Η παλιά καλή φρουρά της ελληνικής μουσικής παράγει ακόμα ωραία έργα

Πριν απο λίγες μέρες παραβρέθηκα στον Ιανό, στην παρουσίαση του καινούργιου δίσκου του Νότη Μαυρουδή με τίτλο «Στου χρόνου τις καταπακτές». Εκεί οι παριστάμενοι πήραμε μια γεύση από τα καινούργια τραγούδια του συνθέτη. Δεν ακούστηκαν όμως και τα δεκαοχτώ(!) τραγούδια του δίσκου. Ανάμεσα στους ομιλητές της βραδιάς ήταν και ο δημοσιογράφος Γιώργος Τσάμπρας, ο οποίος, αποφεύγοντας να εκφέρει κρίση για τον υπό παρουσίαση δίσκο, είπε ότι θεωρεί άδικο να μιλήσει για αυτόν, από τη στιγμή που δεν του έχει αφιερώσει τον απαιτούμενο χρόνο και την απαραίτητη προσεκτική ακρόαση. Μου φάνηκε εξαιρετική η τοποθέτησή του. Αυτή ακριβώς είναι και η δική μου άποψη για τις δισκοκριτικές. Και για όλες τις κριτικές έργων τέχνης. Είναι άδικο για το δημιουργό ενός δίσκου, που έχει κοπιάσει για να τον φτιάξει, να κρίνεται από μια – δυο (στην καλύτερη των περιπτώσεων) βιαστικές ακροάσεις της δουλειάς του. Σίγουρα οι γρήγοροι ρυθμοί στις ζωές όλων μας δεν επιτρέπουν πολλές φορές τέτοιου είδους πολυτέλειες, αλλά – κατά τη γνώμη μου – η κριτική προϋποθέτει υπευθυνότητα, γνώση και επιστήμη. Διαφορετικά είναι – έως – επικίνδυνη.
Βγαίνοντας από την παρουσίαση των «καταπακτών» του Μαυρουδή με τις καλύτερες εντυπώσεις, αγόρασα το δίσκο. Τον άκουσα πολύ προσεχτικά, έχοντας τις περισσότερες φορές τους στίχους μπροστά μου. Τον άκουσα στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, τον άκουσα και στο τρέξιμο. Τον άκουσα και τον ακούω ακόμα. Ο δίσκος αυτός με κέρδισε σε όλες τις περιστάσεις. Νομίζω ότι ξέρω το λόγο. Οι απλές μελοποιήσεις του Μαυρουδή μού επέτρεψαν να κατανοήσω πολύ καλά τους στίχους των στιχουργών (Λίνα Δημοπούλου, Μαίρη Φασουλάκη, Μάρθα Βεκρή, Γιώργος Κορδέλλας, Χρίστος Παπαδόπουλος, Κώστας Φασουλάς, Άκος Δασκαλόπουλος, Άλκης Χριστοφέλλης). Οι λιτές, αλλά εξαιρετικές ερμηνείες των τραγουδιστών (Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Χαρούλης, Γιώτα Νέγκα, Μπάμπης Τσέρτος, Χρήστος Κωνσταντόπουλος, Μελίνα Ασλανίδου, Διονύσης Τσακνής, Σαββέρια Μαργιολά, Αμαλία Τάτση και η 6χρονη Μάγδα Βιτουλαδίτη) και η προσεχτική τους άρθρωση επίσης. Στην αρχή «κόλλησα» με το «Εμπιστευτικόν» (στίχοι: Άλκης Χριστοφέλλης), ένα παλαιότερο τραγούδι του Νότη Μαυρουδή, σε διασκευή και νέα δυναμική ερμηνεία του Μίλτου Πασχαλίδη. Μετά με κέρδισαν οι «Παλιές καταπακτές» (στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη) και η συγκινητική Γιώτα Νέγκα. Έπειτα το «Αλλάζω» (στίχοι: Μάρθα Βεκρή) με το Γιάννη Χαρούλη σε μεγάλα κέφια. Ο Μπάμπης Τσέρτος με εξέπληξε με τη στόφα του έμπειρου ερμηνευτή στο «Σπας τη βιτρίνα» (στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη) για να με «αποτελειώσει» ο Διονύσης Τσακνής και η «Σκυτάλη» (στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας). Όλα τα τραγούδια του δίσκου αυτού είναι υψηλής καλλιτεχνικής στάθμης.

Ο Νότης Μαυρουδής είναι ένας συνθέτης από την παλιά φρουρά. Οι φόρμες του είναι κλασικές και απλές. Συχνά η τονική μινόρε μετατρέπεται σε έβδομη ματζόρε για να «λυθεί» στην τέταρτη (για τους μυημένους). Αυτό είναι ένα πολύ οικείο άκουσμα για τα αυτιά του ελληνικού ακροατηρίου. Δεν είναι τέχνασμα, ούτε συνταγή επιτυχίας. Αν ήταν έτσι όλοι θα έγραφαν ωραία τραγούδια. Θέλει μέτρο και γνώση η χρήση του. Και ο Μαυρουδής κατέχει και τα δύο. Κατάλαβε ο έμπειρος συνθέτης ότι είχε στα χέρια του δυνατούς στίχους και θέλησε να τους αναδείξει. Δεν φοβήθηκε ότι θα «καπελώσουν» τις μουσικές του. Στο καλό τραγούδι άλλωστε η μουσική υπηρετεί το στίχο και τούμπαλιν. Για να το πετύχει εν προκειμένω αυτό ο συνθέτης έφτιαξε απλές αλλά όμορφες μελωδίες, στιβαρές και επιτυχημένες ενορχηστρώσεις. Τόσο απλά. Όπως λέει συχνά και ο «σοφός» λαός: τα απλά πράγματα είναι και τα ωραία. Αυτά κρύβουν πίσω τους την ευτυχία. Δεν υπερβάλω. Ακούστε «του χρόνου τις καταπακτές» και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Υ.Γ. Σε κανένα σημείο του δισκογραφικού μου σημειώματος δεν έγραψα για το καινούργιο «cd» του Νότη Μαυρουδή. Δεν έγινε τυχαία αυτό. Η συγκεκριμένη δουλειά θυμίζει εποχές βινυλλίου και για αυτό αναφέρθηκα σε αυτή μόνο με τη λέξη «δίσκος». Καλή ακρόαση.
 Γιώργος Μυζάλης