Κάτι μου θυμίζει τὸ 1940Στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς γνωστοῦ διαγνωστικοῦ κέντρου δύο νεαρὲς παρακολουθοῦν τὸ δελτίο εἰδήσεων σὲ κάποιο κανάλι. Κάποια στιγμὴ ὁ ἐκφωνητὴς, ἀναφερόμενος σὲ κάποιον πρόσφατα θανόντα, λέγει ὅτι γεννήθηκε τὸ 1940. Καὶ ἀπορημένη ἡ μιὰ γυρίζει καὶ λέει στὴν ἄλλη:
-Κάτι μου θυμίζει αὐτὸ τὸ 1940.
Καὶ τὸ ἄλλο «οὔδελο» τῆς ἁπαντᾶ:
-Καὶ μένα κάτι μοῦ ἔχει πεῖ ὁ παππούς μου!
Θὰ μοῦ πεῖτε: καὶ τὸ σχολεῖο; Ὢ μὴ γνοιάζεστε... Αὐτὸ ἀσχολεῖται μὲ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου πράγματα, ὅπως οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, οἱ διαφυλετικὲς σχέσεις, ἡ ὑπέρβαση τῆς διαφορετικότητας καὶ φυσικά το ξεπέρασμα τοῦ ἐθνισμοῦ ἀπὸ τὸ διεθνισμό. Ποῦ ‘σαι καημένε Μακρυγιάννη νὰ τραβήξεις τὸ γιαταγάνι. Κάποτε ἡ Ἀριστερὰ σὲ εἶχε καμάρι. Σὲ ‘ριξαν στὴν καταπακτὴ τῆς λήθης γιατί ἤσουν, λέει, ἐθνικιστής.
Σαράντος Ι. ΚαργάκοςΚαὶ τὸ ἄλλο «οὔδελο» τῆς ἁπαντᾶ:
-Καὶ μένα κάτι μοῦ ἔχει πεῖ ὁ παππούς μου!
Θὰ μοῦ πεῖτε: καὶ τὸ σχολεῖο; Ὢ μὴ γνοιάζεστε... Αὐτὸ ἀσχολεῖται μὲ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου πράγματα, ὅπως οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, οἱ διαφυλετικὲς σχέσεις, ἡ ὑπέρβαση τῆς διαφορετικότητας καὶ φυσικά το ξεπέρασμα τοῦ ἐθνισμοῦ ἀπὸ τὸ διεθνισμό. Ποῦ ‘σαι καημένε Μακρυγιάννη νὰ τραβήξεις τὸ γιαταγάνι. Κάποτε ἡ Ἀριστερὰ σὲ εἶχε καμάρι. Σὲ ‘ριξαν στὴν καταπακτὴ τῆς λήθης γιατί ἤσουν, λέει, ἐθνικιστής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου