Το άγιο Πνεύμα σε κλουβάκια ηθικού και νομικού τύπου δεν μπαίνει. Ει δόξει τω αγίω Πνεύματι έδοξεν και όπου θέλει και όπως θέλει πνεί.

Αυτές τις ημέρες απέφευγα να μιλήσω για την μορφή της βίας ως ποιμαντική και προφητική δυναμική παρέμβαση μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας, για να μην υπάρξουν άστοχοι συσχετισμοί,λόγω της πρόσφατης ειδησεογραφίας.
Δεν ήθελα μια τέτοια ανάλυση να γίνει σημείο εκμετάλλευσης από κάθε πλευρά, γιατί ο λόγος είναι περί Θεού και οι άνθρωποι πολύ εύκολα ανακατεύουμε το θέλημα Του στις δουλειές μας.
Γιατί ότι εμπνέει το άγιο Πνεύμα στους ανθρώπους είναι πάνω από συμβατικές εικόνες για την ειρήνη, την απάθεια, την πραότητα,όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος.

Πολύ συχνά σχετικοποιούμε το μυστήριο του Θεού, της οικονομίας Του και τις ενέργειες Του και τις μπερδεύουμε με τις ψυχικές και νοητικές μας λειτουργίες και κοινωνικές συμβάσεις. 

Εμείς γνωρίζουμε την ηθική, τον νόμο, και το φέρεσθαι. 
Στον Θεό όμως ούτε μπορούμε να παρέμβουμε ούτε να κλείσουμε την δυναμική Του σε μπουκαλάκια και κουτάκια και να αποφανθούμε ότι ούτως έχει και αλλέως έχει.

Γι αυτό είτε σκανδαλιζόμαστε και ρίχνουμε λίθο αναθέματος στην πίστη, είτε με έναν προφανή ευσεβισμό κρύβουμε τα "συναξάρια" μας σε κάποιο ντουλάπι.

Η πρωτη περίπτωση είναι της αγίας Θεοδοσίας και των γυναικών(29 Μαΐου), οι οποίες κατέρριψαν από την σκάλα τον στρατιώτη, ο οποίος κατ'εντολήν των εικονομάχων, θέλησε να καταστρέψει την εικόνα του Χριστού στην Χαλκή Πύλη. Έπειτα λιθοβόλησαν τον πατριάρχη. Κατά συνέπεια ένας στρατιώτης με πολιορκητικό κριό διαπέρασε τον λαιμό της αγίας και εκείνη κατατάχθηκε άξια στους οσιομάρτυρες. 

Η δεύτερη είναι του αγίου Ισαακίου, ο οποίος εορτάζει σήμερα.
Αυτός άρπαξε από τα χαλινάρια το βασιλικό άλογο και έλεγξε τον βασιλιά κατά πρόσωπον προφητεύοντας τον θάνατο Του. 
Βασιλιά των ρωμαίων παρακαλώ. 
Εμείς σήμερα ούτε κλητήρα. Γιατί είναι ...εξουσία και έχει το απυρόβλητο. 
Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στη

Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: «Άπόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας και λήψη την νίκην άπονητί ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τη πείρα ότι σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν ούτε γαρ έπανήξεις και προσαπολέσεις την στρατιάν» (Πράξεις των Αποστόλων, κστ' 14). Δηλαδή, δώσε στά ποίμνια τους άριστους ποιμένες και χωρίς κόπους θα πάρεις τη νίκη. Αν, όμως, δεν αποδεχθείς αυτά που σου λέω και δε συμφωνήσεις μαζί τους, θα μάθεις από την πείρα ότι είναι σκληρό πράγμα να κλωτσάς στα καρφιά. Διότι ούτε εσύ πρόκειται να γυρίσεις από τον πόλεμο, και σύντομα θα χάσεις και το στράτευμα. Ο Ουάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. Ο Ισαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Ο δε Ουάλης έπαθε αυτά που προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος.


Αυτά, για να μην αποφαινόμαστε μετα ευκολίας και ηθικολογίας για το τί λέει το Ευαγγέλιο περί βίας και μπερδεύουμε τα αγιοπνευματικά με την ειδησεογραφική επικαιρότητα και επιδεικνύουμε στους χριστιανούς τα καθήκοντα τους και κάνουμε λάθος ερωτήσεις του τύπου "καταδικάζεις την βία απ όπου και αν προέρχεται".Αφόρητη αστυνόμευση ήθους και πνεύματος.

Το άγιο Πνεύμα σε κλουβάκια ηθικού και νομικού τύπου δεν μπαίνει. Ει δόξει τω αγίω Πνεύματι έδοξεν και όπου θέλει και όπως θέλει πνεί.
π.Π. 

μας τόστειλε το mail