Τὴν ἕκτην Ἑβδομάδα, τῆς Νηστείας ἐπέχοντες, προεόρτιον ὕμνον, τῶν Βαΐων ᾄσωμεν, Χριστῷ τῷ ἐρχομένῳ δι' ἡμᾶς, καθῖσαι ἐπὶ πώλου ὀνικοῦ, τὸ τῶν ἐθνῶν ὑποκλῖναι ὡς Βασιλεύς, ἀλόγιστον τῷ Γεννήτορι, τοὺς κλάδους αὐτῷ τῶν ἀρετῶν, πάντες προευτρεπίσωμεν, ὅπως καὶ τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ, χαίροντες ἴδωμεν.

Φθάσαμε επιτέλους στην εβδομάδα των βαΐων,η οποία μόνο "βουβή" και "κουφή" δεν είναι. Το νόημα της βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Λαζάρους. Ο πρώτος είναι ο Λάζαρος ο φίλος του Χριστού. Προσευχόμαστε λοιπόν να άρη ο Χριστός τον λίθο τον βαρύ από την πωρωμένη μας ψυχή και να μας αναστήσει από τον βυθό της αμαρτίας. Ο δεύτερος είναι ο φτωχός Λάζαρος της παραβολής, τον οποίο θυμόμαστε καθημερινά στους ύμνους του τριωδίου, αυτή την εβδομάδα. Αυτός έπαθε, ταπεινώθηκε και μετά δοξάστηκε. Έτσι προτύπωσε το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Εμείς ζητάμε να μην βρεθούμε στην θέση του πλουσίου, όπως οι σταυρωτές του Χριστού και μετά κληρονομήσουμε την απώλεια. Φέροντες λοιπόν τα βάγια, ως δυνάμει νικητές των παθών, περιμένουμε την έλευση του Ερχόμενου. Μια εβδομάδα νικηφόρας ελπίδας και προσμονής.