Όταν η Ορθοδοξία χτυπάει «κόκκινο» στην τηλεθέαση και κερδίζει τα ριάλιτι
Σε ομιλία του το 2012 με θέμα Αγιότητα και Κινηματογράφος, ο
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είχε πει μεταξύ άλλων :
«Η απεικόνιση της
αγιότητας είναι θέμα νήψεως και όχι φαντασίας. Ως εκ τούτου, ο κινηματογράφος
δεν είναι σε θέση να αναπαραστήσει την αγιότητα στη Θεανθρώπινη διάστασή της.
Ως ανθρώπινος λόγος, όμως, η τέχνη του κινηματογράφου, όπως και κάθε ανθρώπινη
τέχνη, μπορεί να τοποθετείται απέναντι στην αγιότητα, μπορεί να πραγματεύεται
το γεγονός της αγιότητας».
Μέσα στον καταιγισμό των τηλεοπτικών
σειρών που μας κατακλύζουν, οι περισσότερες χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, εντοπίσαμε
προσφάτως κάτι εντελώς ξεχωριστό στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΛΦΑ της Κύπρου: Μια
νέα τηλεοπτική σειρά, με έντονο το άρωμα της Ορθόδοξης νηπτικής παράδοσης, μεστή
σε νοήματα, που ανατέμνει την ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου και προσεγγίζει τα
υπαρξιακά του αδιέξοδα. Τίτλος της : Μπλε.
Στην Ελλάδα μπορούμε να δούμε το Μπλε
ψηφιακά από τον τηλεοπτικό σταθμό Άλφα της Κύπρου.
Δημιουργός της ο
Γιώργος Τσιάκκας, σεναριογράφος γνωστός στο ελλαδικό κοινό από δυό προηγούμενες
ποιοτικές σειρές του, την Βασιλική
και το Μίλα μου, που προβλήθηκαν στο
Σίγμα της Κύπρου. Πρωταγωνιστούσε η σύζυγός του, η καταξιωμένη ηθοποιός
Χριστίνα Παυλίδου και συμμετείχαν εκλεκτοί καλλιτέχνες, Κύπριοι και Ελλαδίτες. Οι
δύο σειρές προβλήθηκαν ψηφιακά από την ιστοσελίδα Πεμπτουσία, ενώ το Μίλα μου προβλήθηκε στον τηλεοπτικό
σταθμό ΑΤΤΙΚΑ στην Β. Ελλάδα και διασκευάστηκε σε μυθιστόρημα με τον τίτλο Μίλα μου ἵνα ἀκούῃ πᾶσα ἡ γῆ (από τις
Εκδόσεις Γρηγόρη).
Ο κ. Τσιάκκας ανταποκρίθηκε
στην πρόσκλησή μας να μιλήσουμε για την νέα σειρά στην συνέντευξη που
ακολουθεί.
Δεν ακούγεται
λάθος η έκφραση…
Ο.Α.
Επανέρχεστε στην τηλεόραση με μια νέα σειρά. Μπλε. Πείτε μας για την υπόθεση
του σεναρίου.
Γ.Τ.
Πρόκειται για μια φωτεινή σειρά παράλληλων ιστοριών, που μιλά για τα πάθη των
ανθρώπων, τις μεταξύ τους σχέσεις, τις σχέσεις τους με τον Θεό, την αναζήτηση
του Θεού της αγάπης. Κύριος άξονας δύο οικογένειες, η μία στην Κύπρο, όπου
έχουμε τον επιχειρηματία , τον σκληρό, που η έγνοια του είναι το χρήμα. Η άλλη
στην Σύμη. Εδώ έχουμε έναν απλό ψαρά, έναν άνθρωπο του Θεού. Τα δυό τους παιδιά
παντρεύονται. Και αρχίζει να ξετυλίγεται η ιστορία, η προσωπική τους και των
οικογενειών τους. Τα παιδιά του επιχειρηματία, έχοντας μεγαλώσει μέσα στο
ανάλογο κλίμα, είναι όλα… να πω πνευματικώς ανάπηρα;
Ο.
Α. Δεν ακούγεται λάθος η έκφραση…
Γ.
Τ. Ο πατέρας
τους δεν τους έχει στερήσει τα υλικά αγαθά, αλλά τους έχει στερήσει άλλα, πολύ σημαντικότερα.
Στην πορεία συναντούμε και άλλα πρόσωπα, το καθένα με την ιστορία του. Θα δούμε
λοιπόν διάφορες παράλληλες ιστορίες, που στο τέλος βέβαια θα ενώνονται. Ο κάθε
ήρωας κουβαλά το δικό του πάθος, την δική του ανάγκη, αναζήτηση, χαρά, αγάπη,
τον δικό του έρωτα. Ελπίζουμε όλοι να μιλήσουν στις καρδιές των θεατών , όχι
μόνον πνευματικά, αλλά σε όλα τα επίπεδα. Και οι ηθοποιοί με την υποκριτική
τους, διότι είναι εξαιρετικοί οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στη σειρά, να δώσουν
στον θεατή μιαν άλλη άποψη για το πώς μπορεί να είναι μια τηλεοπτική σειρά, χωρίς
βία, ή ό,τι άλλο συνηθίσαμε να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια.
Ο.
Α. Ποιο ήταν το
κίνητρο για τη δημιουργία της;
Γ.
Τ. Αισθάνομαι
πως ό, τι καλό βρήκα στην πορεία της ζωής μου, θα ήθελα να το μοιραστώ και με
άλλους ανθρώπους-κάποια ψήγματα βέβαια, όχι να κάνουμε μαθήματα. Και να
προτείνουμε την πιθανότητα κάποιας άλλης λύσης σε ορισμένα θέματα και δυσκολίες
Ο.Α. Και ενδεχομένως και μιαν άλλη
μαρτυρία;
Γ.
Τ. Δεν θα έλεγα
ακριβώς μαρτυρία. Μάλλον μια άλλη άποψη. Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα όλοι,
εννοείται πως ούτε εμείς λύσαμε τα δικά μας, αλλά λέμε, κοιτάξτε, εδώ υπάρχει
και αυτό. Μπορείς να προσευχηθείς, να κάνεις λίγη υπομονή. Όχι σπουδαία
πράγματα, όχι μεγάλες θεολογικές αναλύσεις. Μέσα στην καθημερινότητα του
ανθρώπου, δίνουμε έναν λόγο που προτείνει και κάτι άλλο από ό,τι συνήθισε να βλέπει
ο τηλεθεατής. Όχι δηλαδή υψηλά θεολογικά νοήματα, αλλά ο λόγος θα υπάρχει. Και
μπορεί να δοθεί όχι μόνον από ιερωμένους ή μοναχούς, αλλά και από απλούς
ανθρώπους, που συναντούμε πολλές φορές στην καθημερινότητά μας. Που μπορεί να
είναι δίπλα μας και ας μην τους ξέρουμε, μπορεί να είναι ο γείτονάς μας.
Άνθρωποι που είναι εδώ, μαζί μας, που, αν παρακολουθήσουμε λίγο τη ζωή τους, θα
διαπιστώσουμε ότι έκαναν βίωμα αυτά που εμείς προσπαθούμε να πούμε.
Ο.
Α. Και το Μπλε,
όπως και το Μίλα μου και η Βασιλική, αποπνέουν το άρωμα της Ορθόδοξης παράδοσης.
Πιστεύετε ότι η 7η τέχνη μπορεί να προσεγγίσει την Αγιότητα;
Γ.
Τ. Μπορεί
σίγουρα να την προσεγγίσει. Να την απεικονίσει όμως, είναι μάλλον ανέφικτο Χρειάζεται
μια ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό. Αν ασχοληθείς με τη ζωή ενός αγίου ανθρώπου, χρειάζεται
πολλή προσοχή και διάκριση. Θα είναι, πιστεύω, πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί. Η
Αγιότητα δεν αποτυπώνεται, ούτε κινηματογραφικά ούτε άλλως πως. Ακόμη κι αν ζήσεις
δίπλα σε έναν Άγιο, είναι δύσκολο να μεταφέρεις το πνεύμα που κομίζει. Μπορούν
ίσως να μεταφερθούν τα δικά μας βιώματα, όσα μπορέσαμε να μάθουμε, ζώντας δίπλα
στον Πνευματικό μας, να τα μοιραστούμε με τους αδελφούς μας. Υπάρχουν άνθρωποι
που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα και βρίσκουν «τοίχο» μπροστά τους. Σε αυτούς
μπορεί να ανοίξει μια χαραμάδα φωτός. Θέλει όμως προσοχή, γιατί δεν το δέχονται
όλοι, δεν θέλουν να αισθάνονται ότι τους κάνεις μάθημα. Αν νοιώσουν κάτι
τέτοιο, το απορρίπτουν -και εν πολλοίς έχουν δίκηο.
Ο.
Α. Πάντως σε
καμμία από τις σειρές σας, δεν διαπιστώσαμε κάποιον διδακτισμό.
Γ.
Τ. Και όμως,
υπήρξαν άνθρωποι που το ένοιωσαν, όταν στα πρώτα επεισόδια δείξαμε Άγιον Όρος
και ασκητές. Όμως θέλαμε να δείξουμε ότι « υπάρχει και αυτό». Υπάρχουν εκεί
αυτοί οι άνθρωποι και προσεύχονται για όλο τον κόσμο
Ο.
Α. Το ελλαδικό
τηλεοπτικό κοινό, που είχε παρακολουθήσει την Βασιλική και το Μίλα μου,
παρακολουθεί ψηφιακά με το ίδιο ενδιαφέρον και το Μπλε.
Γ.
Τ. Ευχαριστούμε
πολύ γι’ αυτό.
Ο.
Α. Ξέρουμε ότι
και το κυπριακό τηλεοπτικό κοινό «αγκάλιασε» τη σειρά με αγάπη. Υπήρξαν εκδηλώσεις
που σας συγκίνησαν ιδιαίτερα, στο Μπλε
ή στις προηγούμενες σειρές;
Γ.
Τ. Στις δυό
προηγούμενες, υπήρξαν πολλές τέτοιες εκδηλώσεις, γιατί ήταν και μεγάλες
επιτυχίες σε αριθμούς τηλεθέασης. Το Μπλε
είναι ακόμα στην αρχή. Υπάρχουν μηνύματα, που μας λένε ότι αρθρώνει έναν
διαφορετικό λόγο, αλλά έχει ακόμα πολλή δουλειά για να μεταδώσει τον καινούριο
λόγο που προσπαθεί να αρθρώσει. Από τα άλλα δύο όμως έχουμε πάρει πολλά
συγκινητικά μηνύματα και ακόμα παίρνουμε, από ανθρώπους που τώρα βλέπουν το Μίλα μου. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν μας
λένε πόσο επηρέασε τη ζωή τους. Αυτή είναι άλλωστε η χαρά της δημιουργίας, να
μπορείς να επικοινωνείς με τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα όταν λένε-και αυτό,
παρακαλώ, ας μην ακουστεί περίεργα- ότι «είδα αυτή τη σειρά και άλλαξε η ζωή
μου». Κάποια κυρία κάποτε μου είπε ότι είχε μιαν ανεπιθύμητη
εγκυμοσύνη και ήταν έτοιμη να προχωρήσει σε έκτρωση, όμως άλλαξε γνώμη
παρακολουθώντας το Μίλα μου. Είχε
μαζί και το παιδάκι της και μου είπε «αυτό το μωρό υπάρχει χάρη στο Μίλα μου». Μας έδωσε μεγάλη χαρά αυτό. Σκέφτηκα
πως, ακόμα κι αν το Μίλα μου έγινε
και μόνο για να έλθει στη ζωή αυτή η ψυχούλα (και δεν ήταν η μόνη περίπτωση),
άξιζε πράγματι τον κόπο.
Ο.
Α. Πιστεύετε ότι
το τηλεοπτικό κοινό έχει ανάγκη για κάτι πιο αληθινό και ουσιαστικό;
Γ.
Τ. Σίγουρα. Αν δεν
το πίστευα, δεν θα ξεκινούσα. Πρέπει να δίνεις την αλήθεια στο κοινό. Φυσικά,
δεν είναι πάντα δεδομένο ότι το κοινό θα την εισπράξει ή θα την δεχθεί. Τα
τελευταία χρόνια έχει εθιστεί σε ταχύτατους ρυθμούς. Κάτι σαν το φαστ-φουντ. Όπως
θέλει να φάει γρήγορα, θέλει γρήγορα και να ερωτευτεί, να χωρίσει, να δει μια
ταινία … είμαστε γενικά σε τρελλούς ρυθμούς. Στο Μπλε είναι αλήθεια ότι δεν τρέχουμε τόσο πολύ. Αλλά δεν ξέρω πόσοι
είναι έτοιμοι να το δεχθούν αυτό, υπάρχει πλέον ένας εθισμός. Όμως η τηλεόραση
είναι και ένα ς καθρέπτης της κοινωνίας. Κακά τα ψέμματα, μπορεί να
παραπονούμαστε για όσα βλέπουμε κατά καιρούς, αλλά όταν δείξεις κάτι αντίθετο
με αυτά, μπορεί να φανείς και παράξενος. Θέλει πολλή υπομονή, πολύ κόπο· και
βέβαια να περάσεις και τις αγωνίες σου, μέχρι να μπορέσεις να επικοινωνήσεις με
τους ανθρώπους…
Ο.
Α. Σίγουρα. Ο
Σεφέρης δεν είχε πει, άλλωστε, ότι Οἱ ἥρωες
προχωροῦν στὰ σκοτεινά;
Γ.Τ. (γελώντας). Δεν είμαι ήρωας,
ούτε θέλω να παραστήσω τον ήρωα. Θέλω κάθε φορά που γράφω, να καταθέτω τη δική
μου αλήθεια, να είναι μέσα από την ψυχή μου αυτό που γράφω. Αλλιώς δεν έχει
νόημα.
Ο.
Α. Πολύ ωραία.
Τελειώνοντας, θα θέλατε να πούμε κάτι άλλο;
Γ.Τ. Ναι… για τους συνεργάτες μου στη
σειρά.
Ο.
Α. Σωστά. Είναι
μια ομάδα εξαίρετων ηθοποιών.
Γ.Τ. Εντάξει, δεν θα τους αναφέρω
όλους ονομαστικά. Θέλω όμως να πω ότι πάντα προσπαθώ, για τον καθένα από τους
ηθοποιούς που συνεργάζομαι, να γράψω τον ρόλο που ταιριάζει καλύτερα στην
υποκριτική του. Και προσπαθώ πάντα να έχω καλούς ηθοποιούς σε μια σειρά. Είναι
δεδομένο, δεν μπορείς να κάνεις σειρά χωρίς να έχεις πολύ καλούς ηθοποιούς. Έχω
πάρει τη χαρά και την ευλογία να έχω πάρα πολύ καλούς συναδέλφους που υποδύονται
τους ρόλους που προσπαθώ να γράψω. Έχω την μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με έναν εξαιρετικό
σκηνοθέτη από την Ελλάδα, τον Στάμο Τσάμη. Του είμαι πραγματικά ευγνώμων, γιατί
αυτό που γράφω στο χαρτί, το ζωντανεύει με τις οδηγίες του στους ηθοποιούς, με
τον τρόπο που «στήνει», με την εικόνα που βγάζει το συνεργείο μας. Το
παρακολουθείτε, νομίζω θα διαπιστώσατε κι εσείς ότι τα παιδιά βγάζουν μιαν
εξαιρετική εικόνα.
Ο.
Α. Πράγματι, εξαιρετική.
Γ.
Τ. Χωρίς όλους αυτούς
του σπουδαίους συνεργάτες τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει. Είναι μια ομαδική
δουλειά. Και βέβαια, έχομε την υποστήριξη του τηλεοπτικού σταθμού, του ΑΛΦΑ
Κύπρου, που φιλοξενεί την σειρά.
Ο.
Α. Συγχαρητήρια
σε όλους τους συντελεστές. Γιατί χωρίς καλό σενάριο ούτε ο ηθοποιός μπορεί να
αποδώσει,
Γ.
Τ. (γελώντας) εν
αρχή ην ο λόγος…
Ο.
Α. Σωστά. Και
χωρίς καλούς ηθοποιούς ένα καλό σενάριο δύσκολα θα ευδοκιμήσει, σωστά;
Γ.Τ. Σωστά. Ένα καλό σενάριο μπορεί
να μείνει ένα καλό στο χαρτί μόνο. Όλοι βάζουν το λιθαράκι τους.
Ο.
Α. Ευχαριστούμε
πολύ κύριε Τσιάκκα. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στη σειρά-που θα την έχει, είμαστε
βέβαιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου