Ο ιερέας από την Ουγκάντα που αγκάλιασε η κοινωνία της Ρόδου

Ο εφημέριος της Σορωνής, π. Παύλος, που ήρθε από την Ουγκάντα, μιλά για την ιστορία του και δηλώνει ευγνώμων στην τοπική κοινωνία που δέχτηκε με θέρμη τον ίδιο και την οικογένειά του αλλά και το έργο που επιτελεί στην εκκλησία

Γεννήθηκε στην Ουγκάντα, μεγάλωσε με τα ορθόδοξα χριστιανικά ήθη και πλέον όντας ο ίδιος ιερέας έχει βρει την πατρίδα του στη Ρόδο, που μαζί με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους περνάνε μια ζωή μονοιασμένοι με την τοπική κοινωνία που τους αγκάλιασε. Ο πατήρ Παύλος, που ζει πια στη Σορώνη μιλά για την προσωπική ξεχωριστή του ιστορία στην Ροδιακή,δηλώνοντας έτοιμος να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή στην Ουγκάντα προκειμένου να βοηθήσει το έργο της Ιεραποστολής.

Από πού ήρθατε π. Παύλο;
Είμαι από την Ουγκάντα. Η Ουγκάντα είναι η πρώτη χώρα της Αφρικής στην οποία πήγε Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Ο πρώτος Ιεραπόστολος που πήγε ήταν ο αρχιμανδρίτης Παπασαραντόπουλος. Υπάρχει φτώχεια στη χώρα μου και η Ιεραποστολή  κάνει σημαντικό φιλανθρωπικό και εκπαιδευτικό έργο.

Ήσασταν πάντα Χριστιανός Ορθόδοξος;
Ναι, εγώ γεννήθηκα Ορθόδοξος Χριστιανός. Η Ουγκάντα έχει πολλά θρησκεύματα, στη δική μου οικογένεια είμαστε Ορθόδοξοι.

Είναι όλοι τους εκεί;
Εκεί, μόνο εγώ λείπω, έφυγα από το 2007. Είμαστε επτά παιδιά, ο πατέρας μου έχει πεθάνει. 

Στην Ρόδο πώς βρεθήκατε;
Ήμουνα μαθητής, κι όταν τελείωσα το σχολείο ο Μητροπολίτης μ΄ έστειλε στη Ρόδο, στην Ιερά Μονή Θάρρι. Ήρθαν κι άλλα παιδιά, όλοι για να φιλοξενηθούμε στην κατασκήνωση. Εκεί γνώρισα τον ηγούμενο τότε Αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα, πήγα κοντά του και τον είχα πνευματικό πατέρα. Μου δίδαξε τα εκκλησιαστικά πρακτικά και μετά μ΄ έστειλε να φοιτήσω στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.

Πώς μάθατε τόσο γρήγορα τα ελληνικά;
Κάποια λίγα ήξερα γιατί από μικρός ήμουνα κοντά στο Μητροπολίτη της Ουγκάντας. Περισσότερα έμαθα στη Ριζάρειο, διάβασα πολύ είναι η αλήθεια. Δεν ήταν εύκολο, έκανα πολύ προσπάθεια, πολύ διάβασμα. Τελείωσα τη Ριζάρειο, γύρισα στην Ουγκάντα και παντρεύτηκα με τη Χριστίνα, της οποίας ο πατέρας ο Θανάσης, είναι ιερέας Χριστιανός Ορθόδοξος στην Ουγκάντα.

Είναι πολλοί οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι στη χώρα σας;
Δεν είναι μεγάλο το ποσοστό, αλλά όσο βρίσκεται εκεί η Ιεραποστολή, τόσο μεγαλώνει ο αριθμός.

Ξαναγυρίσατε στη Ρόδο και γίνατε ιερέας.
Μου έδωσε ευλογία ο Μητροπολίτης και μαζί με την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ρόδου κ. κ. Κυρίλλου, έφτασα στη Ρόδο. Τότε ο Μητροπολίτης μας με χειροτόνησε διάκο και πρεσβύτερο. Για έξι μήνες υπηρέτησα στη Λίνδο και στη συνέχεια ο μητροπολίτης μας με τοποθέτησε στο Μονόλιθο ως εφημέριο της εκκλησίας του Αποστόλου Θωμά.

Σας αγαπάνε εκεί όλοι.
 Εκεί ζήσαμε 6,5 χρόνια, με αγάπη με όλους τους ανθρώπους. Ο Ναθαναήλ Θυρής, με βοήθησε πάρα πολύ σε όλα από την αρχή. Γίναμε αγαπημένοι φίλοι, ο πατέρας του ήταν παπάς στο Μονόλιθο. Κι έκανα και πολλούς φίλους ακόμα, όπως το Γιώργο Θυρή που είναι νέος και αγαπημένος της οικογένειάς μου.

Και τώρα είστε εφημέριος στη Σορωνή. Πώς σας δέχτηκε ο κόσμος, πώς ζείτε;

Όλος ο κόσμος της Σορωνής είναι κοντά μας, μας αγαπάει και εκκλησιάζονται κιόλας και βοηθούν την εκκλησία μας. Έχω συνεργασία με όλους και στενή σχέση με τον Πολιτιστικό Σύλλογο. Τους ευχαριστώ όλους και θέλω σας παρακαλώ να ευχαριστήσω το Σεβασμιότατο, που είναι πατέρας μας, μας αγαπάει και πάντοτε τον έχουμε κοντά μας.

Πάντα θέλατε να γίνετε παπάς;
Από μικρός το ήθελα πολύ και μεγάλωσα ως παπαδάκι, συνέχεια μέσα στο ιερό. Ήταν μια φυσική συνέχεια.

Για την Ελλάδα είχατε ακούσει τότε, είχατε φανταστεί ότι μπορεί να ερχόσασταν εδώ;

Ήξερα ότι υπήρχε η Ελλάδα, δεν είχα φανταστεί όμως ότι θα 'ρθω.

Εδώ θα μείνετε πια, μαζί μας;
Αν θέλει ο Θεός μπορεί να γυρίσω στην Ουγκάντα, να βοηθήσω κι εγώ την Ιεραποστολή που έχει σημαντικό έργο για τη διάδοση της Ορθόδοξης πίστης στη χώρα μου. Ό,τι και να κάνουμε χωρίς την ευλογία από το Θεό δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα. Το μόνο  που πρέπει είναι να έχουμε πίστη.

Είσαστε μια ωραία οικογένεια. Τα παιδιά σας γεννήθηκαν… ανά τις μετακινήσεις σας! Πόσο χρονών είναι, πού γεννήθηκε το καθένα;
Δόξα τω Θεώ. Ο μεγάλος μας ο Θανάσης που είναι Γ΄τάξη, είναι 8 χρονών και γεννήθηκε όταν φοιτούσα στη Ριζάρειο στην Αθήνα, η Μαριάννα είναι 5,5 πάει νηπιαγωγείο και γεννήθηκε όταν ζούσαμε στο Μονόλιθο και η μικρή μας η Θεοφανία που είναι 10 μηνών, γεννήθηκε όταν ήρθαμε στη Σορωνή. Έχουμε κάνει κουμπάρους από τη Λίνδο, από το Μονόλιθο κι από τη Σορωνή.

Στο σημείο αυτό ο Θανάσης λέει ότι θέλει ακόμα τέσσερα αδέλφια για να παίζει μαζί τους ποδόσφαιρο και η Μαριάννα θέλει κοριτσάκια για να παίζει μαζί τους και να λέει το τραγουδάκι:

 «Όλοι μαζί, όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί...»

Πηγή