Η προχθεσινή παραληρηματική ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών αποτελεί στην κυριολεξία μνημείο διπλωματικής… καφρίλας και ασχετοσύνης

Ε, όχι και «εθνικός εχθρός» η Ρωσία!

                            

Από τον
Γιώργο Χαρβαλιά

Σε δρόμο χωρίς επιστροφή οδηγεί τις ελληνορωσικές σχέσεις η εμπάθεια του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος ξαφνικά, σαν να τον κούρδισε κάποιος, βάλθηκε να κουνάει το δάχτυλο στη Μόσχα, επιστρατεύοντας μάλιστα εκφράσεις που ξεφεύγουν από κάθε διπλωματικό πρωτόκολλο.
Η προχθεσινή παραληρηματική ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών αποτελεί στη κυριολεξία μνημείο διπλωματικής… καφρίλας και ασχετοσύνης, φτάνοντας να αποκαλέσει τη Ρωσία «σύντροφο εν όπλοις της Τουρκίας» και ανασύροντας απίθανες ιστορικές συνωμοσιολογίες για την υπονόμευση, και καλά, από μυστικούς πράκτορες των τσάρων (!) των ελληνικών Πατριαρχείων στη Μέση Ανατολή. 

Πάλι καλά που άφησε απέξω τα… Ορλωφικά ο πολυπράγμων καθηγητής, αλλά το θέμα είναι τι είδους μύγα τον έχει τσιμπήσει, πόσο θα διαρκέσει η επίδραση του τσιμπήματος και γιατί οι υπηρεσιακοί επαγγελματίες καριέρας που τον πλαισιώνουν δεν τον μαζεύουν με τρόπο, εξηγώντας του ότι δεν βρίσκεται σε αμφιθέατρο για να αγορεύει ούτε σε δικαστική αίθουσα να παριστάνει τον εισαγγελέα. Τόσοι πρέσβεις μαζεμένοι, που ξέρουν να αποχαρακτηρίζουν τα διαβαθμισμένα έγγραφα στο «πι και φι», κανείς δεν βρέθηκε να πει στον Κοτζιά «ξέρετε, κύριε υπουργέ, υπάρχουν κανόνες διπλωματικής δεοντολογίας μεταξύ πολιτισμένων κρατών και μάλιστα με διακριτή διαφορά σε τάξη ισχύος»;
Στ' αλήθεια, όμως, τι απέγινε εκείνος ο Κοτζιάς που στις πρώτες μέρες της ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ παραλίγο να τινάξει στον αέρα το έκτακτο ευρωπαϊκό συμβούλιο για την Ουκρανία, εκνευρίζοντας εντόνως και τους Γερμανούς με τη φιλορωσική στάση του; Πώς από τότε που δήλωνε υπέρμαχος μιας καλής σχέσης της Ρωσίας με την Ευρώπη έφτασε σήμερα να τη δαιμονοποιεί, χαρακτηρίζοντάς τη στρατιωτικό σύμμαχο του προαιώνιου εχθρού; 

Περίεργα πράγματα, που έχουν να κάνουν με τον ιδιόρρυθμο ψυχισμό και τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα του ανδρός ή μήπως κάτι άλλο; Πουλάει τρέλα ο αψίκορος Κοτζιάς επειδή «ζει τον μύθο του» ή πουλάει… service ολόκληρη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα σαλόνια της παγκοσμιοποίησης και της διεθνούς ρωσοφοβίας; Σύντομα θα δώσει απάντηση ο επερχόμενος ανασχηματισμός…
Κάποιοι στη Βασιλίσσης Σοφίας που ξέρουν τον υπουργό λένε ότι απλώς… άρπαξε γιατί δεν περίμενε αντίποινα στις απελάσεις. Προφανώς είχε δει όνειρο στον ύπνο του ο καψερός ότι κοτζάμ Ρωσία του Πούτιν θα άφηνε αναπάντητη την πρόκληση με την απέλαση των εκπροσώπων της για ένα θέμα περιθωριακό, γραφικής εμβέλειας, που παραπέμπει σε κατασκοπευτική… οπερέτα και θα μπορούσε ασφαλώς να λυθεί με ένα αυστηρό διάβημα προτού πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Είπαμε, είναι λίγο βραδυφλεγείς οι Ρώσοι στις αντιδράσεις τους, αλλά χαλβάδες δεν είναι. 

Και σίγουρα δεν θα κάθονται να τους βρίζει με παραληρηματικό τρόπο ένας εκπρόσωπος πολιτικά ετερόφωτης, δανειακά εξαρτημένης και ασήμαντης από σκοπιάς μεγέθους χώρας.
Ετσι, λοιπόν, το όνειρο χάλασε απότομα όταν η Μόσχα, έπειτα από ένα διάστημα σιωπής, απέλασε δύο Ελληνες διπλωμάτες, κυρίως όμως απαγόρευσε την είσοδο σε ρωσικό έδαφος ενός στενού συνεργάτη του Ελληνα υπουργού. Πιο… αναμενόμενο δεν υπήρχε! Και ο τελευταίος ακόλουθος πρεσβείας γνωρίζει ότι απελάσεις χωρίς αντίμετρα δεν υφίστανται. Ομως το…αφεντικό του υπουργείου τρελάθηκε και άρχισε να…ξαναπυροβολεί, στοχοποιώντας τώρα και Ρώσους παπάδες!

Λοιπόν, για να εξηγούμαστε. Σαφώς και η Ρωσία έχει αναπτύξει μια στρατηγικής σημασίας σχέση με την Τουρκία του Ερντογάν. Γούστο της, καπέλο της και καουμποϊλίκι της. Η σχέση αυτή «κοιτάει αλλού» και ασφαλώς δεν δημιουργήθηκε με πρωταρχικό στόχο να πλήξει την Ελλάδα. Εχει άλλες, σοβαρότερες προτεραιότητες. Συνεπώς το να χαρακτηρίζεται η Ρωσία, και ένας ολόκληρος λαός, ομόδοξος, με εξαιρετικά φιλικούς δεσμούς προς τους Ελληνες, «σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας» είναι επιεικώς γελοίο και ασύμμετρο, κυρίως όμως τοξικό και δηλητηριώδες.
Αν είναι πολεμικός σύμμαχος της Τουρκίας η Μόσχα και κατ’ επέκταση η Ρωσική Εκκλησία, που τάχα μου υπονομεύει το Πατριαρχείο, ο δικός μας Πατριάρχης που ευλόγησε τις επιχειρήσεις στην Αφρίν τι ακριβώς είναι;
Βαριές κουβέντες, λοιπόν, αβασάνιστες και εντελώς αχρείαστες για μεγάλη χώρα, που να δεχτώ ότι αυτή την περίοδο δεν μας στήριξε και βλέπει αλλού, αφού κι εμείς χωθήκαμε κάτω από τη φούστα της Μέρκελ, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένας «αρπαγμένος» υπουργός να την αναγορεύει σε «εθνικό εχθρό»!
Θα βρεθούμε μόνοι μας στο τέλος κι αυτό φάνηκε από την πρώτη αντίδραση της Κομισιόν, που χαρακτήρισε τις αντιρωσικές σκιαμαχίες του «διμερή υπόθεση». Το μόνο που μένει είναι να πάρει θέση στον…αντιρωσικό ανένδοτο και ο παιχνιδιάρης Αμερικανός πρέσβης με τα μοδάτα γυαλιά, που παριστάνει την κουδουνίστρα της Χίλαρι, χωρίς να έχει καταλάβει ότι πρόεδρος στην Αμερική πλέον είναι ο Τραμπ...

πηγή