Βαδίζοντας γιὰ μίαν ἐθνικὴ αὐτογνωσία

Σὰν σήμερα, ἐπισήμως, ξεκίνησε ἡ (πάντα ἐπίσημος) ἀποδόμησις ὅλων αὐτῶν, ποὺ σὲ μεγάλον βαθμό, συντηροῦσαν τὴν ἐθνική μας συνοχή. Σὰν σήμερα μία «ἐπανάστασις» σκηνοθετημένη ἀπὸ πράκτορες …«περιουσίων» κατήντησε νὰ μᾶς παραπλανᾶ γιὰ περισσότερο ἀπὸ τέσσερεις δεκαετίες, μετατρέποντάς μας σὲ …μαζανθρώπους βολεμένους καὶ ὠχαδελφιστές. Σὲν σήμερα ἐδόθη τὸ σύνθημα τοῦ ὁριστικοῦ μας ἀφανισμοῦ μὲ ὅπλο …ἐμᾶς!!!

Σὰν σήμερα λοιπόν, πάντα ἐπισήμως, ἡ «μεταπολίτευσις» ξεκινοῦσε γιὰ νὰ ἀναλάβῃ τὸν ἐπίσημο ῥόλο τῆς ἀποδομήσεως ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς διατηροῦσαν ζωντανοὺς καὶ ἡνωμένους, ἐμπρὸς σὲ κάθε ἀπειλή, ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Ἡ ἀρχὴ τῆς καταστροφῆς τοῦ στοιχειώδους πνεύματος ἐλευθερίας ποὺ μᾶς διακατεῖχε, ἐπεσφραγίσθη ἀπὸ τὴν σὰν σήμερα «ἐπανάστασιν» ποὺ τὰ ἀπόνερά της, τὸν Ἰούλιο καὶ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1974, καταλήξαμε νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουμε ὡς …ἐλπίδα μας!!!

Δημοκρατίας πανηγυρισμοί;

Τόσο ἀνισόῤῤοπα αὐτοκτονικοὶ καταντήσαμε…
Σὰν σήμερα λοιπὸν ἐτέθησαν τὰ θεμέλια τῆς ἐκ τῶν ἔσω δολιοφθορᾶς μας, διότι, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, ἀναγνωρίσαμε δικαιώματα ἐξουσίας ἐπάνω μας, σὲ πράκτορες, μισανθρώπους καὶ ἀνθέλληνες.
Αὐτὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ λίγο μετὰ τὰ ὑποδεχθήκαμε ὡς …«ἀπελευθερωτές μας» ἦσαν καὶ οἱ πραγματικοί μας δήμιοι, ποὺ μὲ τὸν «Δούρειο Ἵππο» τῆς μεταπολιτεύσεως. κτυπώντας γλῶσσα, παιδεία, συνειδήσεις, ἱστορία, παραδόσεις, μά, κυρίως ὅλους αὐτοὺς ποὺ πολεμούσαν νὰ διαφυλάξουν τὶς …Θερμοπῦλες τοῦ σήμερα, κατέληξαν νὰ κρατοῦν τὴν ἐξουσία καὶ νὰ μᾶς ἐξοντώνουν εύθαρσῶς καὶ περιγελώντας μας.
Παραλλήλως ὅμως, ἐμεῖς, οἱ πολλοί, ἐγκαταλείποντας τοὺς ἐλαχίστους αὐτοὺς ἀγωνιστὲς στὴν Μοίρα τους, ἀπολαμβάναμε, στὸν βαθμὸ ποὺ μᾶς ἐπέτρεπαν, λίγα ψίχουλα ἀπὸ τὰ «τριάκοντα ἀργύρια» τῆς μεγίστης προδοσίας μας. Μὲ «χάνδρες καὶ καθρεπτάκια», ἐμεῖς, οἱ ἰθαγενεῖς, καταντήσαμε μία ἄβουλος μάζα ἀνθρωποειδῶν, ποὺ μοναδικό της μέλημα εἶχε τὸ νὰ βολευθῇ ἀκόμη περισσότερο, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῶν δικῶν μας πράξεων καὶ συμβιβασμῶν.

Μά, ξαφνικά, ἐν μέσῳ μνημονίων καὶ λοιπῶν ἐθνομειοδοσιῶν, μία Μακεδονία, μία Βόρειος Ἤπειρος -μὲ τὴν αὐτοθυσία τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα- καὶ πολλὰ ἀκόμη ἐθνικὰ προβλήματα, ποὺ ἀνέκυψαν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐμεῖς ψηφίσαμε, μᾶς τραβοῦν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ἀδιαφορίας καὶ τῆς ἀνεμελιᾶς, μᾶς καταδεικνύουν τὸ τί πράγματι μᾶς συμβαίνει καὶ μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ ἑστιάζουμε διαρκῶς σὲ ὅσα μᾶς ἀπειλοῦν ὡς Ἕλληνες καὶ ὄχι σὲ ὅσα ἔως τώρα μᾶς κρατοῦσαν ἀπησχολημένους, σὲ καθαρὰ οἰκονομικὰ ἐπίπεδα.. 
Θὰ μπορούσαμε, θεωρητικῶς, νὰ ἔχουμε ἀπὸ καιρὸ κάνη πολλά, μὰ δὲν τὰ κάναμε.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ εἴπαμε.. Ἡ Ἱστορία δὲν γράφεται μὲ τὰ «ἴσως» καὶ «ἐάν»… Ὅ γέγονε, γέγονε… Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἔχει σημασία τὸ τί θὰ κάνουμε.
Παύοντας, γιὰ ἀρχή, τὶς κλάψες…
Παύοντας καὶ τὶς μεμψιμοιρίες…
Παύοντας καὶ τὶς ψευδόσχημες ἐλπίδες…
…ἑστιάζουμε στὸ ἕνα καὶ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε: ὑποστηρίζουμε τὶς Ἀλήθειες μὲ σθένος καὶ ἀποφασιστικότητα καὶ μεταλαμπαδεύουμε τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους.
Ἂς ἀγνοήσουμε λοιιπὸν αὐτὰ ποὺ παραμένουν στὴν σφαίρα τοῦ ὑποθετικοῦ κι ἂς ἑστιάσουμε σὲ αὐτὰ ποὺ ἅπτονται στὴν σφαίρα τοῦ ἐφικτοῦ. Ξεγυμωμένοι πλέον ὅλοι μας ἀπὸ κάθε δικαιολογία καὶ πρόσχημα, ἐμπρὸς στὴν σκληρὴ πραγματικότητα, ἐφ΄ ὅσον συμβάλαμε ὑπερβολικῶς στὸ νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ ἐν λόγῳ ἔγκλημα, ἂς ἐπιλέξουμε τὸν ἀφανισμὸ ἢ τὴν ἀντίστασιν.
Διότι μὲ τὰ «ἐὰν» καὶ μὲ τὰ «ἴσως» δὲν ἀλλάζει κάτι, παρὰ μόνον ἀποκαλύπτεται ἡ δική μας ἀδυναμία καὶ ἀνικανότης νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὀφθαλμοφανεῖς κινδύνους, νὰ ἀναγνωρίσουμε δεδηλωμένους ἐχθροὺς καὶ νὰ κατανοήσουμε τοὺς βασικοὺς μηχανισμοὺς μεθοδεύσεως τῆς πλάνης μας.
Σκοπός μας λοιπόν, ἀκόμη καὶ τώρα, ἂς γίνῃ ἡ Ἀλήθεια, ἀλλὰ ὄχι ὑπὸ πρίσματα καὶ περιορισμούς, μὰ καθολικῶς. Σκοπός μας ἐπὶ τέλους δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ, γιὰ λίγο ἀκόμη, προσωπική μας βολή, ἀλλὰ ἡ συνολικὴ ἐπιβίωσις καὶ τοῦ Ἔθνους μας καὶ κάθε Ἀνθρώπου. Σκοπός μας, πανανθρώπινος, δὲν γίνεται νὰ εἶναι ἡ κάθε προσωπική μας ὀπτικὴ παρὰ μόνον ἡ ἐξυπηρέτησις τῆς Ἀνάγκης ἐπιβιώσεως του Ἀνθρώπου, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη του κόσμου μας. Κι αὐτὰ δὲν γίνεται νὰ συμβοῦν μὲ εὐχολόγια ἀλλὰ μὲ καθημερινή μας συμμετοχή, ἀγῶνες καὶ ὑπεράσπισιν τῶν αὐτονοήτων.
Γιὰ σήμερα λοιπὸν ἡ ἁπλῆ ἄρνησίς μας στὴν συμμετοχὴ ἑορτασμῶν καὶ λοιπῶν ἄλλων προπαγανδιστικῶν δρωμένων, δὲν ἀρκεῖ. Ἀπαιτεῖται νὰ μὴν δίδουμε ἐνέργεια, χρόνο καὶ χῶρο, στὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας. Ἀπαιτεῖται νὰ μὴν τοὺς ἀναγνωρίζουμε ἐξουσία ἐπάνω μας. Ἀπαιτεῖται νὰ ἀλλάξουμε ὁριστικῶς τὶς ὀπτικές μας καὶ νὰ σταθοῦμε, ἀκόμη καὶ μόνοι μας, ἀπέναντι στὴν σαθρότητα τοῦ ψεύδους τους. Ἀπαιτεῖται νὰ γνωρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τὶς δυνατότητές μας. Ἀπαιτεῖται, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, νὰ ξανά-ἀνακαλύψουμε μέσα μας τὴν Πατρίδα καὶ νὰ τὴν θέσουμε, ὡς Τιμιώτερον καὶ Ἀγαθότερον καὶ ἰερότερον ὄλων, ἐπάνω ἀπὸ τὶς ζωές μας καὶ τὶς ἀπόψεις μας.

Τώρα πιὰ δὲν ἔχουμε δικαιολογίες. Ἐὰν δὲν γίνουμε ὅλοι μας ἔτσι ὅπως πρέπει νὰ εἴμαστε, δὲν θὰ μᾶς συγχωρεθῆ τὸ ὁ,τιδήποτε. Κάθε ἔκπτωσις, ὁλιγωρία, ἀναστολὴ εἶναι εἰς βάρος μας καί, τελικῶς, ἐφ΄ ὅσον συντόμως θὰ ξανά-ζήσουμε τὰ ἴδια, γιὰ νὰ μὴν πῶ καὶ τὰ χειρότερα, θὰ καταντήσουμε κανονικοὶ αὐτόχειρες, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά.
Καὶ θὰ τὰ ξανά-ζήσουμε ὅλα, σὲ ὑπερθετικὸ βαθμό, ἐφ΄ ὅσον τότε, ποὺ κατείχαμε κάποιους ὑψηλοτέρους βαθμοὺς ἐθνικῆς αὐτογνωσίας (ναί, λόγῳ τῆς δικτατορικῆς προπαγάνδας μᾶς συνέβη, ἀλλὰ μᾶς συνέβη) δὲν ἀντιληφθήκαμε τὰ αὐτονόητα. Κατ’ ἐπέκτασιν, τώρα θὰ συμβῆ κάτι πολὺ χειρότερον, ἐφ΄ ὅσον ὅλοι  μας ἔχουμε πρὸ πολλοῦ πάθη μίαν …«ἐθνικήν ἀπονεύρωσιν» σὲ ὑψηλότατον βαθμό;

Τώρα, εἰδικῶς τώρα, ποὺ ὅλα αὐτὰ δὲν ἰσχύουν καιρὸς νὰ μάθουμε πιὰ πὼς κάτι πρέπει ἐμεῖς νὰ κάνουμε κι ὄχι κάτι νὰ ἔχουμε. Δὲν θὰ ἔχουμε ἠγέτες καταλλήλους καὶ ἀξίους, ἐὰν ἐμεῖς δὲν εἴμαστε οἱ πολῖτες ποὺ πρέπει. Δὲν θὰ ἔχουμε Πατρίδα νὰ μᾶς φιλοξενῇ, ἐὰν ἐμεῖς δὲν τὴν ζωντανεύσουμε μέσα μας.
Δὲν θὰ ἔχουμε δικαίωμα ἐπιβιώσεως ἐπὶ τοῦ πλανήτου, ἐὰν ἐμεῖς δὲν συνειδητοποιήσουμε τὸ Χρέος μας.
Ὅλα ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν ἀπὸ ἐμᾶς σὲ ἐμᾶς.
Τό καταλάβαμε; Ἔχουμε ἐλπίδες. Δέν τό καταλάβαμε; Παίξαμε καὶ χάσαμε.
Φιλονόη

 

Σημείωσις
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλοι μας, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, πράγματι βαδίζουμε γιὰ μίαν Ἐθνικὴ Αὐτογνωσία.
Τὸ ζητούμενον ὅμως εἶναι νὰ βαδίζουμε συνειδητῶς, διότι ἐὰν δὲν τὸ κάνουμε ἔτσι, τότε οἱ ἀπώλειές μας θὰ εἶναι πολὺ μεγαλύτερες ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀντέξουμε.