Σήμερα κλαίει ο Μελάς, και ο Καραβαγγέλης,
Μακεδονία η μοίρα σου, είναι βαριά που σέρνεις.
Σήμερα εκοκκίνησε το άγιο το χώμα,
με αίμα εποτίστηκε σε άνισο αγώνα.
Όχι δεν ήταν στρατηγός, ούτε και παλικάρι,
στ’ασκέρι κάποιου ήρωα, ούτε καν νιό βλαστάρι.
Σήμερα θυσιάστηκε, σαν σε δολοφονία,
νύμφη, άνθος και σύμβολο τη λεν Μακεδονία.
Σήμερα κλαίει εγγονός, σήμερα κλαίει κόρη.
κλαίνε κι όλοι οι γείτονες κι η Φλώρινα η πόλη.
Σήμερα παραδώσανε ένδοξη ιστορία,
πουλήσανε, προδώσανε αγώνες και αντρεία.
Σήμερα έκλαιε ο παπάς, απ’ τ’ Άγιο το Βήμα,
με χέρια ικετευτικά, απηύθηνε ένα ποίημα.
Και ο λαός δεν άντεξε, επρόβαλλε τα στήθη,
σπρώχτηκε και χτυπήθηκε, απ’ τ’ άγρια τα στίφη.
Μα τίμησε τους ήρωες, αψήφησε κινδύνους,
και το κορμί του πρόταξε με θάρρος σ’ όλους κείνους,
τους Εφιάλτες τους στυγνούς, τους Γούσηδες και άλλους,
προδότες και απάτριδες και άθεους μα και φαύλους.
Τώρα τ’ αδύναμο κορμί, του κείται στο γρασίδι,
χώμα, αίμα και χημικά, στο πρόσωπο φτιασίδι.
(απο άρθρο του Αριστείδη Π. Δασκαλάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου