Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης: «Πλησιάζει ο καιρός να δοξασθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία»

Ἐπιστολή πρός

Τόν ἐλλογιμώτατον ἀξιότιμον κύριον Χρῆστον Κολιόν, Διευθυντήν ἐπιθεωρητῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Πολιτισμοῦ, Πρῶτον Λειτουργόν Ἐκπαιδεύσεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

Τήν εὐλαβεστάτην ἐν Χριστῷ σύζυγόν του κυρίαν Ἰωάνναν Κολιοῦ,

Τούς κ. Ἀντώνιον, Ἑλένη καί Ἀλέξανδρον Κολιοῦ, οἱ ὁποῖοι εἶναι γιά μένα ἐν Χριστῷ πνευματική οἰκογένεια,

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ! Εὐλογεῖτε!

Εὔχομαι χρόνια πολλά, καλόν Παράδεισον, καλή ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου ἀπό τά ψεκτά πάθη τῆς φιλαυτίας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς φαρισαϊκῆς αὐτοδικαιώσεως, αὐτοθεώσεως, αὐτοειδωλοποιήσεως, αὐτοθεοποιήσεως καί ἀπό τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία, τόν θάνατο καί τά ὄργανά τους στήν γῆ μας, ἀπό τούς σιωνιστές, μασόνους, ληστές δημοσίου καί ἰδιωτικοῦ χρήματος, τούς χριστοκαπήλους καί ἐθνοκαπήλους καί ἀπό τούς πολιτικούς, δημοσιογράφους, διανοουμένους, φιλοσόφους καί «ἐπαγγελματίες κληρικούς καί θεολόγους», οἱ ὁποῖοι ἐλησμόνησαν τόν σκοπόν τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι ἡ θέωση, ἡ ἕνωση μέ τόν Θεόν, καί «ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους».

Ζητῶ συγγνώμην, διότι ἔγινα ἐπικριτικός, ὄχι πρός ἐσᾶς καί τήν οἰκογένειά σας, ἀλλά πρός αὐτούς, τούς, δυστυχῶς, μόνον Ἑλληνόφωνους καί ὄχι Ἑλληνόφρονες καί Ἑλληνοζωντανούς ἀνθρώπους.

Καί ἐγώ φταίω γιά τήν πνευματικήν κατάντια μας, διότι εἶμαι ἁμαρτωλός, πόρνος, μοιχός, ἐλεεινός, τρισάθλιος, ἀμετανόητος, ράθυμος, ἀμελής, ἀνυπότακτος, φιλόϋλος, φιλάργυρος, φιλόδοξος, φιλήδονος, αὐτοερωτευμένος, αὐτοειδωλοποιημένος, αὐτοδικαιωμένος, αὐτονομημένος, αὐτοθεοποιημένος, τεμπέλης, τσιγγούνης, φίλαυτος, μνησίκακος, ὁ χειρότερος μοναχός, πού ἐμφανίσθηκε ποτέ στήν οἰκουμένη. Σᾶς παρακαλῶ νά εὔχεσθε ὑπέρ μετανοίας καί σωτηρίας μου καί τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, πού ἀσκούμεθα σήμερα στό Ἅγιον Ὄρος.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐλεύσεως στήν Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ ἐν Χριστῶ συγγενοῦς σας κ. Ἀνδρέα Κολιοῦ, σᾶς στέλλω τήν παροῦσα ἐπιστολή, ὄχι γιά νά μελαγχολήσετε, ἀλλά γιά νά χαρεῖτε ἐν Χριστῷ, διότι πλησιάζει ὁ καιρός νά δοξασθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ σύντομα. Δέν εἶμαι προφήτης, οὔτε ἔχω τό διορατικό, οὔτε τό θεολογικό, οὔτε τό προορατικό, πού εἶχαν οἱ ἅγιοι τώρα Παΐσιος ὁ Καππαδόκης Ἁγιορείτης, ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ  ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, ὁ παπα-Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρής, ὁ παπα-Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁ παπα-Ἀθανάσιος Χαμακιώτης, ὁ παπα-Εὐσέβιος Βίττης, ὁ παπα-Εὐμένιος τοῦ λοιμωδῶν νοσοκομείου καί ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρός. Ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι ἔζησαν στόν 20ον αἰώνα μετά Χριστόν καί ἐλάμπρυναν τόν πνευματικό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Ἑλληνισμοῦ (ὄχι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ ὅσιος ὁμολογητής καί νέος φιλόσοφος καί θεολόγος, πατήρ Ἰουστίνος Πόποβιτς ὁ Σέρβος).

Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς εἶπε ὅτι, ὅταν οἱ Ἀρμένιοι καί οἱ Κοῦρδοι θά ἀποκτήσουν ἀνεξάρτητα κράτη, τότε θά διαλυθεῖ ἡ Τουρκία, θά ἐλευθερωθεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη καί ἡ Μικρά Ἀσία καί ἡ Κύπρος, μετά ἀπό ἕνα μεγάλο πόλεμο. Γι' αὐτό νά ἔχετε θάρρος καί αἰσιοδοξία γιά τό μέλλον.

Πρίν 4-5 μῆνες ὁ πρώην καθηγητής οἰκονομικῶν στό Παγκύπριο Γυμνάσιο (κεντρικό), κύριος Κυριακός Σάμμουτος, μοῦ ἔστειλε τρία βιβλία, σχετικά μέ τήν ἱστορία, ἐκπαιδευτική δραστηριότητα καί συμβολή τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου (κεντρικοῦ) στήν πολιτική, οἰκονομική, ἐκπαιδευτική, ἐκκλησιαστική, θεολογική καί ἐθνική ζωή τῆς Κύπρου καί τοῦ πολυπαθοῦς Ἑλληνισμοῦ γενικώτερον:

α) 1893 ἑκατονταετηρίδα 1993, «Σελίδες ἀπό τήν ἱστορία καί τήν ζωή τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου», Λευκωσία 1993.

β) Παγκύπριον Γυμνάσιον, ἑκατονταετηρίδα, Ἀναμνηστικόν Λεύκωμα 1893 - 1993, Λευκωσία 1993.

γ) Περιοδικόν «Μαθητική Ἑστία», ἐκφραστικό ὄργανο μαθητῶν καί μαθητριῶν τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου, ἔτος Ξβ', σχολική χρονιά 2012 – 2013, ἀρ. 93.

Θυμήθηκα μέ νοσταλγία καί θαυμασμό καί ἔκλαψα ὅταν ἤμουνα μαθητής τοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου (κεντρικοῦ) τό 1968 – 1974, ἰδίως τά ἔτη 1968 – 1971, πού μᾶς ἐδιδάξατε Χριστό, Ἑλλάδα καί ἀρχαῖα Ἑλληνικά στήν τάξη μου Α1 (1968 – 1969), Β1 (1969 - 1970) καί Γ1 (1970 – 1971). Σᾶς εὐχαριστῶ καί εὐγνωμονῶ αἰωνίως γιά τήν διδασκαλία καί μετάδοση φιλολογικῆς, φιλοσοφικῆς, ἐθνικῆς καί θεολογικῆς γνώσεως καί ζωῆς. Ἐγίνατε ἡ αἰτία νά πάρω τήν ἀπόφασή μου τό 1971, νά γίνω μοναχός ἤ στήν Κύπρο ἤ στήν Ἑλλάδα ἤ στό Ἅγιον Ὄρος, γεγονός πού ἔγινε πραγματικότητα στήν Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους ἀπό τό 1976 – 2018. Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ καί αἰωνίως.

Ἐδιάβασα πέρυσι τό καλοκαίρι 2017, τρεῖς φορές τό περιοδικόν τοῦ Ὁμίλου Πνευματικῆς Ἀνανεώσεως «Κυπριακή Μαρτυρία», ἀρ. τεύχους 36ο, Λευκωσία 2017, μέ γενικό θέμα «Ἡ φθορά τῆς πνευματικῆς καί πολιτικῆς ζωῆς καί τά ἐθνικά ἀδιέξοδα», σελίδες 140.

Ἀπό τά ἐτήσια τεύχη τῆς «Κυπριακῆς Μαρτυρίας», πού μοῦ ἐστείλατε μέχρι σήμερα ἀπέκτησα αὐτογνωσία, θεογνωσία, σωστή ἐνημέρωση, αὐτοκριτική καί πνευματική ἐπικοινωνία μέ τήν προηγούμενη γενεά τῶν διδασκάλων μου καί Ἑλληνοφρόνων καί Ὀρθοδοξοφρόνων ἀνθρώπων, πού ἐκοπίασαν γιά πολλές γενεές Ἑλληνορθοδόξων Κυπρίων. Σᾶς εὐχαριστῶ αἰωνίως.

Αὐτά. Εὐλογεῖτε! Χρόνια Πολλά.

Μέ σεβασμό,

σᾶς χαιρετῶ ἐν Χριστῷ,

ὁ ἐλάχιστος μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης.

πηγή