Κάποτε οι θάλασσες ενώνονται με τους ουρανούς και το γαλάζιο έχει χίλιες και μία αποχρώσεις και ο ορίζοντας γίνεται απροσδιόριστη γραμμή κάπου ανάμεσα σε όσα ονειρεύεσαι και οι έγνοιες και οι φόβοι έστω για λίγο , έστω για τοσοδουλι βουτούν στο μπλε δροσίζονται,να δεις, χαμογελούν και δεν σου μουρμουράνε πια στο αυτί μόνο αγναντεύουν.
Ντρέπονται. .
Τί θα μπορούσαν άλλωστε να πουν μπροστά σε τόση ομορφιά που έτσι άκοπα , απλόχερα, ανεπιτήδευτα, γενναιόδωρα, ξεκάθαρα και νομοτελειακά σου δίνεται. Έστω για λίγο .. για τοσοδούλι. .
1 σχόλιο:
[..]
Στην καρδιά μας αδειάσαμε(προσωρινά)
Την πόλη
Εμείναμε με την εικόνα τ' ουρανού
Ο ήλιος εμέτρησε τη γη μας
Η μέρα τούτη όπου ξυπνήσαμε
Με θάλασσα και κύματα
Με όραση και μνήμη καθαρή
Τόσο μεγάλωσε
Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη μετρήσει
Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη χωρέσει
Γ.Σαραντάρης, Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας
Δημοσίευση σχολίου