ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ετοιμασθείτε αγαπητοί αναγνώστες να δεχθείτε ένα πολύ μεγάλο, αποτροπιαστικό, πολύπλευρο και πολυσύνθετο εθνικό σοκ. Στον παρόντα τόμο θα μάθετε το πως, το γιατί, το πότε, από ποιους και με ποιούς τρόπους κατόρθωσαν οι Φράγκοι ηγέτες να πείσουν, ακόμη και εμάς τους ίδιους, ότι η Ρωμανία-Βυζάντιο δεν ήταν Ελληνική! Θα μάθετε, επίσης, για τα απίστευτα, ζωντανά και δυσώδη ψέματά τους. Θα πληροφορηθείτε, επιπροσθέτως, για τις σκόπιμες και προαιώνιες περιπέτειες των λέξεων «Γραικός», «Έλληνας» και «Ρωμηός». Προσέτι, και όταν ήδη θα έχετε τελειώσει την ανάγνωση του παρόντος πονήματος, θα νιώθετε τριπλά Έλληνες. Χαρούμενοι και υπερήφανοι. Σας το υπογράφω εξαρχής! Ξεκινάμε.
Η ιστορία της Ορθόδοξης Ρωμανίας-Βυζαντίου είναι εκπληκτική. Ασύγκριτη. Άθλος. Η Ελληνική Αυτοκρατορία της Ρωμανίας υπήρξε η πιο μακραίωνη, η πιο πλούσια και η πιο ισχυρή αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν, για 1123 χρόνια, η πιο απαστράπτουσα και η πιο δοξασμένη κρατική οντότητα που υπήρξε ποτέ ιστορικά πάνω στη γη. Η γενικότερη πορεία της είναι κυριολεκτικά απαράμιλλη. Μοναδική. Οι Ρωμηοί πρόγονοί μας ζούσαν μεν μια γήινη ζωή, αλλά είχαν το νου και την καρδιά τους στο Ουρανό. Είχαν πάρα πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα τους το βιβλικό: «όπως Πάνω, έτσι και κάτω».
Η Ελληνική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία στηριζόταν πάνω στην αγιογραφική πεποίθηση και δόγμα, ότι η ίδια ήταν το επίγειο αντίγραφο της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού. Η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας-Βυζαντίου, που οι Φράγκοι, «δήθεν» για ευκολία, την ονομάζουν «Βυζάντιο» ή «Βυζαντινή Αυτοκρατορία», ήταν η πρώτη οικουμενική αυτοκρατορία, που θεωρούσε πως έπρεπε να αγκαλιάζει όλα τα μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Τριαδικού θεού.
Κατά συνέπεια, οι Ρωμηοί πρόγονοί μας θεωρούσαν ότι ήταν πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού, και, άρα, και το επίγειο βασίλειο του Ρωμαίικου είναι δημιουργημένο κατ’ εικόνα του Βασίλειου του Θεού. Με άλλα λόγια, οι Ρωμηοί προπάτορές μας είχαν την βεβαιότητα ότι ολόκληρη η Αυτοκρατορία τους είναι το υλικό πεδίο πάνω στο οποίο εντυπώνεται, αντικατοπτρίζεται και ακουμπάει η Άνω Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτόν κυρίως τον λόγο, οι κάτοικοι της Ρωμανίας ζούσαν πιστώς, εν Κυρίω και Θεώ, και είχαν 160 επίσημες αργίες!
Γενάρχης και ιδρυτής της εκλαμπρότατης Ρωμανίας-Βυζαντίου είναι ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος. Ο μόνος ηγέτης στην παγκόσμια ιστορία που εβασίλευσε ως Μονοκράτωρ Ανατολής και Δύσης. Χάρη δε στον Τίμιο Σταυρό («Τούτω Νίκα!») είναι επίσης και ο μόνος ηγέτης στην ανθρώπινη ιστορία που ποτέ, ναι, ποτέ! του, δεν έχασε εμφύλιο ή κανονικό πόλεμο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Για εμάς τους σύγχρονους Έλληνες, ο πραγματικός θρύλος και το απαρομοίαστο αφήγημα της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, αποτελεί ένα ιδιαιτέρως απαστράπτων εθνικό περιουσιακό στοιχείο, ένα ανεξάντλητο πνευματικό θησαυροφυλάκιο και μια μυθικής αξίας ιστορική πραγματικότητα. Και αυτό, για τρεις κυρίως λόγους-αιτίες.
Πρώτον, η Ρωμανία/Βυζάντιο υπεράσπισε πολλάκις την υπόλοιπη Ευρώπη από την καταστροφή της, αφού επανειλημμένα αναχαίτισε πάμπολλες επιθέσεις εχθρών και βαρβάρων. Δεύτερον, η Ορθόδοξη Ελληνική Ανατολική Αυτοκρατορία χρησίμευσε ως ένα υπερ-γιγαντιαίο «ταμείο», που συν-ένωσε και δια-σύνδεσε, πολιτισμικά, επιστημονικά και κοινωνικά, την κλασική Αρχαία Ελλάδα και τους Ελληνιστικούς χρόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τόσο με την σημερινή Ελλάδα όσο επίσης και με την παγκόσμια έρευνα, επιστήμη και κληρονομιά. Τρίτον, όταν το Ελληνικό Έθνος βρέθηκε κάτω από την Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια, και του αφαιρέθηκε το δικαίωμα της κρατικής υπόστασης, ήταν τότε που η επιρροή και η ισχύς των 11 αιώνων της Ρωμανίας-Βυζαντίου, διέσωσε και διατήρησε τον Ελληνισμό.
Όμως, αυτό που πρέπει ιδιαζόντως να τονισθεί, είναι το γεγονός ότι η Ελληνική Αυτοκρατορία του Ορθόδοξου Ρωμαίικου, υπήρξε η μόνη, η αγιοπνευματική και η μοναδική Χριστιανική Αυτοκρατορία, ανά τους αιώνες, σε ολόκληρη την οικουμένη. Ναι!, η μία και μόνη! Αυτό το γιγαντιαίο πολυεθνικό και Χριστοκεντρικό κράτος, αποτέλεσε ένα εξόχως λαμπρό παράδειγμα σε θέματα που αφορούσαν, κατά πρώτον λόγο, την πνευματική και εσωτερική ανάπτυξη των ανθρώπων. Αυτά δηλαδή τα στοιχεία που οδηγούν στην σωτηρία της ψυχής και την Άνω Ιερουσαλήμ.
Οι πρόγονοί μας Ρωμηοί, στην πλειοψηφία τους, έδιναν έμφαση και βάρος στην επόμενη και όχι σε ετούτη τη ζωή. Τους ενδιέφερε πρωτίστως η ψυχή τους. Τους απασχολούσε, δηλαδή, μόνον η σωτηρία τους και η ζωή μετά τον θάνατο. Ζώντας δε πνευματικά και εν Χριστώ, οι προπάτορές μας κατάφεραν να αναδείξουν έναν σπουδαιότατο και απολύτως διαφορετικό πολιτισμό, που έμοιαζε ως ένα τεραστίων διαστάσεων «πνευματικό εκτροφείο» ψυχών.
Η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία του Βυζαντίου ήταν, είναι και θα είναι αενάως παρούσα για εμάς τους απογόνους της. Η Ορθόδοξη Αυτοκρατορία των Ρωμηών δεν αποτελεί για τον Ελληνισμό, μια περιττή λησμονιά, μια άχρηστη, άνευ ισχύος ή ξεχασμένη παρακαταθήκη ή διαθήκη. Είναι η ζώσα ιστορική συνέχεια των Ελλήνων, μετά την Αρχαία Ελλάδα, το μετέπειτα γιγαντιαίο υπερ-κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Ελληνιστικών χρόνων που ακολούθησαν. Αποτελεί, προσέτι, την ταυτότητα και την μοναδική οικουμενικότητα του διαχρονικού και λαμπρού μείζονος Ελληνισμού. Και τούτο γιατί: με τον πρόδρομο της Ελληνο-Ορθοδοξίας Μεγαλέξανδρο, από τότε που η Ελλάδα βγήκε από τον εαυτό της, και από τα τότε γεωγραφικά της όρια, ποτέ της πια δεν ξαναγύρισε πλέον στον εαυτό της!
Κατά συνέπεια, οι δικές μας διαχρονικές πνευματικές και κοσμικές υποθήκες, όσο, επίσης, και οι υπερ-τρισχιλιετείς ιστορικές μας ρίζες είναι, εξ ορισμού, και σήμερα μαζί μας. Μέσα μας. Είναι εδώ. Αυτοκρατορικές ρίζες και υποθήκες, που έχουν τεράστιο αντίκρισμα και εμπνέουν σήμερα όλους τους υπόλοιπους λαούς της υφηλίου. Ας μη μας διαφεύγει, ακόμη, ότι οι πρόγονοί μας αυτο-χαρακτηρίζονταν ως ένα «έθνος Ορθοδόξων» ή ως ο «νέος περιούσιος λαός» ή ως ο «Νέος Ισραήλ». Δηλαδή, ως τα αγαπητά τέκνα του Κυρίου και οι εκλεκτοί Του επί της γης.
Έθνος Γραικών, που εισήγαγε τη νέα τότε πίστη του Κυρίου Ιησού Χριστού, στην τότε γνωστή παγκόσμια κοινότητα. Και κράτησε, έκτοτε, ως περιούσιο Έθνος, την Ορθοδοξία σαν τον ένα, τον ασφαλή και τον μοναδικό δρόμο, που οδηγεί, με βεβαιότητα, προς την Αγία και Άνω Γη της Σιών. Έθνος Ρωμηών, που δημιούργησε και λάμπρυνε την μία, την μόνη και αληθινή «Εκκλησία» του Τριαδικού Θεού. Έθνος Ελλήνων, που με τον όρο «Εκκλησία» εννοούσε ολόκληρο το σώμα των πιστών, ζώντων και κεκοιμημένων. Και τούτο, σε άκρα αντίθεση με τους Φράγκους, που με τον όρο «εκκλησία» εννοούσαν και εννοούν την ιερατική ιεραρχία και εξουσία.
Θα μπορούσα να συνεχίσω και να γράψω πολλά ή και ακόμη περισσότερα. Αλλά, λόγω του ότι βρισκόμαστε στον πρόλογο του ανά χείρας βιβλίου, σταματώ εδώ. Και σας ερωτώ, σε σχέση με την ευκλεή, μία, μοναδική και πολυ-ένδοξη ιστορία της εκλαμπρότατης Ρωμανίας-Βυζαντίου: Μήπως ίσως απορείτε, γιατί ποτέ!, μα ποτέ!, δεν έχει γυρισθεί κάποια κινηματογραφική ταινία για τα υπέρλαμπρα 1123 χρόνια της Ρωμανικής αυτοκρατορίας;
Μήπως ίσως αναρωτιέστε, γιατί ποτέ μας δεν είδαμε στην ξένη τηλεόραση έργα ή σειρές για την ενδοξότατη ιστορία της Ορθόδοξης Ανατολικής αυτοκρατορίας; Μήπως ίσως αυτο-ερωτάσθε, γιατί ποτέ δεν έχει γίνει κάποια αναφορά στο πιο μεγάλο, γεωγραφικώς, το πλέον φημισμένο και το πιο πλούσιο κράτος που υπήρξε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία; Μήπως, ίσως σας κίνησε την περιέργεια το ενδιάθετο ερώτημα, γιατί ποτέ, το εωσφορικό Χόλυγουντ, δεν έχει κάνει κάποια αναφορά ή παρουσίαση της εκλαμπρότατης ιστορίας των Ελληνο-Ρωμηών;
Ναι!, πολύ καλά καταλάβατε ή απαντήσατε όλοι σας από μέσα σας! Η εωσφορο-παπικο-Δύση μισεί θανάσιμα τον Άγιο Τριαδικό Θεό, την Ορθοδοξία, καθώς και τους Ορθόδοξους Ελληνο-Ρωμηούς. Οι φανεροί και ευτυχισμένοι προσκυνητές του εωσφόρου, οι δυτικο-παπικοί ηγέτες, μισούν θανάσιμα και αιωνίως την Ελλάδα, λόγω της αδιάλειπτης και πραγματικής προσκόλλησής της στην Αγία Τριάδα και την Ορθοδοξία. Η δε χαρά τους, θα ήταν ανείπωτη και απερίγραπτη, εάν μπορούσαν να εξαφανίσουν, και μονομιάς, από τον χάρτη την πατρίδα μας.
Αλλά, δυστυχώς, όμως, και κάποιοι ντόπιοι δυτικο-γραικίζοντες, έφτασαν και αυτοί στο ατυχές σημείο, να αντικαταστήσουν την ένδοξη ιστορία της εκλαμπρότατης Ρωμανίας-Βυζαντίου με την αντίστοιχη γενική ιστορία του μεσαίωνα. Μάλιστα δε, φτάνοντας μέχρι εκείνο το όριο, ώστε, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αναγνώστης να έχει ή να νιώθει και μια σχετική αποστροφή για τους υπερ-ένδοξους προγόνους του. Να νοιώθει, δηλαδή, ντροπή που οι πρόγονοί του λάτρευαν τον Τριαδικό Θεό, πήγαιναν τακτικά στις Θείες Ακολουθίες και, εν γένει, τηρούσαν με ευλάβεια όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Πέραν τούτων, ερωτώ, προσέτι, και τα ακόλουθα: πού μπορεί να βρει κάποιος σήμερα την άρτια, την ολοκληρωμένη, τη δίκαιη και τη σωστή πληροφόρηση, σε σχέση με την πιο ισχυρή και λαμπερή αυτοκρατορία της οικουμένης, σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία; Πού παρακαλώ γράφουν ή παρουσιάζουν, έστω και σε κάποια ανεκτή χωρική έκταση, τα σχολικά μας βιβλία, την πιο σπουδαία, την πιο κραταιά, την πιο ακτινοβόλα και την πιο μακραίωνη αυτοκρατορία των Ρωμηών προγόνων μας; Ντρέπονται, μήπως ή ίσως, από το γεγονός ότι οι Ρωμηοί πρόγονοί μας ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί;
Εισέτι: πού βρίσκονται ή που είναι κρυμμένες όλες οι ιστορικές αλήθειες και η διηγηματική πιστότητα για τη Ρωμανία, εκ μέρους των Φράγκων, που εκείνη την εποχή οι ίδιοι ζούσαν μέσα σε χειροποίητες καλύβες και αχυρένια καταφύγια, ενώ, αντιστοίχως, οι Ρωμηοί της Ορθόδοξης Ανατολής έτρωγαν με χρυσά κουτάλια, γνώριζαν απέξω την Ιλιάδα και είχαν μαρμάρινα και πολυτελή λουτρά;
Λέτε, ανά τους αιώνες, οι Φράγκοι να νοιώθουν μια ασίγαστη ζήλια, να αισθάνονται παντελώς άβολα, να μας φθονούν θανάσιμα ή να βιώνουν οι ίδιοι ένα κυριολεκτικά τεράστιο δέος και κατάπληξη, μπροστά στα 1123 και λαμπρά χρόνια (πλην των 57 ετών, από το 1204 έως το 1261, που κατείχαν την Πόλη οι Φράγκοι, με την Δ’ Σταυροφορία), τα οποία έζησε, έλαμψε και κυριάρχησε η Ορθόδοξη και Ελληνική Αυτοκρατορία της Ρωμανίας; Με άλλα λόγια, λέτε, μήπως, αενάως, οι Φράγκοι συνεχίζουν να μας ζηλοφθονούν κυριολεκτικώς γιατί, για 1066 χρόνια, αθροιστικώς ή συνολικώς, ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου Ιησού Χριστού φώτιζε, δέσποζε και έλαμπε πάνω στην Αγία Σοφία και την Ορθόδοξη Βασιλεύουσα;
Μήπως μας ζηλοφθονούν, επίσης, οι Φράγκοι γιατί, μέχρι και σήμερα, το 2018, και για πάνω από το 50% του συνολικού χρόνου της οικουμένης, μετά την Γέννηση του Ιησού Χριστού, η δική μας, η Ελληνική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία της Ανατολής, ήταν το αντίστοιχο και ακόμη πιο ισχυρό και λαμπερό από ότι είναι σήμερα, παγκοσμίως, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Μια τωρινή ή σύγχρονη Αμερική, που μόνο και για περίπου 70 μόνο χρόνια είναι ή αποτελεί, στις μέρες μας, την μόνη και παγκόσμια υπερδύναμη επί της γης; Πού είναι τα 70 και που είναι, αντιστοίχως, τα 1123 χρόνια (ή πάνω από 16 φορές περισσότερα χρόνια) των δύο και εν συγκρίσει υπερδυνάμεων;
Ομοίως, και πάλι, ερωτώ: πού βρίσκονται και με ποιο τρόπο αντιδρούν οι σημερινοί Έλληνες, σε όλα αυτά που μας σχεδίασαν, μας έστησαν και μας δίδαξαν οι άθεοι και Χριστομάχοι παπό-Φραγκοι; Μήπως ίσως βρίσκονται στις Ελληνο-τουρκικές ταινίες, αγάπης και έρωτα, που σκοπίμως, εντέχνως και υποβολιμαίως μας πλασάρουν; Μήπως ίσως εντοπίζονται στα συνεχιζόμενα παραμύθια, στα στημένα κρατικά χρέη και τα προσχεδιασμένα ψεύδη των σύγχρονων παπο-Δυτικών, περί του δήθεν και εκρηκτικού Ελληνικού δημοσίου χρέους;
Μήπως ίσως συναντώνται στη στανική «εισδοχή-και-φιλοξενία» των αμέτρητων πια μουσουλμάνων, που προσχεδιασμένα και οργανωμένα κατέκλυσαν τη χώρα μας; Μήπως ίσως απαντώνται στα δηλητηριώδη Μνημόνια, που μας εξανάγκασαν να υπογράψουμε οι σημερινοί απόγονοι των Φράγκων; Μήπως ίσως οι σύγχρονοι Έλληνες, αντιδρούν πρακτικά και δυναμικά σε όλα αυτά που γράφουν τα σχολικά βιβλία και τα λοιπά εκπαιδευτικά εγχειρίδια; Τα σχετικά και παρόμοια ερωτήματα, σαν και αυτά που ήδη διαβάσατε ανωτέρω - ερωτήματα που προκαλούν μείζονα εθνική ντροπή, αλλά και ιερή ρωμαίικη αγανάκτηση -, είναι πάρα-πάρα πολλά. Είναι αμέτρητα. Είναι δε, επίσης, τα ερωτήματα αυτά και πραγματικά.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά που ήδη προανέφερα, οι Φράγκοι ηγεμόνες, απόγονοι του Καρλομάγνου, μετά το 800 μ.Χ., δυστυχώς, το μπόρεσαν και στο τέλος τα κατάφεραν σε τρεις περιπτώσεις να παραχαράξουν, να αλλοιώσουν και τελικώς να ψαλιδίσουν υπέρμετρα την πιο λαμπρή και ένδοξη αυτοκρατορία που είδε ποτέ ο πλανήτης γη.
Αρχικά, αλλάζοντας, πλαστογραφώντας και νοηματοδοτώντας αρνητικά την ιστορική πραγματικότητα, εν τέλει, οι παπο-Φράγκοι το επέτυχαν και μας νοηματοδότησαν, σκοπίμως και με δολιότητα, ως δήθεν απατεώνες, τυχοδιώκτες και αυθάδεις «Γραικούς». Με διαφορετικά λόγια, ευρηματικά και με το έτσι θέλω, οι άθεοι Φράγκοι μας βάπτισαν, μας λεξικοποίησαν, μας αποκαλούσαν και μας νοηματοδότησαν αρνητικά ως αστοιχείωτους, άγριους, πανούργους και λωποδύτες «Γραικούς», ενώ ποτέ τους δεν μας αποκαλούσαν, όπως όφειλαν ή θα έπρεπε κανονικά και νόμιμα να μας αποκαλούν, Ρωμηούς ή Έλληνες.
Στη συνέχεια, δεύτερον, επίτηδες και πάλι, οι Φράγκοι μας ονόμασαν πολίτες του «Βυζαντίου» και όχι, ως έδει, πολίτες της Ρωμανίας. Δηλαδή, και αυτή τη φορά σκόπιμα μας παρουσίασαν ως ένα Γραικικό γένος τυχοδιωκτών και αγροίκων, που κατοικούσε γεωγραφικώς στο Βυζάντιο ή στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Που, εντούτοις όμως, ως γένος, δεν είχε καμία ουσιώδη διασύνδεση με την ένδοξη και κλασική Αρχαία Ελλάδα. Που δεν είχε, ομοίως, κάποια κυλιόμενη γονιδιακή σχέση με τον προχριστιανικό και πρόδρομο της Ελληνο-Ορθοδοξίας, τον Μέγα Αλέξανδρο. Που δεν είχε, ακόμη, κάποια αδιάλειπτη σχέση και κληρονομική αλυσίδα με τους προγόνους μας που έζησαν κατά τους λεγόμενους Ελληνιστικούς χρόνους.
Με άλλα λόγια, για να μας ξεκόψουν ιστορικά, γεωγραφικά και κυρίως υπονοηματικά οι Φράγκοι από τους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας, όσο και από την μετέπειτα Ελληνιστική εποχή του Μεγαλέξανδρου και των επιγόνων του, οι ίδιοι μιλούσαν, εσκεμμένα, για το μικρό και περιορισμένο χωρικά «Βυζάντιο» και την επιτόπια ιστορία του. Και όχι για την υπερ-γιγαντιαία και πολυεθνική Ρωμανία, με το υπερχιλιετές και επίσημο όνομά της. Οι Φράγκοι μισούσαν την εκλαμπρότατη, την παντοδύναμη και την τεράστια σε γεωγραφική έκταση Ρωμανία και, ως εκ τούτου, υπερ-σμικρύνοντάς την, την αποκαλούσαν σκόπιμα όσο και περιφρονητικά «Βυζάντιο».
Εν τέλει, τρίτον, το 1830, οι Φράγκοι μας κατασκεύασαν ξανά, επίτηδες και καθ’ υποτροπή, ως μια μικρή και ελεγχόμενη γεωγραφικά χώρα, που κατοικείται από κάποιους δήθεν γραικίζοντες, πανούργους, κλέφτες και ακαλλιέργητους πολίτες. Με άλλα λόγια, αφού πρώτα οι Φράγκοι ευρηματικά μας νοηματοδότησαν αρνητικά ως τυχοδιώκτες Γραικούς (και όχι Ρωμηούς ή Έλληνες) και στη συνέχεια μας τοποθέτησαν νοηματικώς πάνω στη λέξη και γεωγραφική έννοια «Βυζάντιο» (και όχι στη λέξη και έννοια Ρωμανία), τώρα είχε φτάσει πλέον ο ύψιστος καιρός, για το γράψιμο του οριστικού πια τέλους της ιδέας της αναβίωσης της Ρωμανίας.
Αυτό το αποτελειωτικό χτύπημα πραγματόθηκε το 1821, όταν οι Φράγκοι έδωσαν την τελική συγκατάθεσή τους για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά βεβαίως από τις Ελληνικές διαβεβαιώσεις της μη απαίτησή μας για την αναβίωση της πάλαι ποτέ Ρωμανίας-Βυζαντίου. Οι Φράγκοι δεν ήθελαν να ακούσουν ούτε μια λέξη περί της δυνητικής αναβίωσης του υπερ-κράτους των Ορθοδόξων. Βλέπετε, οι απόγονοι του Καρόλου του Μέγα, όλα μπορούσαν να τα δεχθούν και τα πάντα επίσης μπορούσαν να τα ανεχθούν, πλην ενός: την αναβίωση της Ορθοδοξίας!
Στη συνέχεια, οι νεώτεροι Φράγκοι, ακολουθώντας και αυτοί κατά πόδα και με το ίδιο ανθελληνικό μένος τους προπάτορές τους, κατάφεραν και αυτοί να επιφέρουν τρία ακόμη, νεώτερα και πολύ σοβαρά πλήγματα, τόσο κατά του γένους των Ελληνο-Ρωμηών όσο ομοίως και της Ρωμηοσύνης γενικότερα. Τα τρία εν λόγω και νεώτερα πλήγματα, στα οποία αναφέρομαι, είναι τα ακόλουθα: η Μικρασιατική Καταστροφή (1922), η Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) και η εισαγωγή του Ευρώ (2002). Πρόκειται για τρεις διαφορετικές περιστάσεις και χαρακτηριστικά γεγονότα, τα οποία έπληξαν και τραυμάτισαν πάρα πολύ σοβαρά τους σημερινούς Έλληνες, όσο και την ειδικότερη πορεία της χώρας μας μέσα στην παγκόσμια ιστορία, όπως θα δούμε και θα αναλύσουμε αργότερα στον ανά χείρας τόμο.
Κατόπιν όλων τούτων: Θεωρούμε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες χρειάζονται, άμεσα, ένα διπλό επανευαγγελισμό. Πρώτον, να επανευαγγελισθούν ως προς τις πραγματικές γενεαλογικές και εθνολογικές ρίζες. Ή, δηλαδή, ως προς την πραγματική, αδιάλειπτη και ιστορικώς εξακολουθητική ρωμαίικη φύτρα και παράδοσή τους. Και δεύτερον, να επανευαγγελισθούν ως προς τα τρία κύρια συνθετικά αυτής της υπέρλαμπρης και υπερ-τρις-χιλιετούς Ελληνο-Ρωμαίϊκης ιστορίας και παράδοσης. Παράδοσης, που περιγράφεται πλήρως και θαυμάσια από τις επόμενες λέξεις: Ελληνορθοδοξία- Ρωμηοσύνη, Ελληνικός Ρωμαίϊκος πολιτισμός και Ελληνορθόδοξη παιδεία-γλώσσα των Ρωμηών.
Χωρίς το νέο αυτό τριπλό οξυγόνο του πνευματικού φωτός και της ιστορικής αλήθειας ή, δηλαδή, του διπλού επανευαγγελισμού μας, η σημερινή υπό κατοχή Ελλάδα θεωρούμε ότι δεν μπορεί να αναγεννηθεί, ούτε να αναστυλωθεί. Δεν μπορεί να αναβιώσει και να αναστηθεί. Ως Νεοέλληνες, όσο προχωρούμε χωρίς τα Ελληνορθόδοξα ήθη, τις αρχές και τις αξίες των προγόνων μας, εξακολουθούμε να βαδίζουμε τυφλά μέσα σε άναρχο χάος ή μέσα σε σκοτεινό τούνελ. Βαδίζουμε πάνω σε έναν ανεξιχνίαστο και αχαρτογράφητο μονόδρομο, που δυστυχώς φέρει ευδιάκριτα την απολύτως απελπιστική πινακίδα με τον τίτλο «εθνικό αδιέξοδο».
Η ανά χείρας μελέτη αυτό τον υπερ-εθνικό σκοπό έχει και υπηρετεί. Θέλει να αναδείξει, μέσα από τις σελίδες της, την αφελώς, την εντέχνως χαμένη, καθώς και την εσκεμμένως κρυμμένη Ελλάδα των λαμπρών προγόνων μας, των Ελληνο-Ρωμηών. Επιδιώκει να ανασύρει, μέσα από τα σκουριασμένα συρτάρια της παγκοσμίου ιστορίας, έναν ιερό, αμίμητο, υπέρλαμπρο, μοναδικό, Χριστοκεντρικό και καταχωνιασμένο εθνικό θησαυρό: Την Αγία Ελληνική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία! Στοχεύει να ξεσκονίσει και να γυαλίσει, νοητώς, μετά φόβου Θεού και με εθνικό δέος, τα άγια δισκοπότηρα και την Αγία Τράπεζα της Αγιά Σοφιάς, που βρίσκονται μέσα στα σεντούκια των Ρωμηών προπατόρων μας είτε αναπαύονται στον βυθό του Βοσπόρου, επάνω στην άμμο και τα κοχύλια. Αμήν!
Προς Δόξαν του Τριαδικού Θεού,
Ηλίας Δ. Καλλιώρας, PhD
Συγγραφέας, Καθηγητής, Σύμβουλος Πρώην Βουλευτής Νομού Φθιώτιδας
Κηφισιά, 21 Νοεμβρίου 2017,
Ημέρα των Εισοδίων Της Θεοτόκου
==========================
Ζητήστε το σήμερα σε ὅλα τά βιβλιοπωλεῖα καί στίς ἐκδόσεις «Ἀγαθός Λόγος» Λαγουμιτζῆ 42 Ἀθήνα τηλ. 2109212315, 2109212574 καί 6977428281
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου