Θάρθεις σαν αστραπή

Μέ καμμία «εθνικιστική» η άλλη ταμπελόφορεμένη και εντελώς αποπροσανατολιστική διάθεση,
η πρόθεση, αλλά μόνον σαν γνήσιος ελπίζω, αλλά και ερωτευμένος Έλληνας, που αγαπάει τον τόπο του, τούς προγόνους του, τους ήρωες, τους μάρτυρες και τιμάει και ελπίζει στις επόμενες γενιές Ελλήνων,
σας γράφω πάλι για τελευταία φορά.
(Συγχωρέστε με αν σας κούρασα σήμερα, αλλά βλέπω και την ανάγκη σας για στήριξη
και την ανταπόκρισή σας και συγκινούμαι)

Και έτσι ,αφήνω πίσω μου, την μικρή μου μουσικοστιχουργκή παρακαταθήκη,
για να θυμόμαστε.
Και να ελπίζουμε. Και να παίρνουμε δύναμη.
Αλέξανδρε, Ιωάννη, Σωκράτη, Κωνσταντίνε, Πόλη, Σμύρνη, Μακεδονία, Κύπρο, Πόντε,
θάστε πάντα μια αγκαλιά, ένα κόσμημα, στα γλυκά χέρια του Χριστού μας. Αμήν
Σας αφήνω λοιπόν τώρα, παρέα με τον γλυκό, Μαρμαρωμένο Βασιληά, της Πόλης.
Τον Κωνσταντίνο Δραγάτση Παλαιολόγο.
Άλλωστε για μένα, πάντα το όνειρο, η πίστη κι’ η ελπίδα θάναι πολύ πιό ζωντανά,
απο την όποια «πραγματικότητα».

Σταμάτης Σπανουδάκης