Η μαντήλα ήταν
βρώμικη. Βρεγμένη . Ήθελα να την τραβήξω . Να αναπνεύσουν τα μαλλιά της , να τα
χαϊδέψει ο ήλιος. Να στεγνώσει τις αφηγήσεις τους. "Μπορώ; " Εγνεψα
με τα μάτια και με μιαν ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού μου. Τραβήχτηκε. Με
κοιτάξε στα μάτια. "Φτερά μου δίνεις; μου είπαν.." Φτερά θέλω. Όχι
βοήθεια. Και μην τραβάς τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν
πρόκειται έτσι να πετάξω."
δώρα
2 σχόλια:
Πως είπες;
Τραβώντας τη γη κάτω από τα πόδια σου, δεν πετάς;
Πετάς, και πολύ ψηλά, εάν σ αρπάξει ο ουρανός.
Αυτή είναι η Πίστης μας, εκεί που όλα σκοτεινιαζουν βρωμάνε και ζεφουν τριγύρω μας, εμείς βλέπουμε Ηλιο, ορίζοντα καθαρό, και πετάμε ακούραστα στην υπέρβαση.
Αυτό που βλέπουμε τριγύρω μας, είναι τελικά αυτό που πηγάζει από μέσα μας..
Και οι Ελληνίδες φορούσαν μαντήλα για πάρα πολλά χρόνια.
Οι Ιταλοί στην κατοχή απαγόρεψαν στην Σοφία Βέμπο να φοράει μαντήλα γιατί θεωρούσαν πως η μαντήλα είναι σύμβολο Εθνικής υπερηφάνειας...
Δημοσίευση σχολίου