Τον έρωτά φαρμάκωσ’ η μιζέρια
κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγιν’ η ζωή τόσο βαριά
Θα κλείσω τα μάτια, θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και, στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή
Θα κλείσω τα μάτια θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγιν’ η ζωή τόσο βαριά
Θα κλείσω τα μάτια, θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και, στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή
Θα κλείσω τα μάτια θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
1 σχόλιο:
Και εγώ που νόμιζα οτι υπάρχει ένας στίχος που λέει :
θά κλέισω τά μάτια , θ' απλώσεις τά χέρια
Θα βρούν νά κουρνιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη , αγάπη μεγάλη
Θα κλείσω τά μάτια και όπου μέ βγάλει !
Λάθος κάνω ; δεν είμαι και το πλέον ειδήμον πρόσωπο . Μήπως είναι παραλλαγή του ιδίου άσματος ;
Δημοσίευση σχολίου