Πόσο συγκινητική εἶναι ἡ θερμή ἐκείνη προσευχή πρός τήν Παναγία, πού ἀπηύθυνε τήν 25η Μαρτίου τοῦ ἔτους 1688 στή Βενετία ὁ μόλις 19 ἐτῶν, φοιτητής τότε, μετέπειτα λαμπρός ἐκκλησιαστικός ρήτορας, Ἠλίας Μηνιάτης!

 

«Ἕως πότε, πανακήρατε Κόρη, τό τρισάθλιον γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νά εὑρίσκεται εἰς τά δεσμά μιᾶς ἀνυποφέρτου δουλείας; …
Ἄχ, Παρθένε! 
Ἐνθυμήσου πώς εἰς τήν Ἑλλάδα πρότερον, παρά εἰς ἄλλον τόπον, ἔλαμψε τό ζωηφόρον φῶς τῆς ἀληθινῆς πίστεως· τό ἑλληνικόν γένος ἐστάθη τό πρῶτον, ὅπου ἄνοιξε τάς ἀγκάλας καί ἐδέχθη τό θεῖον Εὐαγγέλιον τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τό πρῶτον ὁπού σέ ἐγνώρισε διά ἀληθινήν Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Λόγου…
.
.
Φωνάζει ὁ Ἀνδρέας ἀπό τήν Κρήτην.
Φωνάζει ὁ Σπυρίδων ἀπό τήν Κύπρον.
Φωνάζει ὁ Ἰωάννης ἀπό τήν Ἀντιόχειαν.
Φωνάζει ὁ Διονύσιος ἀπό τάς Ἀθήνας.

Φωνάζει ὁ Πολύκαρπος ἀπό τήν Σμύρνην.
Φωνάζει ἡ Αἰκατερίνη ἀπό τήν Ἀλεξάνδρειαν.
Φωνάζει ὁ Χρυσόστομος ἀπό τήν Βασιλεύουσαν πόλιν καί, δείχνοντάς σου τήν σκληροτάτην τυραννίδα τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, ἐλπίζουσιν ἀπό τήν ἄκραν σου εὐσπλαγχνίαν τοῦ ἑλληνικοῦ γένους τήν ἀπολύτρωσιν.
Ἀποδέξου λοιπόν, Παναγία Παρθένε, τά δάκρυά μας…».