Οι 11.000 νεομάρτυρες ιερείς και μοναχοί του Οράνκι

Στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στο ποτάμι Βόλγα υπάρχει η Μονή Οράνκι. Ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα.Σε αυτό το μοναστήρι γιόρταζαν το Πάσχα οι Τσάροι της Ρωσίας.Σε αυτό το μοναστήρι η μοναχοί ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και σ'ένα από τα κελιά του έγραψε ο Λέβ Τόλστοϊ το διήγημα ''Η Ανάσταση''.Για μία περίοδο λειτούργησαν εκεί γυναικείες φυλακές και από το 2004 επαναλειτούργησε και τώρα είναι ανδρικό μοναστήρι.

 Το 1918 οι κομουνιστές την κατάργησαν και έβαψαν με ασβέστη τις τοιχογραφίες. Εκεί έκαναν στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς, μαζεύοντας περίπου 11.000 Μοναχούς από όλα τα Μοναστήρια της Ρωσίας. Μεταξύ αυτών ήσαν και Ιερομόναχοι, αλλά και έγγαμοι Ιερείς με επικεφαλής έναν Επίσκοπο. Το 1918 ήρθε από τη Μόσχα μια επιτροπή και τους είπε:
 – Έρχεστε μαζί μας ή όχι; Έχετε 24 ώρες, για να σκεφτείτε. 
Ο Επίσκοπος, όμως, τους είπε:
-Είναι παρά πολύ μέχρι αύριο. Θα σας δώσουμε την απάντηση σε 10 λεπτά.


Τότε ο Επίσκοπος στράφηκε προς τους Μοναχούς και είπε: 
-Αδελφοί, τώρα έχετε την ευκαιρία να γίνετε Μάρτυρες για τον Χριστόν. Θέλετε να ενωθείτε με τους κομμουνιστές, ή θέλετε να παραδώσετε τη ζωή σας για τον Χριστόν και να συγκαταριθμείτε στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων; Μη φοβάστε. Ο Χριστός είναι μαζί μας. Ο Χριστός μας καλεί σ’ Αυτόν. Τότε φώναξαν όλοι ομόφωνα:
 – Θέλουμε να πεθάνουμε για τον Χριστόν! Και στη συνέχεια τους σκότωσαν όλους.

Σε ένα μήνα, από 300 ως 500 άτομα την ημέρα, τους πυροβολούσαν στο κεφάλι και τους έθαψαν σε μία μεγάλη χαράδρα στην αυλή του Μοναστηρίου. Τον Επίσκοπο τον σκότωσαν στο τέλος και τον έθαψαν καθισμένο σε μια μικρή καρέκλα.

Ήταν μία μαζική σφαγή των Ρώσων Μοναχών από τους κομμουνιστές, μοναδική στην ιστορία της Ρωσικής Εκκλησίας! Μεταξύ των ετών 1942 και 1948 η Ιερά Μονή Οράνκι είχε γίνει στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. 

Ο μαρτυρικός Ιερέας Δημήτριος Μπεζάν

Κάνοντας, το φθινόπωρο του 1942, ανασκαφές για τις ανάγκες του στρατοπέδου έσκαψαν πίσω από την Εκκλησία. Εκεί βρήκαν μια τάφρο γεμάτη με τα αγία λείψανα αυτών των Νεομαρτύρων Μοναχών και μεταξύ αυτών έναν ηλικιωμένο Επίσκοπο καθισμένο σε μια καρέκλα, οποίος ήταν αναλλοίωτος! Φαινόταν καλά, που τον πυροβόλησαν στο κεφάλι, φόραγε μία αλυσίδα με Σταυρό και μία μεταλλική εικόνα της Θεοτόκου. Όταν βγάλανε έξω το αδιάφθορο σώμα του, αυτό απλώθηκε σαν να είχε πεθάνει προ λίγης ώρας! 

Αυτά διηγήθηκε ο μαρτυρικός Ιερέας Δημήτριος Μπεζάν, που ήταν παρών στην εύρεση των αγίων λειψάνων των 11.000 Μαρτύρων και ο οποίος για 24 χρόνια υπέφερε την κομμουνιστική κόλαση στα στρατόπεδα και στις φυλακές της Ρωσίας και της Ρουμανίας και έθαψε χιλιάδες, που πέθαιναν από τις κακουχίες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις…

Εκ του βιβλίου: »Η Χαρά της Ταλαιπωρίας» προς τιμήν και αιωνία μνήμη

του Ομολογητή ιερέως εκ Ρουμανίας, π. Δημητρίου Μπεζάν (1909-1995).

Περιγράφονται με συγκλονιστικές λεπτομέρειες

οι διώξεις, οι βασάνοι και τα βασανιστήρια χιλιάδων μαρτύρων,

που αρνήθηκαν να συνταχθούν με το κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας

και μαρτύρησαν στα χέρια των δημίων τους.

Εκδόσεις: Ορθόδοξος Κυψέλη.

Πηγή