Η Μαύρη Αλήθεια πίσω από τα ακριβοπληρωμένα ρούχα. Οι καρκινογόνες Μικροΐνες είναι το λιγότερο

Τα ρούχα μας – οτιδήποτε υπάρχει στην ντουλάπα μας τώρα – είναι το αποτέλεσμα μίας απρόσεκτης βιομηχανίας, υπεύθυνη για μεγάλο κομμάτι της μόλυνσης και της παραβίασης των δικαιωμάτων εκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη. Πιεσμένοι από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου της μόδας, τα εργοστάσια κάνουν περικοπές από όπου μπορούν, με κάθε κόστος. Η μοντέρνα βιομηχανία μόδας βγάζει $3 τρισεκατομμύρια τον χρόνο.
Μετά το πετρέλαιο, η βιομηχανία αυτή είναι η δεύτερη πιο μολυσματική του κόσμου και είναι περισσότερο υπεύθυνη για τα πιο επιβλαβή τοξικά απόβλητα, για την μόλυνση του νερού και κατανάλωση νερού από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία.
Εκτός από το νερό που χρησιμοποιείται κατά την παραγωγή και το πετρέλαιο για την μεταφορά, τα υφάσματα με βάση το πετρέλαιο δεν είναι βιοδιασπώμενα και χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια να διασπαστούν, ενώ απελευθερώνουν ένα τοξικό αέριο 310 φορές πιο επικίνδυνο από το διοξείδιο του άνθρακα.
Καρκινογόνες πλαστικές μικροΐνες έχουν αποδειχτεί πως συγκεντρώνονται στο νερό και φτάνουν τελικά στο φαγητό μας μέσα από την τροφική αλυσίδα.

Μπορεί να χρειάζεται μέχρι και 5,000 γαλόνια νερού για ένα βαμβακερό μπλουζάκι και ένα τζιν. Το βαμβάκι καταναλώνει το 10% όλων των αγροτικών χημικών και 25% των εντομοκτόνων.

Το περιβαλλοντικό αντίκτυπο του γενετικά τροποποιημένου βαμβακιού καταστρέφει τις τοπικές κοινότητες, με αυξημένα ποσοστά γενετικών ασθενειών, ψυχικών ασθενειών και καρκίνου.
Οι σπόροι και τα χημικά που έχει βγάλει η Monsanto έχει οξύνει το αντίκτυπο του βαμβακιού στο περιβάλλον και την υγεία μας.
Αρχικά, το σύστημα είχε σχεδιαστεί για να δίνει δουλειές σε φτωχές κοινότητες σαν τρόπο να βγουν από την φτώχεια. Πλέον όμως χρησιμοποιείται για να πετύχουν χαμηλότερα κόστη και να αυξήσουν το κέρδος τους χωρίς να νοιάζονται για τις συνθήκες εργασίας σε χώρες όπως το Μπαγκλαντές, την Κίνα, την Καμπότζη, την Ινδία και το Βιετνάμ.

Από τους 40 εκατομμύρια εργάτες στην βιομηχανία αυτή παγκοσμίως, 4 εκατομμύρια δουλεύουν στο Μπαγκλαντές, 85% εκ των οποίων γυναίκες, και ζουν με περίπου $2 τη μέρα.
Δουλεύοντας μέσα στην ζέστη χωρίς διαλείμματα, υπομένοντας σωματική και σεξουαλική κακοποίηση από το διοικητικό προσωπικό, οι εργάτες αυτοί σηκώνουν τα βάρη αυτής της βιομηχανίας.
Για όσους θέλουν να κάνουν κάτι γι’αυτό, υπάρχουν καλά νέα, αλλά πρώτα πρέπει να καταλάβουμε την πραγματικότητα για το από πού έρχονται αυτά τα ρούχα και το απίστευτο κόστος του τι φοράμε.

Μπορείτε και εσείς να κάνετε το κομμάτι σας. Αγοράζοντας λιγότερα. Χρησιμοποιώντας μεταχειρισμένα ρούχα και υποστηρίζοντας το δίκαιο εμπόριο.
Αγοράστε οργανικά ρούχα που χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα υλικά. Διαβάστε τις ετικέτες. Κάντε μποϋκοτάζ σε εταιρείες που έχουν τους εργάτες τους για σκλάβους.
Κάντε την έρευνά σας και μην αμφιβάλλετε για το αν μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο ή όχι.
Πηγή