πέτρου Ράρες από τα χέρια των Τούρκων και τον θάνατο. Τον ηγεμόνα τον πρόδωσαν και όπως διαβάζουμε στου Χρονικό του Γκριγκόρε Ουρέκε, κρύφτηκε στην Μονή Μπίστριτσα. Ήταν 17 Σεπτεμβρίου 1538. 

Οι προδότες και οι Τούρκοι του Σουλεϊμάν τον κυνηγούσαν λυσσασμένα. Όλη νύχτα προσευχήθηκε γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Αγίας Άννας μαζί με τους πατέρες της μονής και κλαίγοντας, υποσχέθηκε στην Αγία Άννα πως, αν γλυτώσει, θα φτιάξει το μοναστήρι. Οι Τούρκοι είχαν περικυκλώσει το μοναστήρι.

Το ξημέρωμα της επομένης ημέρας πήρε θάρρος από τον Θεό και κατάφερε να αποδράσει από μια απόμερη πορτίτσα, ντυμένος με χωριάτικα ρούχα, περνώντας ανάμεσα στους Τούρκους. Με την βοήθεια της Αγίας Άννας δεν μπορούσαν να τον δουν!

Μετά από τρία χρόνια, δηλαδή το 1541, ο Πέτρου Ράρες γίνεται ξανά ηγεμόνας της Μολδαβίας και εκπληρώνει την υπόσχεσή του προς την Αγία Άννα.

Ένα άλλο θαύμα που καταγράφηκε το 1853 αναφέρει πως ο ηγούμενος της Μπνής Πανγκαράτσι, Βαρνάβας, ήταν πολύ άρρωστος και ζήτησε από τους μοναχούς να τον πάνε στην Μονή Μπίστρτσα μπροστά στην εικόνα της Αγίας Άννας. Το θαύμα έγινε και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο ηγούμενος Βαρνάβας δώρησε το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο το οποίο φαίνεται μέχρι σήμερα.



πηγή