Το Συναξάρι του όρθρου και το Συναξάρι του βόθρου

ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΤΩ γελώντας μα και οργιζόμενος αντάμα για την ανθρώπινη κατάντια να βάζει στο περιθώρι της ζωής τους Αγίους Του θεού και να στήνει ένα δικό του συναξάρι. Το συναξάρι του αντικείμενου και υπεραιρόμενου ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα κατά πως λέει ο Απ. Παύλος (Β Προς Θεσσ. Β’ 2-4).

Έτσι ο πλάνος κόσμος γιορτάζει εορτές νεοφανείς και νεοεποχίτικες, όπως της χελώνας, της μπριζόλας, της Αστρολογίας, της πεολειχίας, της Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας, της Δημόσιας Τουαλέτας, της Κάνναβης, του αυγού, του βουνού και άλλα που ντρέπομαι να τα γράψω σε τούτες τις σειρές.

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν και μετά από χιλιάδες χρόνια, παίρνει σάρκα και οστά η προφητεία του Πρ. Δανιήλ για τον Αντίχριστο «καὶ λόγους πρὸς τὸν ῞Υψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους ῾Υψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον» (Δανιήλ ζ', 25).

Δηλαδή :

«Αυτός θα εκσφενδονίσει λόγους αλαζονικούς και υβριστικούς εναντίον του Υψίστου Θεού. Θα καταδιώξει και θα αχρηστεύσει τους αγίους του Υψίστου Θεού. Θα σχεδιάσει να αλλάξει τους καιρούς και τον νόμον του Θεού, να δημιουργήσει Νέα Τάξη Πραγμάτων».

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια Ορθόδοξης ζωής και ποταμούς αιμάτων των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας, πετάμε τους Αγίους στο χρονοντούλαπο της λησμοσύνης (λες και μας έχουνε οι Άγιοι ανάγκη) κάνοντας είδωλα, βωμούς και σημεία αναφοράς τα ανθρώπινα στοιχειά και πάθη και βαπτίζοντάς τα σε Παγκόσμιες ημέρες, ή μάλλον σε συναξάρια του βόθρου.

Και από τον εωθινό αναστάσιμο ευωδιάζοντα Όρθρο μετοικίσαμε στον σκοτεινό όζοντα βόθρο!

«Β-όθρος ἦν βαθύς» (Δ΄ αντι-εωθινόν)

π. Διονύσιος Ταμπάκης