Ο «Πρώτος» άνευ ίσων ή «Πρώτος» άνευ φίλων;

Του Χρυσοβαλάντη Παππά

Από τις 22 Οκτωβρίου 1991 όπου ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος Αρχοντώνης ανέλαβε Οικουμενικός Πατριάρχης πέρασαν 27 χρόνια. Ίσως από τους μακροβιότερους Πατριάρχες στην σύγχρονη ιστορία. Η αλήθεια είναι, συγκρίνοντας άλλες περιόδους,ο κ.Βαρθολομαίος αρχιερατεύει ήρεμα από πολιτικής απόψεως. Έχει ισορροπήσει με τις τουρκικές κυβερνήσεις λόγω προφανώς των αρίστων σχέσεων που έχει με τις ΗΠΑ και τους κύκλους της Ε.Ε. και τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες.

Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο για τις σχέσεις του με τους άλλους ηγέτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Στα πρώτα χρόνια της αρχιερατείας του τα πράγματα ήταν ευοίωνα. Οι εξελίξεις όμως, μετά από ένα και πλέον τέταρτο του αιώνα κάνουν άλλο “ταμείο”. Ο κ.Βαρθολομαίος αποτελεί προσωπικά ο ίδιος μέρος ενός προβλήματος συνεννοήσεως στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δείχνει δηλαδή πως αυτή η τακτική του παπικού μοντέλου διαχείρισης των σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων δεν έχει αποτέλεσμα και σίγουρα εντείνει τα προβλήματα.
Οι σχέσεις με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ο Μακαριστός προκαθήμενος δεν έβλεπε με καλό μάτι ούτε τις οικουμενιστικές τάσεις του Φαναρίου με τις συμπροσευχές, ούτε τις τάσεις του Φαναρίου για την κατάργηση του Τόμου του 1928. Ήταν ένας παλιός Αρχιερέας και ο Οικ. Πατριάρχης ποτέ δεν τον προκάλεσε. Και λόγω του χαρακτήρα του μακαριστού δεν επισκέφτηκε την Αθήνα επί Σεραφείμ. Πρώτη επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα έγινε το 1999 επί Χριστοδούλου!
Οι σχέσεις με τον Μακαριστό Αρχ. Χριστόδουλο, δια πυρός και σιδήρου. Προσωπικοί φίλοι από τη δεκαετία του 1960 έφτασαν στα επιτίμιο της ακοινωνησίας με μία κινηματογραφικού τύπου Σύνοδο στο Φανάρι γιατί ο Παναγιώτατος πίστεψε πως μια φιλία θα μπορούσε να οδηγήσει ίσως στο αυτοακρωτηριασμό της Ελλαδικής Εκκλησίας.. ίσως και στην αυτοκατάργησή της. Συνεργάστηκε με το άθεο πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο Σημίτη που είχε βάλει ως στόχο τον Χριστόδουλο.
Οι σχέσεις με τον νυν Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο έφτασαν και είναι ακόμη σε κάκιστο σημείο, για την ίδια παρεξηγημένη εικόνα που έχει ο Πατριάρχης για τους ανθρώπους με τους οποίους βοηθάει ή συνεργάζεται. Σήμερα ο άλλοτε αγαπημένος του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος του έχει αρνηθεί την Μητρόπολη Ιωαννίνων και έχει πάει στα δικαστήρια για ένα ναό στην Αθήνα. Και να φανταστεί κανείς πως όταν ο κύριος Βαρθολομαίος καθαιρούσε τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, διεραιε πως ήθελε στη θέση του τον τότε Θηβών Ιερώνυμο.
Δεν ξεχνάμε τις παραιτήσεις των μακαριστού Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου και πρώην Αμερικής Σπυρίδωνος, την πίεση στον Αμερικής Δημήτριο, και την απαξίωση του Αυστραλίας Στυλιανού στις Συνόδους του Οικουμενικού Θρόνου όπου ομοφώνως επικροτούν τις αποφάσεις του Πρώτου.
Με τον Πατριάρχη Αντιοχείας έχει επίσης κακές σχέσεις λόγω του ότι ο κύριος Ιωάννης δεν αναγνωρίζει την Οικουμενικότητα του Φαναρίου και έχει διορίσει Επισκόπους ανά τον κόσμο με τίτλους του Οικουμενικού Θρόνου και λόγω της Επισκοπής Κατάρρων όπου επίσης δεν έχει σχέσεις με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων..
Με τον Πατριάρχη Βουλγαρίας έχει επίσης τεταμένες σχέσεις. Από την τελευταία επίσκεψή του στη Βουλγαρία όπου επικρατούσε κλίμα νευρικότητας έως την άρνηση του Νεοφύτου να παραστεί στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου οι σχέσεις τους έχουν μπει στον πάγο. Απόδειξη είναι πως σε επίσκεψή του στην Πόλη αρνήθηκε να επισκεφθει το Φανάρι.
Σήμερα οι σχέσεις με τη Μόσχα που ποτέ δεν έπαψε να ονειρεύεται την Τρίτη Ρώμη, έφθασαν στην οριστική ρήξη.
Η αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, μια χώρας διαλυμένης με την πλέον επιθετική Ουνία και η αποκατάσταση του Φιλάρετου και του Μακαρίου είναι η αιτία πολέμου μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινουπόλεως.
Ιδίως για το γεγονός αυτό, δεν θα σταθώ αν έχει δίκιο το Φανάρι ή η Μόσχα. Προφανώς το Φανάρι θυμήθηκε Ιερούς Κανόνες και κραδαίνει αποφάσεις αναγνωρίσεων και χειροτονιών εκατοντάδων ετών. Κατά το δοκούν βέβαια, καθώς ξεχνάει Κανόνες και αποφάσεις όταν πρόκειται για θέματα δογματικά.
Μόνο αυτή η συμπόρευση με κύκλους Ουνιτών θέτει σε απόλυτο κίνδυνο την Ορθοδοξία και την συνοχή της Εκκλησίας.
Κάνοντας όμως ταμείο της Αρχιερατείας του κυρίου Βαρθολομαίου για τις αντιπαλότητες του, θα πρέπει να μιλήσουμε και για τις συμμαχίες του. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν παγκόσμιοι φορείς με τους οποίους ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν διαφώνησε ποτέ!
Το Βατικανό, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και οι κυβερνήσεις μεγάλων δυνάμεων δεν είδαν ποτέ αυτή την πυγμή του Παναγιωτάτου, με την οποία κατά καιρούς έρχονται αντιμέτωποι Ελλαδίτες και άλλοι Ιεράρχες.
 πηγή

Η Ζηζούλια διαστρέβλωση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και ο δαιμονισμός του πρώτου!