Ιταλία: Ο τρόμος από τη λαϊκή ΟΡΓΗ οδήγησε σε υποχώρηση και συμβιβασμό…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Κάποιοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα στην Ιταλία με «γεωπολιτικές» συνωμοσιολογικές παρλαπίπες. Γι αυτούς τους κατασκευαστές εγκεφαλικών θεωρημάτων επιδειξιομανών φλυαριών, ο Λαϊκός Παράγοντας δεν υπάρχει. Όλα καθορίζονται από τους «εγκεφάλους» των «γεωπολιτικών» συγκρούσεων…
Η διαλεκτική και η ιστορία των λαϊκών κινημάτων (οι λαϊκές ζυμώσεις και οι διεργασίες, η λαϊκή ΟΡΓΗ κ.λπ), είναι άγνωστα γι αυτούς τους πολιτικούς γυρολόγους και...

εφευρέτες των «γεωπολιτικών παιγνίων»…

Αγνοούν οι άμοιροι ότι οι διεργασίες που συντελούνται στα σπλάχνα των κοινωνιών, οι λαϊκές ζυμώσεις και κινήσεις, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ όχι απλώς το πρωτογενές παραγωγικό υλικό της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ, αλλά και τον κινητήριο, ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ μοχλό της ιστορικής κίνησης, των πολιτικών εξελίξεων…

Οι σχεδιασμοί και οι στρατηγικές των «από πάνω» (των συγκρουόμενων ιμπεριαλιστικών ή «γεωπολιτικών» συμφερόντων), καθορίζονται από το «παραγωγικό υλικό» της ταξικής πάλης: Αξιοποιούν, εμπορεύονται και εκμεταλλεύονται αυτό το «υλικό»…

Έτσι και το πραξικόπημα στην Ιταλία δεν ήταν το αποτέλεσμα «γεωπολιτικών συνωμοσιών», αλλά αποτέλεσμα της εκρηκτικής και συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ που εκφράστηκε εκλογικά με το 70% στα δύο κόμματα: Των 5 Αστέρων (M5S) και της Λίγκας.

Εκλογικά ποσοστά τόσο υψηλά αποτυπώνουν μια δυναμική στο εσωτερικό της κοινωνίας (με όρους κινήματος) πολλαπλάσιας ισχύος…

Και είναι αυτή η εκρηκτική ισχύς, η σεισμική δυναμική της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, που ΤΡΟΜΑΞΕ τα επιτελεία του 4ου Ράιχ και τον Ιταλό πρόεδρο και τους οδήγησαν στο πραξικόπημα…

Το πραξικόπημα πυροδότησε παραπέρα την κοχλάζουσα λαϊκή ΟΡΓΗ. Ο κίνδυνος να ζήσει η Ιταλία μια ισχυρότατη κοινωνική έκρηξη, έναν επαναστατικό κυκλώνα, σαν τα δικά μας «Ιουλιανά» του 1965, ήταν ορατότατος…

Αυτό προκάλεσε διπλό πανικό: Και προς τα ιερατεία του ευρώ-φασισμού, αλλά και προς τις ηγεσίες των δύο κομμάτων: Των 5 Αστέρων (M5S) και της Λίγκας.

Οι ηγεσίες αυτές, το είχαμε επισημάνει από την αρχή, δεν μπορούσαν ΟΧΙ μόνο να καθοδηγήσουν, αλλά καν να αντέξουν τις απαιτήσεις ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος που αναπόφευκτα θα ξέφευγε από τον έλεγχό τους και θα κατέληγε στο δρόμο: Στην επαναστατική αρένα του πεζοδρομίου.

Κάτω, λοιπόν, από τον ΤΡΟΜΟ να μετεξελιχτεί η εκρηκτική ΟΡΓΗ σε ΕΠΑΝΑΣΤΑΙΚΗ πράξη και δυναμική στο δρόμο (ανοικτή κοινωνική έκρηξη), πανικόβλητες οι δυνάμεις της ευρώ-χούντας και οι δυνάμεις των δύο κομμάτων που αποτύπωσαν εκλογικά τη λαϊκή αγανάκτηση, τα βρήκανε στο άψε σβήσε…

Η «κυβέρνηση των τεχνοκρατών» του αξιωματούχου του ΔΝΤ, Κάρλο Κοταρέλι, αυτομάτως εξαφανίστηκε…

Ταυτόχρονα δόθηκε μια δεύτερη εντολή στον Τζουζέπε Κόντε, για σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς τον Πάολο Σαβόνα (η πέτρα του σκανδάλου!) στο υπουργείο οικονομικών. Εκεί πήγε ο Τζουζέπε Τρίο: Υποστηρικτής του ευρώ…

Ο τρόμος, λοιπόν, από τη λαϊκή ΟΡΓΗ που το πραξικόπημα του Ματταρέλλα θα την πυροδοτούσε επαναστατικά και θα την «ξεχείλιζε» στο δρόμο, οδήγησε σε ένα βιαστικό και εκτρωματικό συμβιβασμό…

Με αυτό το συμβιβασμό της ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ των λαϊκών μαζών αγοράζουν οι δυνάμεις του 4ου Ράιχ χρόνο και επιχειρούν να νοθεύσουν, απογοητεύσουν και να αναχαιτίσουν το παλιρροϊκό κύμα της ΟΡΓΗΣ του ιταλικού λαού…

Η κρίση, βεβαίως, είναι αδιέξοδη και το ποτάμι της λαϊκής αφύπνισης δεν γυρίζει πίσω…

Οι μελλοντικές εξελίξεις θα είναι καταλυτικές…

Το μεγάλο ιστορικό ατύχημα: Δεν υπάρχει επαναστατική ηγεσία…
 Περιοδικό "Ρεσάλτο"