Η ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἡ νίκη, παρὰ ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Νίκη.
Καὶ ξέρω ἀκόμη ἐτοῦτο, τὸ δυσκολότερο: δὲν εἶναι οὔτε ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Νίκη. Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μία μοναχά, ἐτούτη: νὰ ζῇ καὶ νὰ πεθαίνῃ παλληκαρίσια καὶ νὰ μὴν καταδέχεται ἀμοιβή.
Κι ἄκομη ἐτοῦτο, τὸ τρίτο, ἀκόμη πιὸ δύσκολο: ἡ βεβαιότητα, πὼς δὲν ὑπάρχει ἀμοιβή, νὰ μὴν σοῦ κόβῃ τὰ ἥπατα παρὰ νὰ σὲ γεμίζῃ χαρά, ὑπερηφάνεια κι ἀνδρεία.
Νῖκος Καζαντζάκης
(18 Φεβρουαρίου/3 Μαρτίου 1883 – 26 Ὀκτωβρίου 1957)
Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο, 1961.
Ἐκδόσεις Ἑλένης Καζαντζάκη, 1981. Σελίδα 477
διὰ χειρὸς Πανορμίτου Σπανοῦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου