Όταν σηκωθούμε για την ακολουθία μας, αφού αρχίσουμε το· «Βασιλεύ
Ουράνιε», το Τρισάγιο, «Ελέησόν με ο Θεός», θα σκύψουμε το κεφάλι λίγο
μπροστά στο στήθος, θα προσπαθήσουμε τον νου να τον ξεκολλήσουμε από
κάθε τι και να τον βάλλουμε μέσα στο στήθος, μέσα στην καρδιά μας. Με το
σκύψιμο θα βιάσουμε το νου μας να μπή εκεί μέσα. Αφού μπή εκεί μέσα, θα
αρχίσουμε με την εισπνοή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και το
κομποσχοίνι θα δουλεύη. Και να δήτε. Βέβαια στις αρχές μπορεί να
γίνη λίγο δυσκολία, αλλά λίγο επιμονή και υπομονή και θα φέρη το
αποτέλεσμα. Μετά σαν πάρη φωτιά και γλυκανθή λιγάκι και μπή στο νόημα
δεν τον πιάνει κανένας, όλη νύχτα να καθήση. Και τότε θα δήτε, θα περνάη
η ώρα και θα λέτε: Μα τώρα άρχισα την προσευχή. Και θα βρήτε μεγαλυτέρα
ωφέλεια στον τρόπο αυτό της προσευχής. Και ποιός βέβαια είναι ο σκοπός
μας που ήρθαμε εδώ; Δεν ήρθαμε να βρούμε τον Θεόν; Δεν ήρθαμε να βρούμε
την ειρήνη; να απαλλαγούμε από τα πάθη;
Γέροντας Εφραίμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου