Αν ήμουν βυζαντινός ή παλαιότερος χρονογράφος έτσι θα άρχιζα την εξιστόρησή μου :
Εις γλυκείαν χώραν Κύπρον , όπου τα ιλαρά Πρόσωπα των Αγίων της την γλυκαίνουσιν πιότερο από την αρχαία κουμανδαρία της , εξ ου και Νήσος Αγίων δικαίως ωνομάσθη , υπάρχει εις τους πρόποδας του όρους Τροόδους , χωρίον φουμισμένον ,
ΟΜΟΔΟΣ το λαλούσιν . Εκεί , ακούστε ακούστε ω Χριστιανοί μου , κάμνουσιν δύο Λαμπράς ...
Κύριε ελέησον !
Την Τρίτη από του Πάσχα ,το Όμοδος και πάλι λαμπροφορεί . Όρθρου βαθέως , πριν ο ήλιος ανατείλει το χωριό του Τιμίου Σταυρού βρίσκεται στο πόδι .
Για τον Αφέντη του !
Όχι , αυτή τη φορά δεν θα προστρέξουν στη Χάρη Του οι ευλαβείς Ομοδίτες .
Αυτός ο Ίδιος ο Τίμιος Σταυρός θα τους κάνει την μεγάλη τιμή να τους επισκεφτεί στα σπίτια τους .
Το αμπελόφυτο αρχοντοκρασοχώρι , ξαπλωμένο νωχελικά στη γη της επαγγελίας , δύο δρασκελιές από τις ξακουστές Πλάτρες των Σεφερικών αηδονιών , ζει τη δεύτερή του Λαμπρή .
Οι γιαγιάδες ανασηκώνουν τα πλουμιστά μαντήλια τους και με το βρουκάλι καθαρίζουν τ'ασπρογιασμένα καλτερίμια στα ήδη πεντακάθαρα γραφικά στενά . Πολυβραβευμένο το Όμοδος για την υποδειγματική καθαριότητά του .
Οι μανάδες , χαρούμενες Μυροφόρες , ετοιμάζουν
την ασημένια μερέχα με το γνήσιο ροδόστεμα από μικρά αποσταγμένα τριανταφυλλάκια . Με αυτό θα καλοσωρίσουν τον Μεγάλο Επισκέπτη .
Πατεράδες και παππούδες μετρούν τις λίρες ή τα πεντόλιρα , ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός στα πέτρινα εκείνα χρόνια . Θα τα καρφιτσώσουν με ευγνωμοσύνη στη χρυσοκέντητη στολή Του .
Οι όμορφες Μοδιτούες κόρες δκειαλλαμένες με τα λαμπριάτικά τους βάζουν τις τελευταίες πινελιές στο τέλειο στόλισμα των πάντων . Σαν να έχουμε γάμο σε κάθε σπίτι .
Σήμερα όλες οι πόρτες , σαν όλες τις καρδιές , είναι διάπλατα ανοικτές .
Έαρ ψυχών μεθυστικόν ευωδιάζει !
Τα μεγάλα αγόρια , με το πρώτο εφηβικό τους κουστούμι και τη λεπτή γραβατούα τους , οι δύο γόηδες Μιχαλάκης Ναπολής και Σταύρος Θεοφάνους , πρωτοξάδελφα , τά δύο καβάτζια του Γυμνασίου μας , Χριστάκης Καμπέρης και Σταύρος Ιωσήφ , το πάντα γελαστό παιδί , ο μακαρίτης ο Χριστάκης του Άριστου και ο ένας και μοναδικός Κωστής Παυσύλιπος , ο κοντός με την γραβάτα , θα αποτελέσουν την τιμητική συνοδεία του Τιμίου Σταυρού μας .
Όχι φυσικά σαν φρουροί . Δεν έχει τέτοια ανάγκη ο Άρχοντας . Τρεις μέρες πριν , την μεγάλη νύχτα της Αναστάσεως τον είδαμε να "απαντά" δυναμικά στην από μέσα πρόκληση - αμφισβήτηση :
~ Τις έστιν ούτος ο Βασιλεύς της Δόξης ;
Έσπρωχνε τότε ο Παπαστράτης με τον Τίμιο Σταυρό παρά με τα χέρια του τη βαρειά πόρτα του μοναστηριού και την άνοιγε με κρότο λέγοντας θριαμβικά :
~ Ούτος έστιν ο Βασιλεύς της Δόξης !
Κύριος Κραταιός και Δυνατός !
Έτσι μάθαμε μικροί τη δύναμη της Ανάστασης .
Οι ωραίοι μας έφηβοι κρατούν στα χέρια τους τις ασημένιες σανιές της εκκλησίας . Πάνω στα άσπρα πιπιλένια κεντήματα τοποθετούν οι επίτροποι τα άγια λείψανα , που αιώνες από τα βάθη της Τουρκοκρατίας , φυλάει η Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού Ομόδους .
Το κρανίο του Αποστόλου Φιλίππου και άλλα χαριτόβρυτα άγια λείψανα . Σταυρός και άγια λείψανα θα μπουν σε κάθε σπίτι για προσκύνημα και ευλογία .
Ένα αγιασμένο έθιμο , που τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια εκατοντάδες χρόνια και ίσως είναι μοναδικό στη Νήσο των Αγίων .
Ο καλός μας ιερέας , ο ακούραστος πρωτοπρεσβύτερος Καλλιστράτης θα ξεκινήσει πρωί πρωί την κοπιώδη πορεία του με τον Τίμιο Σταυρό στον ώμο . Πρώτες επισκέψεις από την κάτω γειτονιά .
Εκεί τον υποδέχεται η σχωρεμένη γιαγιά μου Ειρήνη , παλιά προσκυνήτρια των Αγίων Τόπων , με το καπνιστήρι της γεμάτο εκλεκτό θυμίαμα από το Χατζιάτο .
Στο διπλανό σπίτι της αδελφής της Ελενούς , ο άντρας της , ο Μοδίτης Ζορμπάς Χαμπής του Πελοπίδα , υψώνει το καλογιαλισμένο δίκανό του ρίχνοντας τις πρώτες χαιρετιστήριες βολές στον εν τω Σταυρώ Νικητή του θανάτου .
Τον ακούει στην πάνω γειτονιά ένας άλλος λεβεντάνθρωπος , της μεγάλης γενιάς των Ταμανέων , ο Φιλιππής ο κασάπης , μάστρος της τσαμαρέλλας και πρωτοκυνηγός και ετοιμάζεται ...
Όλοι οι σιεπέττοι του Ομόδους αστράφτουν και βροντούν ολημερίς .
Σε κάθε σπίτι που μπαίνει ο Τίμιος Σταυρός τον υποδέχονται όλα τα μέλη της οικογένειας , ακόμα και οι ασθενείς . Ο ιερέας τελεί σύντομη δέηση μνημονεύοντας και τους κεκοιμημένους .
Με τον Σταυρό του Κυρίου ενώνονται μυστικά τα μέλη της στρατευομένης με την θριαμβεύουσα εκκλησία . Αφού προσκυνήσουν όλοι ο ιερέας αναχωρεί για την διπλανή οικία . Τότε εισέρχονται στο σπίτι οι γυμνασιόπαιδες με τα άγια λείψανα . Στην αυλή ή την είσοδο του σπιτιού μικρά παιδιά με τα εξαπτέρυγα ψάλλουν μελωδικά :
~ Τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας .
Όλους τους κερνά η οικοδέσποινα . Οι τσέπες των μικρών ξεχειλίζουν από τα τρατταρίσματα . Οι πιο προνοητικοί έχουν μαζί τους και σακούλα .
Τα παλιά τα χρόνια που το Όμοδος αριθμούσε τετραψήφιο αριθμό κατοίκων η ιερή πομπή τέλειωνε στις δύο με τρεις το μεσημέρι .
Όταν ο ιερέας κατάκοπος έφθανε στην μεγάλη πλατέα του χωριού οι καμπάνες ηχούσαν πανηγυρικά και οι Μοδίτες έβγαιναν από τα καφενεία υποδέχονταν όρθιοι τον Σταυρό και όλοι μαζί άντρες γυναίκες και παιδιά εισέρχονταν στο μοναστήρι για ένα δεύτερο εσπερινό της Αγάπης .
Της Σταυρωμένης και Αναστημένης Αγάπης , που ευλογούσε αδιάλειπτα την σκληρή βιοπάλη των τιμίων εργατών του καθημερινού μόχθου .
Θα σταθούμε στη γη που μας γέννησε !
Εδραίοι στις παραδόσεις μας !
Ατενίζοντας με πίστη και ελπίδα τον Τίμιο Σταυρό μας !
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Τρίτη της Λαμπρής 2018 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου