ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκεί που καθόμουνα στο Κ.Υ. των Πλατρών, μπαίνει ξαφνικά μέσα ένας χελιδόνης -πώς το ήξερα ότι ήταν χελιδόνης; Παρακάτω θα δείτε- και άρχισε να δίνει γύρους. Γύριζε, γύριζε, σε σημείο να αρχίσω να φοβάμαι μήπως δεν μπορούσε να ξαναβγεί έξω. Τελικά έφυγε.
Σε λίγο ξαναγυρνάει ο χελιδόνης, αλλά αυτή τη φορά με τη κυρία χελιδόνισα. Πάνε και κάθονται πάνω σε κάτι σωλήνες κοντά στο ταβάνι. Η χελιδόνισα με ένα μπλαζέ ύφος, σχεδόν ακίνητη. Ο χελιδόνης να πετάει απ' εδώ, να τιτιβίζει χαρούμενα, να πετάει απ' εκεί, να ξανατιτιβίζει, να γυρίζει αποδώ, να γυρίζει αποκεί, η χελιδόνισα χαμπάρι. Αδιαφορία.

Βρε, ο χελιδόνης να προσπαθεί να της εξηγήσει με επιχειρήματα πως το μέρος που βρήκε ήταν ιδανικό για τη φωλιά τους, απάνεμο, ήσυχο, με τηλεόραση και με όλα τα κομφόρια. Η χελιδόνισα μούγκα. Έκανε δήθεν πως έφτιαχνε τα φτερά της η "κυρία".
Τον καημένο τον χελιδόνη! Της φώναζε με ενθουσιασμό να δει και αυτήν την πλευρά, της παρουσίαζε κι εκείνη τη πλευρά, αυτή τίποτε, πόκερ φέις.
Στο τέλος, αφού είδε κι απόειδε, φρουτ, πέταξαν για να βρουν κανένα άλλο μέρος που να ικανοποιεί καλύτερα τα γούστα της "πριγκιπέσας". Στρίγγλα...

Charisis Iliadis