Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΕΣ ΤΙΣ ΚΟΝΤΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ





Η παράγκα του Τρελογιάννη καλεί τα αδελφά ιστολόγια σε ονομάτων επίσκεψη. Ας επισκεφτούμε αδελφοί τη λέξη αίρεση. Αίρεση μοιάζει να σημαίνει η συστηματική, κατ'επανάληψη, διήκουσα αλλοίωση της Αλήθειας.

Κατά συνέπεια η χρησιμοποίηση ελλειπτικών διατυπώσεων που δεν φανερώνουν το πλήρωμα της ορθόδοξης ερμηνείας δεν κάνει μια θέση αίρεση.

-Τι να πούμε για τον Απόστολο Παύλο που μιλάει για την χάρι του Αγίου Πνεύματος; Μήπως να τον κατηγορούσουμε για μονοενεργήτη και οτι αποδίδει υποστατική ενέργεια στο Άγιο Πνεύμα;

-Μήπως να κατηγορήσουμε για δυναμικούς μοναρχιανούς τους αγίους Ειρηναίο, Αθανάσιο, Κύριλλο που κάνουν λόγο για τον Υιό ως δύναμη του Πατρός;

-Μήπως να κατηγορήσουμε για Μεσσαλιανό τον Άγιο Συμεών που μιλάει για ενοίκηση ουσιώδη του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο;

Αν ρωτούσαμε τον π. Ζήση για το αν δογματίζει υποστατικές ενέργειες υπάρχει κανένα βλήμμα που πιστεύει οτι θα μας έλεγε ναι;

Επομένως δεν χρειάζεται να είμαστε λεξο-φύλακες και λεξο-κυνηγοί της ορθοδοξίας, διότι πέραν απο αποκρουστικοί εξυπνάκηδες γινόμαστε και ιδιωτεύοντες Προτεστάντες με παπική αυτοπεποίθηση του αλάθητου.

Και αυτό μας κάνει παλαιοημερολογίτες όχι μονον στο φρόνημα αλλά και στην απειροδυναμία της σχισματικότητας μεταξύ μας.

Υστερόγραφο καταληκτικό: Η παράγκα του Τρελογιάννη δεν γίνεται παρεκκλήσιο, διότι θέλει να εκκλησιάζονται άπαντες οι αδελφοί μαζί με τις διαφωνίες μας στον ενοριακό χώρο. Την αδελφική αγάπη μας στον Αμέθυστο. 


Χαίρετε άπαντες!

3 σχόλια:

Λωρίτου Ελένη είπε...


O άνθρωπος " αμέθυστος " έχει τελείως ξεφύγει των φρενών του . Τόν ρωτάς ένα πράγμα και σου απαντά μέ μία " γλωσσολαλιά " που ταιριάζει στους δαιμονικούς πεντηκοστιανούς . Φύρδην μίγδην ακατάσχετα παραθέτει άσχετα αποσπάσματα πατερικών κειμένων , γιατί άραγε ; Πρός επιδειξιν γνώσεων ; Ωραία διάβασες πολλά πατερικά κείμενα , όμως δεν κατάλαβες τίποτα . Ποιά είναι η ωφέλεια που αποκόμισες ;



Πολύ απλά λοιπόν μένουμε στην πατερική και Ευαγγελική διδασκαλία περί ενδημήσεως στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος ως εκπλήρωση της Θείας Οικονομίας και αυτό δεν έχει καμμία σχέση μέ τά όσα ο οικουμενιστής κληρικός της εκκλησίας της Αντιόχειας διαστρέφει για νά αποδείξει οτι υπάρχει εκτός της εκκλησίας σωτηρία . Επίσης την αιρετική διδασκαλία του εν λόγω κληρικού ουδόλως πολεμά η πνευματομαχία του ιστολόγου αμέθυστου , διότι δεν πολεμάς μία κακοδοξία διδάσκοντας μία άλλη κακοδοξία , δηλαδή οτι δεν υπάρχει όλως η ενδήμησις του Αγίου Πνεύματος . Δεν χρειάζονται πολλά και περισπούδαστα λόγια . Η Αλήθεια της πίστεως έχει τό χάρισμα της απλότητος και της σαφήνειας .



Ένα χαρακτηριστικό πλάνης είναι η εμμονική λήψις ενός αυθαίρετου αξιώματος και τό περαιτέρω ίσιασμα όλης της εκκλησίας και της πατερικής διδασκαλίας επάνω σε αυτό τό προσωπικό και αυθαίρετο αξίωμα , μέχρι του βαθμού νά κρίνονται και νά αμφισβηφούνται οι άγιοι της εκκλησίας και η διδασκαλία τους , η οποία έχει επικυρωθεί από την " συμφωνία των πατέρων " .



Η εργασία του π. Θεοδώρου Ζήση " τό Άγιον Πνεύμα και η εκκλησία " είναι ορθοδοξότατη , γιατί συνοψίζει την πατερική διδασκαλία πάνω στό συγκεκριμένο θέμα και ουδόλως υπόκειται στίς ύβρεις του θρασύτατου " αμέθυστου " . Τό γεγονός οτι τό αντιαιρετικό γραφείο της μητροπόλεως Πειραιώς ασχολήθηκε μέ την οικουμενιστική κακοδοξία του κληρικού της εκκλησίας Αντιοχείας ουδόλως δικαιώνει την κακοδοξία τού αμέθυστου , τις ύβρεις του εναντίον κάθε ορθόδοξης φωνής και την εμπάθειά του εναντίον εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων για νά πλήξει την προσφοράν των στην εκκλησία και επ' ωφελεία της εκκλησίας . Είναι αμφισβητούμενο άν ο αμέθυστος πιστεύει στην ύπαρξιν εκκλησίας και απο ποιόν αυτή υποστασιάζεται , ποιά τά ορατά της σημεία , πού αναπαύεται τό Πνεύμα του Θεού . Δεν μπορεί νά πταίουν οι πάντες οι οικουμενιστές , οι αντιοικουμενιστές , οι παραδοσιακοί , οι νεωτεριστές , οι οργανωσιακοί , οι μή οργανωσιακοί , οι παπάδες , οι επίσκοποι , οι μή παπάδες , οι άγιοι , οι ευλαβείς , οι ασεβείς . Μπορεί σε τελευταία ανάλυση νά του φταίνε τα ρούχα του .



Για νά πώ την αμαρτία μου δεν θεωρώ τυχαίο οτι το αντιαιρετικό γραφείο έτσι αυθορμήτως ασχολήθηκε μέ τό θέμα σε συνάρτηση μέ τις αναρτήσεις του εν λόγω ιστολογίου , αγνοώντας όλες τις σχετικές αναρτήσεις . Κάποιοι δολίως θέλησαν νά αποσπάσουν την καταδίκη του αντιαιρετικού γραφείου για τά μέν , αποσιωπώντας τά δέ , για νά υπάρχει η σκιά της καταδίκης επί δικαίων και αδίκων .



Τί έγινε ρέ φίλε ; Μυρίστηκες διάσπαση και έτρεξες , μήν χάσεις την ευκαιρία νά χώσεις την μύτη σου και νά σπείρεις ζιζάνια , εκεί που δεν σε σπέρνουν ;

Unknown είπε...

Γράφει ο καθηγητής Δογματικής κ. Τσίγκος στο βιβλίο του "Περιχώρησις" : «η κληρονομιά της πατερικης θεολογίας δεν είναι η απολυτοποιηση του λόγου, με ονόματα, όρους και λέξεις, αλλά η χρήση για την ακριβολογο περιγραφή γεγονότων και "πραγμάτων". Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, η δύναμη της πίστεως βρίσκεται στα "πράγματα", "ου γαρ εν ρημασιν ημιν, αλλ' εν πραγμασιν η αλήθεια τε και η ευσέβεια...Περί δε δογμάτων και πραγμάτων τον αγώνα ποιουμε"».

Ηλιάδης Σάββας είπε...

Συμπληρώνοντας το σχόλιο "Έτσι Κετσι", καταθέτω μια φράση από το τροπάριο της Μ. Εβδομάδος, το οποίο αναφέρεται στην προδοσία του Ιούδα και νομίζω πως είναι σχετικό με το θέμα. Λέει για τον Ιούδα: "...σχήματι μεν ων μαθητής, πράγματι δε παρών φονευτής". Δηλαδή, ήταν προσχηματικά μαθητής, (με ψευδή λόγια, με προσποιήσεις και με διάφορες υποκριτικές κινήσεις) ενώ πραγματικά, στην πραγματικότητα ήταν ο φονευτής, ο αυτουργός. Ήδη από νωρίς με τα "σχήματά" του προετοίμαζε, κατασκεύαζε το "πράγματι", τον προδότη και φονιά του Ευεργέτη του.