Ή συγχώρηση ως προετοιμασία για το Πάσχα. Συγχωρείτε, για να γίνετε μία οικογένεια. Αποκαλυπτικά γεγονότα. Για το τέλος τού κόσμου. Γιατί κάνουμε μετάνοιες.

Γέροντας  Σωφρόνιος του έσσεξ

...Ζούμε στον κόσμο αυτό με τη συνείδηση ότι ή ζωή είναι διάβαση προς κάτι εξαιρετικά μεγαλειώδες.

Τώρα πού στέκομαι μπροστά σας, γνωρίζοντας ότι σε λίγο πρόκειται να πεθάνω, ζητώ από όλους και όλες σας να με συγχωρήσετε. Όλοι εμείς εργαζόμαστε μαζί, ό καθένας με τις δυνάμεις του, αλλά μέσα στήν ιστορική πραγματικότητα εγώ είμαι ό πρώτος υπεύθυνος. Θά ήθελα να παρουσιαστώ ένώπιον της Κρίσεως με ήσυχη τη συνείδησή μου. Άν ό Θεός θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, ζητά να είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Και το εκφράζει αυτό με αρκετά πρωτότυπο τρόπο. Λέει: «Εάν άφήτε τοις άνθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και ύμΐν ό Πατήρ υμών ό ούράνιος». Βλέπετε ότι ό Θεός χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα. Λέει: «Εάν μή άφήτε τοις άνθρώποις τα παραπτώματα, ούδέ ό Πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» . Πρέπει να συγχωρούμε οτιδήποτε έχουμε υποστεί, ακόμη και το μαρτύριο, τον θάνατο κλπ. "Όλα αυτά είναι λιγότερο σπουδαία από τον ερχομό μας στο είναι.

Αύριο βράδυ θά έχουμε τήν ακολουθία της συγχωρήσεως, γιά τήν αδελφότητα, διότι τήν Κυριακή θά τήν τελέσουμε μετά το τέλος τού εσπερινού γιά όλο τον κόσμο πού θά έρθει. Είμαστε πιο ελεύθεροι όταν είμαστε μόνοι μας. Αφού είμαστε μια οικογένεια, μού επιτρέπεται πάντα να είμαι ανοιχτός ένώπιόν σας. Προσεύχομαι ό Θεός να δώσει σε όλους μας το θάρρος να τελέσουμε αύτή τήν πράξη της μεγάλης συγχωρήσεως, ώστε μετά, γιά πενήντα μέρες, να είμαστε σε συνεχή προσπάθεια προετοιμασίας γιά τήν Ανάσταση, γιά το Πάσχα. Ας προσπαθήσουμε να έλέγξουμε «εμπειρικά» αν αυτό ισχύει-ό Θεός να με συγχωρεί πού εκφράζομαι έτσι-, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι αν συγχωρήσουμε τα πάντα στους άλλους, το πνεύμα μας θά είναι πιο ελεύθερο κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

 Ό Θεός θέτει αύτή τήν προϋπόθεση: «Συγχωρήστε και ό Πατέρας θά σάς συγχωρήσει». Θά προσπαθήσουμε τώρα να δούμε άν αυτό αληθεύει ή όχι. Γιατί το λέω αυτό; Όταν πρόκειται γιά το Απόλυτο, πρέπει και ή πίστη να έχει έναν χαρακτήρα απόλυτο, να μην ταλαντεύεται. Αλλά δεν φθάσαμε εκεί! Κάποτε δοκιμαζόμαστε με τρόπο αυστηρότερο από αυτόν πού θά θέλαμε, και τότε, ακόμη και ή πίστη μας μπορεί να κλονιστεί. Να είστε σίγουροι ότι αυτό θά έχει αντίκτυπο σε όλο μας το είναι. Υπήρχαν εκατοντάδες περιπτώσεων πού άνθρωποι έρχονταν έδώ συντετριμμένοι από τις θλίψεις αυτού του κόσμου και όταν έφευγαν, ή εξωτερική τους εμφάνιση είχε αλλάξει, φαίνονταν διαφορετικοί. Το ίδιο θά συμβεί και με μάς.

Άς συγχωρήσουμε με τον σκοπό πού σάς πρότεινα, δηλαδή να γίνουμε μία οικογένεια, σχεδόν ένας άνθρωπος, γιά να φθάσουμε σε αυτό πού ό Θεός μας, ό Θεός της αγάπης, ζητά από μάς. Τώρα, γιά να ελαφρύνω το βάρος μου, σάς παρακαλώ, κάντε το αυτό γιά μένα, κάντε αύτή τήν ηρωική χειρονομία, συγχωρήστε όλους και κατακρίνετε μόνο τον εαυτό σας. Με τον λογισμό μας, δηλαδή, να μην είμαστε διατεθειμένοι να κρίνουμε τούς άλλους, παρά μόνο εμάς. Και όταν θά πούμε: «Συγχώρησον», θά το πούμε με κατάσταση πνεύματος να μην κρίνουμε κανέναν.

Όταν ήμουν στο Άγιον Όρος, μερικές φορές οι αδελφοί μου έλεγαν ότι κάποιος τούς συμπεριφερόταν με τρόπο άδικο. Λοιπόν τούς έλεγα: «Ίσως να είναι όπως τα λέτε, αλλά ό άλλος δεν είναι εκατό τοις εκατό ένοχος. Ίσως εμείς να είμαστε ένοχοι πέντε τοις εκατό• και αν εξαλείψουμε αυτά τα πέντε τοις εκατό, αν αναγνωρίσουμε ότι είμαστε ένοχοι γι’αύτά τα πέντε τοις εκατό, θά δείτε πώς ό άλλος θά αφοπλιστεί». Και με τήν ελάχιστη, δηλαδή, αναγνώριση ότι είμαστε άδικοι, μπορούμε να εξαλείψουμε εκατό τοις εκατό όλα τα λάθη, και τα δικά μας και των αδελφών.

Οφείλουμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας σε μια εποχή πιο επικίνδυνη από όλες τις προηγούμενες, με τήν έννοια ότι ή Κρίση είναι πιο κοντά. Κάποιοι λένε ότι από τον ένα αιώνα στον άλλον παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο: στο τέλος τού αιώνος οι άνθρωποι περιμένουν το τέλος τού κόσμου. Ποτέ όμως στο παρελθόν δεν υπήρξε κατάσταση τόσο πειστική ότι το τέλος τού κόσμου πλησιάζει. Ή Αποκάλυψη, αυτό το βιβλίο πού κανείς δεν το καταλαβαίνει απόλυτα, γίνεται τώρα διαρκώς πιο επίκαιρη. Ας σκεφτούμε γιά λίγο τον πόλεμο πού διεξάγεται στις ημέρες μας, όχι σε πολιτικό επίπεδο βέβαια*. Στο 9ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως βρίσκουμε το όνομα τού ποταμού Ευφράτη. Αύτός ό γεωγραφικός τόπος αναφέρεται πολύ καθαρά έκει3. Μία καταστροφή πού έλαβε χώρα πριν από αυτό, επίσης αναφέρεται καθαρά• είναι το Τσερνομπίλ**. 'Η Απο-κάλυψη4 μιλά γιά μια σφαίρα φωτιάς («μέγας αστήρ καιόμενος») πού ονομάζεται «Άψινθος» και στα ουκρανικά «Τσερνομπίλ».

Υπάρχουν πολλά άλλα πού δεν μπορούμε ακόμη να τα διακρίνουμε, αλλά άν πάρουμε αυτά τα δύο στοιχεία με τήν ίδια χρονολογική σειρά, με εκπληκτική ακρίβεια, έχουμε περισσότερους λόγους τώρα να σκεφτούμε ότι το τέλος της ιστορίας της ανθρωπότητας πάνω στή γή πλησιάζει. Ό πλανήτης μας είναι σήμερα μολυσμένος παντού. Το πλήθος των ανθρώπων πού ζουν στον κόσμο μας υπερβαίνει σε αριθμό όσους μπορεί να θρέψει ή γή. Δεν γνωρίζουμε με ποιόν τρόπο θά έλθει το τέλος τού κόσμου, αλλά υπάρχουν σήμερα πολλά σημεία πού δείχνουν ότι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί. Έχοντας αυτά ύπ’oψιν, ας σκεφτούμε αυτή τήν πιθανότητα πιο σοβαρά από όσο στις περασμένες εποχές. Άν όμως πράγματι το τέλος του κόσμου έρχεται, δεν μπορεί κανείς εντούτοις να ορίσει τήν ημερομηνία. Κάποτε, πριν περίπου είκοσι χρόνια, κάποιος επισκέπτης με ρώτησε πότε θά έρθει το τέλος τού κόσμου και του είπα ότι αυτό υπερβαίνει τις ημερομηνίες του ημερολογίου μας. Άς προετοιμαζόμαστε, λοιπόν, γιά το γεγονός αυτό, μετά από το όποιο ό προορισμός μας θά σφραγιστεί από τον Θεό. Ή θά είμαστε αιωνίως μέσα στο Φως του Πατρός ή θά ριφθούμε στο σκότος του μη όντος, έκτος της ζωής του Πατρός.

Σάς εξέφρασα με πολύ σύντομο τρόπο το περιεχόμενο της προσευχής μου και σάς παρακαλώ τώρα να με συγχωρήσετε. Ήδη σήμερα ό ηγούμενος, ήρθε και μου ζήτησε προσωπικά συγγνώμη. Έχει συνείδηση της σπουδαιότατος αυτής της ή μέρας, και το έκανε αυτό, ξέρετε, με τον δικό του τρόπο. Λοιπόν, θά κάνουμε όλοι το ίδιο. Αυτό θά γίνει αύριο το βράδυ στον μεγάλο ναό, διότι το μικρό παρεκκλήσι δεν επαρκεί πλέον γιά να κάνουμε όλοι τις εδαφιαίες μετάνοιες. Αύτός ό τρόπος, να πέφτουμε έτσι με το πρόσωπο στή γή γιά να ζητήσουμε συγχώρηση, μπορεί να φανεί ότι ταιριάζει σε δούλους. Αλλά πριν από το μεγάλο και τελευταίο Πάσχα Του μαζί μας, ό Κύριος, ό Θεός και Δημιουργός, έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, αυτών των απλών ψαράδων, προσθέτοντας: «Υπόδειγμα δέδωκα υμίν  ίνα καθώς έγώ έποίησα ύμΐν, και υμείς ποιήτε» .

Γιά μάς πού δεν τολμούμε να συγκριθούμε με Αυτόν, αύτή ή εδαφιαία μετάνοια εκφράζει πνευματικά τήν κένωσή μας. Αλλά ό σκοπός, ό αληθινός σκοπός, είναι να λάβουμε όχι απλά κάποια ύπαρξη, αλλά το ίδιο το «είναι». Λαμβάνουμε αύτή τη χάρη με τρόπο πού ό καθένας γίνεται όμοιος με τον Ίδιο τον Κύριο, τον Κύριο της αιώνιας υπάρξεως μας. Μη φοβάστε, λοιπόν, αύτή τήν κίνηση. Ακόμη και στήν Παλαιά Διαθήκη, ό Ιακώβ, ένα πρόσωπο πραγματικά εκλεκτό, φοβήθηκε τήν οργή τού αδελφού του και προσκύνησε στή γή επτά φορές, πριν τον πλησιάσει . Αποτελεί και αυτό ένα παράδειγμα γιά μάς.

Τελειώνοντας, θά ήθελα να σάς πώς ότι σήμερα είναι ακριβώς ή πεντηκοστή επέτειος της χειροτονίας μου, διότι αύτή τήν ημέρα, εορτή της Υπαπαντής με το Παλαιό Ημερολόγιο του Αγίου Όρους, χειροτονήθηκα ιερέας στή Μονή του Αγίου Παύλου. Σήμερα, συμπληρώνονται επίσης τριαντατρία χρόνια, από τότε πού βρήκαμε αυτό τον χώρο γιά μάς. Τριαντατρία χρόνια, το 1958.

*’Εννοεί τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 1991.

3 .Άποκ. 9,14.

** Στις 26 Απριλίου 1986 είχε γίνει έκρηξη στον αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού Τσερνομπίλ.

Εκφωνήθηκε στα γαλλικά, στις 15 Φεβρουάριου 1991. [Ρ72 Μ«]

πηγή:ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ