Δωδεκαήμερο

Κοσμίδης Ελευθέριος, φυσικός

Είναι σαν κάποιες ανεκπλήρωτες επιθυμίες, σαν να σε πνίγει το δίκιο. Τα Χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά στιγματίστηκαν στα παιδικά μου χρόνια από αντιφάσεις και ψυχικά πέρα δώθε που κάθε τέτοια εποχή ταξίδευα στις δικές μου αναζητήσεις:

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ: το καλήν ημέραν ή καλήν εσπέραν άρχοντες έχει μέσα άγνωστες λέξεις, έχει αμφιβολία, είναι ημέρα ή εσπέρα, αν λές τα κάλαντα σε σπίτι που μένει χήρα πάλι ο νοικοκύρης του σπιτιού θα πείς; Είναι σας λέω βάσανο! και της πρωτοχρονιάς, αυτό το ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΕΧΕΤΑΙ όταν έμαθα πως είναι «όλους μας καταδέχεται» στα 19 μου περίπου στενοχωρέθηκα αναδρομικά, ακόμα δε αναζητώ τι σημαίνει «ψιλή μου δεντρολιβανιά !! ή ζαχαροκάντιο ή ζακαροκάμπιο ή ζαχαροκάτι ζυμωτή!!» Ότι να’ναι δηλαδή! Αντιθέτως σταθερή αξία αποτελούσαν οι γεύσεις των Χριστουγέννων, στις 9 το πρωί, ανήμερα Χριστούγεννα, μετά την πρωινή Θεία Λειτουργία, μας περίμενε στο γιορτινό τραπέζι ένα παραδοσιακό χοιρινό μαγειρεμένο αργά, αργά σχεδόν όλο το βράδυ. Το μυστηριώδες αυτό πιάτο, πήρε την παιδική ονομασία: «Πράσινο Ζουμί»! Τρώγεται με φρέσκο χωριάτικο ζυμωτό ψωμί και τυρί φέτα συνοδευόμενο από κόκκινο σπιτικό κρασί! Όλη την υπόλοιπη μέρα επίσημο τραπέζι δεν στρωνόταν, αλλά λίγο οι μπακλαβάδες και τα κανταϊφια, λίγο τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, αλλά με δίκαιη επικράτηση των παραδοσιακών Χριστουγεννιάτικων κουλουριών, που τα έχανες που τα έβρισκες όλο και σε κάποιο ποτήρι γάλα κολυμπούσαν, ειλικρινά, οι Χριστουγεννιάτικες γεύσεις ήταν, είναι και θα παραμείνουν γλυκιές παιδικές αναμνήσεις. Τι να παραδώσουμε εμείς στα παιδιά μας που ως παραδοσιακό πρωϊνό των Χριστουγέννων λανσάρουμε τοστ με καπνιστή γαλοπούλα, γκούντα και ρωσική σαλάτα;

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ: Εδώ το μπέρδεμα έγινε από παντού και αλύπητα. Αρχικά ποιος είναι επιτέλους ο Σάντα Κλος; Από πού και ως που μεταφράζεται Αη Βασίλης. Οκ λαφάκια, τάραντοι, κουδούνια, καμινάδες, έρχεται τα Χριστούγεννα μωρέ ή την Πρωτοχρονιά; Στο χωριό μου δε, ντυνόμαστε και καρναβάλια την πρωτοχρονιά, ό,τι να ’ναι δηλαδή. Εν πάσει περιπτώσει αν οι διαφημιστές έχουνε τόση πρεμούρα με τον σαντακλος δεν θα έπρεπε εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος, να γίνει μια προσπάθεια να απεμπλακεί ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας από όλο αυτό το μπάχαλο; Σταθερή αξία βεβαίως ήταν η βασίλισσα της πρωτοχρονιάς: η Βασιλόπιτα. Μια μοναδική παραδοσιακή καρυδόπιτα που μοσχοβολούσε σε όλη την πλάση, την κόβαμε ακριβώς 12:00 το βράδυ της πρωτοχρονιάς στο σπίτι όλοι μαζεμένοι πάντοτε, με συνωμοσίες και μηχανορραφίες για το που είναι το φλουρί!

ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ: Ας μη ρίξουμε αδιακρίτως το φταίξιμο στο γλυκό τραγουδάκι αλλά τα χρόνια έχουνε αλλάξει, χιόνια δυστυχώς δε βλέπουμε, σε λίγο καιρό θα ναι απίθανο να βλέπουμε και καμπαναριό!!! Από την πολλή αγωνία μας μη μας κακοχαρακτηρίσουν μισαλλόδοξους ή ρατσιστές, χτίζουμε αβέρτα τζαμιά, σε λίγο τάντρα, αγιουβέρδες, παγόδες και όλα τα καλά !!! Παρόμοια πικρή γεύση αφήνει το χιόνι σχετικώς με το έπος του 40 στις χιονισμένες κορυφές της Πίνδου, και εδώ Οκτώβριο και Νοέμβριο κάνει ακόμα μπάνιο ο κόσμος!!

Με κείνα και με τούτα ακούσαμε και τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, να αποφαίνεται πως τα Χριστούγεννα δεν είναι ακριβώς γιορτή της Ορθοδοξίας, αλλά περισσότερο γιορτή των καταστημάτων. Υπάρχει δε μια τάση ισοπέδωσης, του τύπου σε όποιον Θεό και αν πιστεύεται αυτές είναι ημέρες αγάπης κτλ! Η πολλή, η υπερβολική μας μόρφωση, έχει αποξηράνει τη φλούδα της ψυχής, καταδικάζοντάς την σε αιώνια δίψα. Η λογική, τα επιχειρήματα, οι αποδείξεις, πως μπορούν να χωρέσουν την πίστη;

Σας εύχομαι ευλογημένα παραδοσιακά Χριστούγεννα, ποτισμένα με τις παιδικές μας αναμνήσεις, να καρπίσουνε οι γιορτές του αγίου δωδεκαημέρου καρπούς γλυκείς και θρεπτικούς για εσάς και τις οικογένειές σας.
πηγή