Όμορφη μέρα

 

" Ω! μάθετε να ρισκάρετε ξανά. Γυρίστε πάλι σ΄ αυτή την εποχή της παιδικής μας ζωής, όπου όλα ήταν ένα τεράστιο, υπέροχο μυστήριο που το εξερευνούσαμε. Μπείτε μέσα. Πέστε στον εαυτό σας:
"θέλω να μάθω τα πάντα. Θέλω να νιώσω, να αγγίξω, να γευτώ, να καταλάβω τα πάντα και, αφού δεν έχω χρόνο να τα κάνω όλα στην ζωή μου, πρέπει ν' αρχίσω από τώρα".
Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δεν ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο και την λύπη, αλλά δεν μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζει και δεν αγαπά.
Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.
Το να κρατάς κρυμμένο τον εαυτό σου, να τον χάνεις με τις αυτομειωτικές σου ιδέες, είναι θάνατος. Μην αφήσεις να σου συμβεί αυτό.
Η μεγαλύτερή σου υποχρέωση είναι να γίνεις όλα όσα είσαι όχι μόνο για δικό σου όφελος, άλλα και για δικό μου…
Ζήστε την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία σας, γιατί μπορεί πραγματικά να είναι. Πολύς κόσμος βλέπει τον θάνατο σαν ένα φονιά. Έχω φτάσει σ' ένα σημείο που έχω υπογράψει ειρήνη με το θάνατο. Τον βλέπω σαν μια πολύ θετική δύναμη, γιατί μου διδάσκει ότι ο χρόνος μου είναι περιορισμένος και γιατί δεν κάνει κόλπα. Ποτέ δεν μας κρύφτηκε. Αν είναι κρυφός, είναι γιατί εμείς τον κρύψαμε. Κανείς δεν θα βγει ποτέ ζωντανός απ' αυτόν τον κόσμο. Ξέρετε όμως ότι μερικοί από μας πιστεύουν πως είναι δυνατό και κάτι τέτοιο; Ενεργούμε σαν να ζούσαμε αιώνια. "Ω, άσ' το αυτό, θα το κάνω αύριο". "Πάντα ήθελα να κάνω ορειβασία. Θ' αρχίσω αύριο". Αύριο ίσως να μην μπορείς.
Οι μαθητές μου λένε: "Όταν τελειώσω το σχολείο, θα έχω καιρό να διαβάσω".
Εγώ τους λέω: "Δεν θα το κάνεις! Αν δε διαβάσεις τώρα, δεν θα το κάνεις ποτέ".
Τώρα είναι η στιγμή. Μην περιμένεις το αύριο για να πεις σε κάποιον πως τον αγαπάς. Κάν' το τώρα. Ξάφνιασέ τον. Πάρε υπεραστικό τηλέφωνο:
"Μαμά, εσύ; Ο Φελίτσε είμαι. Ξέρω πως είναι τρεις το πρωί, μα ήθελα να σου πω ότι σ' αγαπάω".
Αν δεν πάθει συγκοπή, θα της χαρίσεις μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής της.
Πέφτω συνεχώς πάνω σε ανθρώπους που λένε:
"Αφού το ξέρει πολύ καλά".
Ναι, ίσως το ξέρει. Εσύ όμως έχεις βαρεθεί ποτέ να το ακούς;
Πες το τώρα. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να το πεις. Άπλωσε το χέρι σου και άγγιξε την. Αγκάλιασέ την. Πες της το. Γύρνα σπίτι και ξύπνησε τα παιδιά: "Ε, ξυπνήστε! Σας αγαπώ, σας αγαπώ, σας αγαπώ-".
"Θεέ και Κύριε, η μαμά τρελάθηκε!"
"Ακριβώς, τρελάθηκα!"
Να θυμάσαι πως όλα αρχίζουν με σένα και δεν μπορείς να γιορτάσεις κάποιον άλλο στον κόσμο, αν δεν γιορτάσεις τον εαυτό σου. Με όλες τις παραξενιές του! Με τις ελλείψεις του! Ακόμα και με την ικανότητα του να πληγώνει τους άλλους!
Ένα από τα σπουδαιότερα χαρίσματα μας είναι το χάρισμα της συγγνώμης. Σας συγχωρώ που είσαστε λιγότερο από τέλειοι. Θα απαιτήσω την τελειότητα από όλους την ημέρα που θα γίνω κι εγώ τέλειος. Δεν κινδυνεύετε λοιπόν! Γι΄ αυτό γιορτάστε τον εαυτό σας και την ανθρώπινη υπόστασή σας με χαρά και θαύμα και μαγεία. Και παράλληλα μ' αυτό γιορτάστε και τους άλλους. Ω, δεν φανταζόσαστε πόση χαρά μου δίνει να γιορτάζω τη δική σας ύπαρξη!
Να μάθουμε να μην γιορτάζουμε μόνο στα γενέθλια και στις γιορτές. Για μένα, δεν υπάρχει διαφορά από τις άλλες ημέρες. Κατά κάποιο τρόπο κάθε ημέρα είναι ημέρα γέννησης ή μια γιορτή. Κάθε μέρα που ξυπνάμε το πρωί, όλα είναι φρέσκα και καινούργια και ο μόνος στόχος για την νέα μέρα είναι να διδαχθούμε κάτι σημαντικό..."
Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που γιορτάζουν την κάθε μέρα. Και ρισκάρουν. Ο Γερμανός συγγραφέας Γουόλτερ Άντερσεν έλεγε: " Οι ζωές μας προοδεύουν μόνο όταν παίρνουμε ρίσκα. Και το πρώτο και το πιο δύσκολο ρίσκο που μπορούμε να πάρουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να είναι σίγουροι ότι είναι δυστυχισμένοι παρά να ρισκάρουν να είναι ευτυχισμένοι..."
"Όταν χάσεις το δρόμο όταν χάσεις μια ευχή δε σου αρκεί μια ρεβάνς να γυρέψεις κι όταν όλα μικραίνουν και ψάχνεις γιατί δε σου φτάνουν μονάχα οι λέξεις.. Φτάνει μόνο ένα κάτι για να φτάσεις εκεί που η καρδιά θα χτυπάει σαν σφαίρα, να γεννιέσαι απ’τη στάχτη να γελάς στη βροχή και να ζεις την πιο όμορφη μέρα.."
 Λέο Μπουσκάλια

Όταν όλα θολώνουν κι είναι μόνο η αρχή
δε σου αρκεί μια βραδιά για ν’αντέξεις
Όταν φτάσεις στο τέρμα κι είσαι μόνος σου εκεί
ίσως να’ναι αργά να διαλέξεις
Όταν χάσεις το δρόμο όταν χάσεις μια ευχή
δε σου αρκεί μια ρεβάνς να γυρέψεις
κι όταν όλα μικραίνουν και ψάχνεις γιατί
δε σου φτάνουν μονάχα οι λέξεις
Φτάνει μόνο ένα κάτι για να φτάσεις εκεί
που η καρδιά θα χτυπάει σαν σφαίρα
να γεννιέσαι απ’τη στάχτη να γελάς στη βροχή
και να ζεις την πιο όμορφη μέρα
Όταν όλα γυρίζουν κι έχει μείνει η σιωπή
δε σου αρκεί μια κουβέντα να κλέψεις
Όταν όλα αλλάζουνε κι όλα είναι εκεί
μα δε φτάνουνε για να πιστέψεις
Φτάνει μόνο ένα κάτι για να φτάσεις εκεί
που η καρδιά θα χτυπάει σαν σφαίρα
να γεννιέσαι απ’τη στάχτη να γελάς στη βροχή
και να ζεις την πιο όμορφη μέρα