Μάθετε οριστικά και αμετάκλητα πια ότι ποτέ, μα ποτέ!, οι πρόγονοί μας δεν έλεγαν ότι ζούσαν ή κατάγονταν από το «Βυζάντιο»!
Η λέξη «Βυζάντιο» είναι ένας υπερ-αιώνιος πονηρός, σκόπιμος και λεξικοποιημένος νεολογισμός των τότε Φράγκων/Δυτικών!
Μάθετε όλοι σας το γιατί έγινε αυτό το Φράγκικο δόλιο τρικ ή η παραχάραξη της πραγματικότητας!
Οι Ρωμανοί προπάτορές μας το περιμένουν… έστω και τώρα!
Η Ορθόδοξη Ρωμανία-Βυζάντιο υπήρξε η πιο μακραίωνη, η πιο πλούσια και η πιο ισχυρή αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν, για 1123 χρόνια, η πιο απαστράπτουσα και η πιο δοξασμένη κρατική οντότητα που υπήρξε ποτέ ιστορικά πάνω στη γη. Η ιστορία της είναι κυριολεκτικά απαράμιλλη. Μοναδική.
Οι κάτοικοι της Ρωμανίας ζούσαν πιστώς εν Κυρίω και Θεώ, αφού είχαν γι’ αυτό τον ιερό σκοπό 160 επίσημες αργίες. Γενάρχης και ιδρυτής της Ρωμανίας-Βυζαντίου είναι ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος. Ο μόνος ηγέτης στην παγκόσμια ιστορία που εβασίλευσε ως Μονοκράτωρ Ανατολής και Δύσης. Χάρη δε στον Τίμιο Σταυρό («Εν Τούτω Νίκα!») είναι επίσης και ο μόνος ηγέτης στην ανθρώπινη ιστορία που ποτέ, ναι, ποτέ!, του δεν έχασε εμφύλιο ή κανονικό πόλεμο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.
Εντούτοις, Φράγκοι ηγεμόνες, απόγονοι του Καρλομάγνου, μετά το 800 μ.Χ., δυστυχώς, το μπόρεσαν και στο τέλος τα κατάφεραν σε τρεις περιπτώσεις να παραχαράξουν, να αλλοιώσουν και τελικώς να ψαλιδίσουν υπέρμετρα την πιο λαμπρή και ένδοξη αυτοκρατορία που είδε ποτέ ο πλανήτης γη.
Αρχικά, αλλάζοντας, πλαστογραφώντας και νοηματοδοτώντας αρνητικά την ιστορική πραγματικότητα, εν τέλει οι Φράγκοι το επέτυχαν και μας νοηματοδότησαν, σκοπίμως και με δολιότητα, ως απατεώνες, τυχοδιώκτες και αυθάδεις «Γραικούς». Με διαφορετικά λόγια, ευρηματικά και με το έτσι θέλω, οι Φράγκοι μας βάπτισαν, μας λεξικοποίησαν, μας αποκαλούσαν και μας νοηματοδότησαν αρνητικά ως αστοιχείωτους, άγριους, πανούργους και λωποδύτες «Γραικούς», ενώ ποτέ τους δεν μας αποκαλούσαν, όπως όφειλαν ή θα έπρεπε κανονικά και νόμιμα να μας αποκαλούν, Ρωμηούς ή Έλληνες.
Στη συνέχεια, δεύτερον, επίτηδες και πάλι, οι Φράγκοι μας ονόμασαν πολίτες του Βυζαντίου και όχι πολίτες της Ρωμανίας. Δηλαδή, και αυτή τη φορά σκόπιμα μας παρουσίασαν ως ένα Γραικικό γένος τυχοδιωκτών και αγροίκων που κατοικούσε γεωγραφικώς στο Βυζάντιο ή στη Βυζαντινή αυτοκρατορία που, εντούτοις όμως, ως γένος, δεν είχε καμία ουσιώδη διασύνδεση με την σπουδαία και κλασική Αρχαία Ελλάδα.
Με άλλα λόγια, για να μας ξεκόψουν ιστορικά, γεωγραφικά και κυρίως υπονοηματικά οι Φράγκοι από τους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας, οι ίδιοι μιλούσαν εσκεμμένα για το περιορισμένο χωρικά Βυζάντιο και την ιστορία του και όχι για την υπερ-γιγαντιαία Ρωμανία, με το υπερχιλιετές και επίσημο όνομά της. Οι Φράγκοι μισούσαν την εκλαμπρότατη, παντοδύναμη και τεράστια σε γεωγραφική έκταση Ρωμανία και ως εκ τούτου την αποκαλούσαν σκόπιμα και περιφρονητικά Βυζάντιο.
Εν τέλει, τρίτον, το 1830, οι Φράγκοι μας κατασκεύασαν ξανά, επίτηδες και καθ’ υποτροπή, ως μια μικρή και ελεγχόμενη γεωγραφικά χώρα που κατοικείται από κάποιους δήθεν γραικίζοντες, πανούργους, κλέφτες και ακαλλιέργητους πολίτες.
Με άλλα λόγια, αφού πρώτα οι Φράγκοι ευρηματικά μας νοηματοδότησαν αρνητικά ως τυχοδιώκτες Γραικούς (και όχι Ρωμηούς ή Έλληνες) και στη συνέχεια μας τοποθέτησαν νοηματικώς πάνω στη λέξη και γεωγραφική έννοια Βυζάντιο (και όχι στη λέξη και έννοια Ρωμανία), τώρα είχε φτάσει πλέον ο ύψιστος καιρός για το γράψιμο του οριστικού πια τέλους της ιδέας της αναβίωσης της Ρωμανίας.
Αυτό το αποτελειωτικό χτύπημα πραγματόθηκε το 1821, όταν οι Φράγκοι έδωσαν την τελική συγκατάθεσή τους για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, μετά βεβαίως από τις Ελληνικές διαβεβαιώσεις της μη απαίτησή μας για την αναβίωση της πάλαι ποτέ Ρωμανίας-Βυζαντίου.
Θα γίνουμε λίγο ακόμη πιο αναλυτικοί. Πρώτον, οι Φράγκοι σκόπιμα διέκριναν, ομιλούσαν και ονόμαζαν την επίσημα αυτο-αποκαλούμενη Ρωμανία ως τη χώρα των Γραικών: Γραικία. Από την άλλη, οι ένδοξοι πρόγονοί μας αυτο-αποκαλούσαν οι ίδιοι την αυτοκρατορία τους, αδιαλείπτως και νομίμως, ως τη χώρα των Ρωμηών: Ρωμανία («Ρωμανία, Ρωμηός», εκ της «Νέας Ρώμης», Κωνσταντινούπολης).
Ασφαλώς, οι Φράγκοι δεν ήθελαν ούτε για αστείο να ακούνε ή να ομιλούν περί Ρωμανίας, Ρωμηών και Ρωμαίϊκου. Ο κεντρικός λόγος; Οι ίδιοι απαρασάλευτα και διαρκώς ονειρεύονταν τη σύσταση, τη μορφοποίηση και την εγκαθίδρυση της λεγομένης «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας».
Επίσης, στα 800 μ.Χ., οι παπο-Φράγκοι επισήμως ονόμασαν τον Τευτονο-Φράγκο ηγεμόνα της Γερμανίας ως τον «βασιλέα των Ρωμαίων». Και μόνο το όνομα αυτό, από μόνο του προδίδει, ερμηνεύει και πιστοποιεί τις δόλιες επιδιώξεις και τους υποχθόνιους σχεδιασμούς τους.
Κατά συνέπεια, αυτο-ερμηνεύεται και δεν αποτελεί πια έκπληξη και το γεγονός ότι οι ευρηματικοί Φράγκοι σχεδίασαν, οργάνωσαν, πρόκριναν και χρησιμοποιούσαν το από αυτούς τους ίδιους αρνητικά νοηματοδοτημένο και φορτισμένο όνομα Γραικία, αντί του ορθού και επίσημου ονόματος Ρωμανία.
Οι Φράγκοι ήθελαν, εσκεμμένα και δόλια, να κατασκευάσουν ένα ενισχυμένο κόντεμα στην τότε πασίγνωστη, πανίσχυρη, τεράστια και δοξασμένη Ρωμανία. Με απλά λόγια, με τη χρήση του ονόματος Γραικία (αντί του Ρωμανία) οι Φράγκοι ήθελαν να πετύχουν το ιστορικο-φυλετικό κολόβωμα της Ρωμανίας.
Με άλλα λόγια, σε αντιστοιχία και παραλληλισμό με τα σημερινά δεδομένα, ως παράδειγμα, οι Φράγκοι πρόκριναν το κοντό, ρηχό, ψαλιδισμένο και ψευδές όνομα «Πολιτεία της Ουάσινγκτον» (Βυζάντιο), αντί του υπερ-εξέχοντος, σπουδαίου και ορθού ονόματος «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» (Ρωμανία).
Δεύτερον, όπως ήδη είπαμε ανωτέρω, οι Φράγκοι εσκεμμένα ονόμασαν Βυζάντιο την επισήμως αυτο-αποκαλούμενη Ρωμανία. Βλέπετε, το επίσημο και πραγματικό όνομα Ρωμανία, και κατ’ επέκταση το Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, διόλου δεν συμφωνούσε με τα δόλια, δυσώδη και κακόβουλα σχέδια των παπό-Φραγκων. Και ως εκ τούτου, οι Φράγκοι θέλησαν να ονομάζουν, με το έτσι θέλω, τη Ρωμανία ως Βυζάντιο.
Με τη χρήση του παραπλανητικού ονόματος Βυζάντιο, αντί του επίσημου και του ορθού ονόματος Ρωμανία, οι Φράγκοι από τότε σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν και το ιστορικο-γεωγραφικό ψαλίδισμα της ένδοξης Ρωμανίας (εκτός από το γενο-φυλετικό κούρεμα που προαναφέραμε, διαμέσου της λέξης-κλειδί «Γραικία»).
Ουδόλως δε βόλευε στα σχέδια και στο σύμπλεγμα κατωτερότητας των Φράγκων το εξέχον ή δεσπόζον όνομα Αυτοκρατορία της Ρωμανίας και θέλησαν, αντί αυτού του αληθούς και μεγαλοπρεπούς ονόματος, οι ίδιοι να την κατασκευάσουν, να την καταφρονούν και να την ονομάζουν, έτσι με το στανιό, Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Παραλληλίζοντας δε αυτό το γεγονός με τα σημερινά δεδομένα και αντίστοιχα περιστατικά, θα είχαμε την εξής εικόνα ή αφήγηση: αντί για τη χρήση του διάσημου ονόματος «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής» (Ρωμανία), οι Φράγκοι επίτηδες θα πρόκριναν και θα χρησιμοποιούσαν το ψαλιδισμένο, ρηχό, ψευδές και ιστορικά διαχειρίσιμο όνομα «Αυτοκρατορία της Πολιτείας της Ουάσινγκτον» (Βυζάντιο).
Τέλος, τρίτον, για να αποπερατώσουν το ψηφιδωτό των δολίων και μακρόχρονων σχεδίων τους ή, δηλαδή, την οριστική διαγραφή της Ρωμανίας και του Ρωμαίϊκου από τους παγκόσμιους χάρτες, οι Φράγκοι εν τέλει συγκατατέθηκαν στη διεξαγωγή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μόνον και εφόσον εξασφάλισαν οι ίδιοι ότι θα τηρηθούν εν πρώτοις και στο ακέραιο δύο δικές τους κεντρικές απαιτήσεις ή προϋποθέσεις:
Πρώτον, ότι οι Έλληνες επαναστάτες αγωνίζονται μόνο για την ανάδειξη του αρχαίου πολιτισμού της κλασικής Ελλάδος (και όχι μαζί με αυτόν και για την ανάδειξη και του Ορθόδοξου Αγιοπνευματικού πολιτισμού της τρις-ένδοξης Ρωμανίας) και, δεύτερον, ότι οι Έλληνες επαναστάτες δεν έχουν, δεν κρύβουν, δεν ακολουθούν ούτε απεργάζονται κάποια δόλια σχέδια για την αναβίωση της Ρωμανίας και του Ρωμαίϊκου.
Με άλλα λόγια, οι παπο-Φράγκοι έδωσαν άδεια ή εν τέλει συγκατατέθηκαν στη διεξαγωγή της Ελληνικής Επανάστασης του ’21, όταν οι ίδιοι ήταν απολύτως βέβαιοι πως οι Έλληνες επαναστάτες ξέχασαν τη συνολική νεκρα-ανάσταση της Ορθοδόξου Ρωμανίας και ότι οι ίδιοι αγωνίζονταν, πια, μόνον και μόνον για την αναβίωση του αρχαίου πολιτισμού των κλασικών προγόνων τους.
Με διαφορετικά λόγια, εξ ορισμού, για τους παπο-Φράγκους, η επιτυχής έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ισοδυναμούσε ή μεταφράζονταν στον οριστικό ενταφιασμό των ονείρων των Ελληνο-Ρωμηών περί αναβίωσης της πάλαι ποτέ Ρωμανίας-Βυζαντίου.
Μετά την ίδρυση του πρώτου μικροσκοπικού μας κράτους, το 1830, η αναβίωση και η ίδρυση της «νέας Ρωμανίας» αποτελούσε πια έναν εσωτερικό και ανεκπλήρωτο πόθο, που ήτανε και θα ήτανε και στο μέλλον μεν αληθινός, αλλά και που πια δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ή τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της παγκόσμιας ιστορίας.
Συνεπώς, η ενοχλητική αυτή ακίδα στα πλευρά των Φράγκων θα έπαυε πλέον να υφίσταται για πολλές δεκαετίες. Το όνειρο του Ορθόδοξου Ελληνισμού για την αναβίωση της Ρωμανίας θα θάβονταν σχεδόν οριστικά. Το έπος του 1821, δυστυχώς για τους Ελληνο-Ρωμηούς, τελικά κατέληξε και είχε αλυτρωτικό και Φράγκικο χαρακτήρα και όχι αντιθέτως Ρωμαίϊκο ή μεγαλο-ιδεατικό χαρακτήρα και τελική έκβαση.
Επίσης, τα υπεραιώνια όνειρα των Ρωμηών για την αναβίωση της Ρωμανίας-Βυζαντίου θάφτηκαν ξανά και πάλι το 1922 με τη Μικρασιατική καταστροφή. Μετά το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα, ως μια από τις νικήτριες χώρες, απέστειλε εκστρατευτικό στρατό στη Μικρά Ασία. Το όνειρο της αναβίωσης της Ρωμανίας καθώς και της απελευθέρωσης των αλύτρωτων αδελφών της περιοχής φάνηκε προς στιγμή να γίνεται πραγματικότητα.
Ωστόσο, σύντομα οι εθνικές μας ελπίδες διαψεύσθηκαν. Η Ελλάδα έχασε τον πόλεμο. Η «Μεγάλη Ιδέα» αναβίωσης της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας της Ρωμανίας έλαβε ενδιάμεσο, αλλά όχι οριστικό, τέλος: αφού το οριστικό ή όχι τέλος της Μεγάλης Ιδέας ανήκει στα σχέδια και στις προθέσεις του Κυρίου Ιησού Χριστού. Προσέτι δε, άλλα γράφουν και άλλα αναφέρουν και οι σχετικές προφητείες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
====================================
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ-ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου