ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

τα μάτια είχε χαμηλά, σεμνά και λυπημένα
και κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα...

Κάθε φορά πού εορτάζουμε τό Παλληκάρι της πίστης μας - και αυτό μου συμβαίνει και με τον αη Γιώργη και τον Ταξιάρχη- οραματίζομαι την τεράστια προστατευτική του ασπίδα και την ταχεία υπέρμαχο λόγχη του να σώζει και να υπερασπίζεται αδικουμένους,πτωχούς και πένητας και καταδιωγμένους και δη χριστιανούς. Από αυτούς τους χριστιανούς, που δεν γνωρίζουν από νταηλίκια και πολέμους και διαβολικά τερτίπια και σφάζονται και ατιμάζονται σαν αρνιά και διώκονται όλη την ημέρα διά το Ονομα το Άγιον, γιατί οι υιοι του αιώνος τουτου είναι πονηρότεροι και επιτηδειότεροι ημων, κατά το αψευδές στόμα του Κυρίου.
Ο Αγιος ας γίνει για ακόμα μια φορά εν τοις κινδύνοις υπέρμαχος, τα έθνη τροπούμενος. Γιατί από ηγεμόνας και αλαζονευομένους ανθρώπους δεν υπάρχει σωτηρία, παρά αίμα, σίδερο και φωτιά.

Ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι!Ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι!Ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι!

Χρόνια πολλά στην Θεσσαλονίκη την ελληνική μας Μακεδονία, σε όλη την Ελλάδα και απανταχού της Οικουμένης. Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και τις Δήμητρες!

π.Π.