Ψ Α Λ Μ Ο Σ 12ος

 2. ΕΩΣ πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; 

ἕως πότε ἀποστρέψεις τό πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ; 

3. ἕως τίνος θήσομαι βουλάς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καί νυκτός; 

ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ; 

4. ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· 

φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, 

5. μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου· ἴσχυσα πρός αὐτόν· 

Μεταγραφή

              

Ἴσαμε πότε,  Κύριε, θά μ’ ἔχεις ξεχασμένο ;

θά μοῦ γυρνᾶς τό πρόσωπο ὡς κάνεις μ΄ ἕνα ξένο ;

 Ὡς πότε οἱ ἔγνοιες τήν ψυχή θά μοῦ τήν ταραχοῦνε,

καί τήν καρδιά μερονυχτίς οἱ πίκρες θά τρυγοῦνε ;

ὡς πότε θά ΄μαι ἀνήμπορος κι ἀφέντης ὁ ἐχθρός μου ;

Γύρνα σ' ἐμένα κι ἄκου με, Κύριε, ὁ Θεός μου·

ἄσε με νά θωρῶ τό φῶς κι ὄχι τό σκότος τ' ἅδη,

 ποτέ ἐχθρός μου νά μή πεῖ· τόν ἔχουμε νικήσει·

ὅσοι μέ θλίβουν θά χαροῦν ἄν κάποιος μ' ἀφανίσει.

 Γι΄ αὐτό κι ἐγώ ἐθάρρεψα πού ΄ρθες νά μ΄ἐλεήσεις,

καί ἡ καρδιά μου σκίρτησε πώς θά μέ ἀναστήσεις·

τόν εὐεργέτη μου Θεό πάντα θά τόν δοξάζω

τ' ὄνομα τοῦ Κυρίου μου, τοῦ Ὕψιστου, θά ψάλω.