Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
Οταν οι μαθητές φιλονικούσαν πού να καθίσουν στον Μυστικό Δείπνο (ύπήρξε δηλαδή κάποια τάση πρωτοκαθεδρίας), ό Κύριος τούς είπε: «Εντολήν καινήν δίδωμι ύμίν, ίνα άγαπάτε άλλήλους». Άν πραγματικά άγαπάμε, τότε ή άγάπη, όπως τήν μάθαμε από τον Θεό, φθάνει στή θυσία. Ό χριστιανός, όπως ό Θεός, δεν άγαπά άφ’ υψηλού. Γιά τον Συμεών τον Νέο Θεολόγο έλεγαν οτι, όταν συναντούσε παιδιά, ύποκλινόταν μπροστά τους με άληθινό σεβασμό. Παρόμοια, όταν ήμουν στή Γαλλία, στήν Αγία Γενεβιέβη, ώς έφημέριος στο Κοιμητήριο, έκεϊ με υπηρετούσε κάποιο παιδάκι, γιος ιερέα. Ήταν το πολύ τεσσάρων ή πέντε ετών. Έγώ το θυμιάτιζα με σεβασμό και εκείνο άνταποκρινόταν με μεγάλο αίσθημα παρόμοιου σεβασμού.
1 σχόλιο:
Καθόμασταν έξω από την πόρτα του δωματίου της. Στο νοσοκομείο. Μπήκε μέσα ο αδελφός μου. Βγήκε σε λίγο. Ήταν σκυφτός, με βουρκωμένα μάτια ο μάγκας μας. Τον κοιτάξαμε επίμονα. Έντονα. Χωρίς να πούμε λέξη. Περιμέναμε και σε λίγο μίλησε:
-"Να είστε πάντα αγαπημένοι", μου είπε.
Η μάνα μας.
Δημοσίευση σχολίου