Ο άγιος Γέροντας Πορφύριος λέει για την ομορφιά της Κτίσης: Να χαίρεστε όσα
μάς περιβάλλουν. Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό.
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και
τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα
και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες,
μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια,
για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με
το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμα
τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.
Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να
γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο
χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην
ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα
στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν
την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε
το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το
πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι
ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε
δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι
άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα
μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον
Χριστό.
Να παρατηρείτε όσα έφτιαξε ο άνθρωπος, τα σπίτια, τα κτίρια, μεγάλα ή
μικρά, τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό τους. Να
ρωτάτε, να ολοκληρώνετε τις γνώσεις σας για το καθετί, να μη στέκεστε
αδιάφοροι. Αυτό σας βοηθάει σε βαθύτερη μελέτη των θαυμάσιων του Θεού.
Γίνονται όλα ευκαιρίες να συνδεόμαστε με όλα και με όλους. Γίνονται
αιτίες ευχαριστίας και δεήσεως στον Κύριο του παντός. Να ζείτε μέσα σε
όλα, στη φύση, στα πάντα. Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο. Όταν, όμως,
δεν έχει κανείς εσωτερική χάρη, δεν τον ωφελεί η φύση. Η φύση μάς
ξυπνάει, αλλά δεν μπορεί να μας πάει στον Παράδεισο.
Βίος καὶ Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου
2 σχόλια:
Η μοίρα του ποιητή είναι ο πόνος ! Γιατί πού νά βρεί και άλλον ποιητή !Είναι ένας εδώ και ένας στην Ρωσία όπως αυτός ο νεαρός κληρικός , όπως δείχνει ο εσωτερικός διάκοσμος. Συνήθως όλο γύρω υπάρχουν βόδια ή κάποιοι που παριστάνουν τά βόδια και δεν μιλάνε !
Κάπως μελαχροινός ο παπούλης για Ρώσος .
Αν και δεν είναι τό πάν , είναι ωραίο ένας κληρικός νά έχει παιδεία . Θα έχει αυτάρκεια και θα κάνει την δουλειά του δηλαδή την ιερωσύνη καλύτερα . Συχνά τό επίπεδο των κληρικών είναι πολύ χαμηλό . Κάποιοι άλλοι ξεφεύγουν τελείως από τον κανόνα !!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου